Permisywny styl rodzicielski rzeczywiście podejmuje podstawową ideę rodzicielstwa leseferystycznego. Jest to jednak forma nieco złagodzona.
Niektóre oznaki permisywnego stylu rodzicielskiego to ograniczona obecność zasad, nieingerencja w zabawy dzieci i mało kar lub pochwał z powodu mało wymaganego zachowania.
Ponieważ poważne wady nie mogą być zrekompensowane przez nieliczne zalety, które można osiągnąć w inny sposób, surowy permisywny styl rodzicielstwa jest dziś prawie nie stosowany.
Permisywny styl wychowania charakteryzuje się dużą swobodą dzieci. Według zwolenników tego typu pedagogiki zasady i kontrola nie mają większego sensu i zbytnio ograniczają dzieci.
W naszym artykule krytycznie przyglądamy się tej formie edukacji i pokazujemy, w jakim stopniu model ten wpływa na rozwój.
[button]Dalsza lektura na temat różnych stylów wychowania[/button]
Spis treści
1. permisywny styl wychowania – definicja i klasyfikacja
Istnieje wiele różnych stylów rodzicielstwa. Od surowego rodzicielstwa do prawie żadnego rodzicielstwa, prawie wszystko jest reprezentowane i mniej lub bardziej uzasadnione.
Permisywny styl wychowania mieści się w obszarze wychowania leseferystycznego, czyli w przeciwieństwie do wychowania antyautorytarnego charakteryzuje się bardzo niewielkimi ograniczeniami.
W zasadzie przy tej formie wychowania rodzice mogą powstrzymywać się jak tylko się da. Nacisk kładziony jest na samodzielny rozwój dziecka.
Nie oznacza to jednak, że dziecko jest zaniedbywane. Zgodnie z definicją, permisywny styl wychowania jest stosunkowo jednostronny. Rodzice zawsze odpowiadają na życzenia dzieci, ale nie kwestionują ich. Dlatego ta forma wychowania dzieci nazywana jest również permisywną.
2 Charakterystyka koncepcji rodzicielstwa w skrócie
W kontekście tej metody wychowawczej bardziej niż oczywisty jest fakt, że dzieci są bardzo silnie kwestion owane. Szczególnie w przypadku dzieci, które są już raczej pasywne, szybko prowadzi to do rezygnacji.
Zasadniczo permisywny styl wychowania wyraża się w następujący sposób:
- Opiekunowie nie ingerują w zabawy swoich dzieci.
- Między rodzicami, wychowawcami i dziećmi istnieje pewien dystans.
- W przeciwieństwie do zaniedbującego rodzicielstwa, dzieci mogą w każdej chwili zwrócić się do opiekunów i wyrazić swoje życzenia.
- Nie sugeruje się żadnych zabaw.
- Reguły istnieją tylko w bardzo ograniczonym zakresie.
- Dzieci nie muszą liczyć się z żadnymi karami lub tylko niezwykle rzadko z karami.
- Rodzice i wychowawcy powstrzymują się od ustalania reguł, aby nie ograniczać wolności dzieci i nie kierować ich w określonym kierunku.
- Nie należy spodziewać się pochwał, gdyż nie wymaga się od dzieci określonych zachowań.
3. zalety edukacji permisywnej
Permisywny styl wychowania ułatwia rodzicom wychowywanie dzieci. W przeciwieństwie do ustalania jasnych zasad, a także zachęcania dzieci w różnych dziedzinach, zwolennicy tej metody trzymają się jak najdalej od areny edukacyjnej.
Jeśli chodzi o kreatywny i swobodny sposób spędzania wolnego czasu, jest to z pewnością rozsądne podejście. Dzieci nie podlegają normom i wartościom społecznym, więc mogą swobodnie rozwijać się w pożądanym przez siebie kierunku.
Dzieci powinny nauczyć się działać z własnej inicjatywy i orientować się zgodnie z własnymi potrzebami. Z kolei sztywne struktury i sztywne wytyczne na to nie pozwalają.
4 Wady edukacji permisywnej
Wiele dzieci, które już jako niemowlęta zetknęły się z permisywnym stylem rodzicielstwa, nie nauczyło się budować funkcjonujących relacji z rodzicami. Dzieci potrzebują twardych ram, które zapewniają im bezpieczeństwo. Rodzina jest przestrzenią chronioną i powinna spełniać ten cel.
Jeśli jednak powszechnie brakuje granic, zasad i stałych struktur, dzieci nie tylko nie mają możliwości wypróbowania rzeczy w chronionych ramach, ale także nie wiedzą, co może się podobać innym ludziom.
Nawet jeśli niepotrzebne ograniczanie wolności dziecka nie ma sensu, nie oznacza to bynajmniej, że rodzice powinni obejść się bez wytycznych, życzeń, pochwał i wyraźnego stawiania granic.
Wyraźne przejawy permisywnego rodzicielstwa ujawniają się z biegiem lat. Wiele dzieci i nastolatków ma problemy z nawiązywaniem kontaktów z innymi ludźmi.
Nigdy nie nauczyły się uważności czy respektowania potrzeb innych. W dzieciństwie chodzi raczej o to, by działać i żyć według własnych pomysłów.
Nawet jeśli podejście do koncepcji ma sensowne podłoże, to forma edukacji wypad a słabo i utrudnia dzieciom integrację ze społeczeństwem.
Ponadto w ramach całej edukacji nie ma jasnych wytycznych. Przede wszystkim chodzi tylko o reagowanie na bieżące sytuacje, ale rodzice nie angażują się we wspieranie pewnych zachowań i motywowanie dzieci.
Rada: Brak struktury prowadzi zazwyczaj do braku samodzielności u dzieci. Ponadto wykazano, że nienauczona zdolność do kompromisu jest diametralnie różna w przypadku przyjaźni.
5 Najważniejsze zalety i wady w skrócie
W tym krótkim przeglądzie znajdziesz najważniejsze argumenty za i przeciw permisywnemu stylowi wych owania podsumowane kompaktowo:
- Zachęcanie do inicjatywy
- twórcza wolność
- dzieci uczą się poznawać i wyrażać własne potrzeby
- brak zasad utrudnia życie w społeczeństwie (przedszkole, szkoła, praca, partnerstwo)
- brak zrozumienia dla innych ludzi i ich świata emocjonalnego
- Nie ma kwestionowania własnych działań
- niekontrolowane wychowanie, ponieważ dzieci są w mniejszym lub większym stopniu pozostawione same sobie, aby zadbać o swoje wychowanie
W swojejścisłej formie permisywny styl wychowania nie jest już dziś stosowany, ponieważ poważne wady nie mogą być zrekompensowane przez nieliczne zalety, które można osiągnąć także w inny sposób.
Krótki przegląd etapów zmian w stylach wychowania w ciągu ostatnich dziesięcioleci można znaleźć na stronie Fundacji Konrada Adenauera w tym miejscu.
6 Dalsze lektury na temat różnych stylów wychowania
- Krasel, Maria (Author)
- Klehr-Stölzel, Silke (Author)