W integracyjnej placówce wsparcia dziennego dzieci pełnosprawne i niepełnosprawne objęte są wspólną opieką. Z reguły oprócz wychowawców do zespołu należą także wyspecjalizowani pracownicy, którzy wspierają indywidualną promocję dzieci niepełnosprawnych.
Wraz z wejściem w życie Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych w 2009 roku Niemcy weszły w obowiązek uczynienia systemu edukacji „inkluzywnym”. Wszystkie dzieci powinny móc uczestniczyć w życiu społecznym i mieć równe szanse.
Podejście inkluzywne wykracza poza integrację dzieci niepełnosprawnych w grupie dziennej. Zakłada ono, że wszystkie dzieci, niezależnie od ich indywidualnych mocnych i słabych stron, mają prawo żyć razem i uczyć się od siebie nawzajem. Zamiast integrować dzieci niepełnosprawne w istniejące struktury, zakłada się, że same struktury muszą się dostosować. Prosty podział na dzieci z niepełnosprawnością i bez niej ma zostać przezwyciężony. Zamiast tego różnice wszystkich dzieci są postrzegane i akceptowane jako wzbogacenie.
André Dupuis podsumowuje inkluzję w ten sposób:
Włączenie oznacza.
- „Zwiększanie udziału dzieci […] w działalności swojej instytucji.
- Docenianie wszystkich dzieci, młodzieży, rodziców i personelu w równym stopniu.
- Postrzeganie różnic między dziećmi jako okazji do wspólnej zabawy i nauki.
- Uznawanie prawa dzieci do wysokiej jakości edukacji i opieki.
- Wprowadzanie ulepszeń zarówno dla personelu, jak i dzieci.
- Usuwanie barier w zabawie, nauce i uczestnictwie dla wszystkich dzieci, nie tylko tych niepełnosprawnych.
- Podkreślanie rozwoju społeczności i wartości oraz osiągnięć.
- Promować trwałe relacje między instytucjami a ich otoczeniem społecznym.
- Rozumieć, że integracja w placówkach wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem jest aspektem integracji w całym społeczeństwie.” (Por. Dupuis 2011. s. 21, w: Dilk, Dupuis: „Auf dem Weg zu einer inklusiven Kindertagesstätte. Sprawozdania z praktyki pedagogicznej i dla praktyki pedagogicznej”)
We wspomnianej broszurze „W drodze do integracyjnej świetlicy” Związek Zawodowy Edukacji i Nauki prezentuje Indeks dla Inkluzji, portret świetlicy, która rozwinęła się z pomocą Indeksu oraz podręcznik do rozwoju integracyjnej świetlicy.