Z definicji leseferystyczny styl rodzicielski wiąże się z ideą, że dzieci mogą po prostu robić co chcą. Tym samym ten rodzaj rodzicielstwa jest równoznaczny z zaniedbaniem.
Dzieci, których to dotyczy, nie otrzymują od rodziców żadnych zasad i stałych struktur, co oznacza, że brakuje im orientacji.
Wychowawcy są bardzo krytyczni wobec tego skrajnego stylu wychowania i nie jest on stosowany świadomie zbyt często.
Dziecko maluje ściany w przedszkolu. W szkole przynosi do domu złe oceny, a wieczorem zostaje do późna, jak chce. Czy dla Ciebie jest to nie do pomyślenia?Leseferystyczny styl wychowania opiera się na założeniu, że nie należy stawiać dzieciom żadnych granic. Jednak w realizacji ta forma rodzicielstwa niesie ze sobą pewne trudności, a dzieci szybko otrzymują etykietę „bachorów”. Poniżej przedstawiamy leseferystyczny styl rodzicielstwa oraz jego wady i zalety.
[button]Literatura informacyjna na temat różnych stylów rodzicielstwa[/button]
Spis treści
1. definicja leseferystycznego stylu wychowania
Kurt Lewin
Laissez-faire parenting style sięga czasów Kurta Lewina. Jest on jednym z najważniejszych psychologów i teoretyków XX wieku. Teoria laissez-faire parenting jest ugruntowana w jego poglądach i badaniach z zakresu eksperymentalnej psychologii społecznej.
Laissez-faire parenting jest bardzo wyraźną formą antyautorytarnego, liberalnego stylu rodzicielskiego. Nieco złagodzoną formą jest permisywny styl rodzicielski. Jedną z cech charakterystycznych tego stylu jest to, że dzieciom pozwala się podejmować niemal wszystkie decyzje samodzielnie, co ma sprzyjać ich samodzielności i kreatywności. Kluczową kwestią jest jednak to, że dzieci muszą same decydować, ponieważ oboje rodzice mają tendencję do biernego działania.
W tym skrajnym stylu wychowania nie ma zamiaru modelować dzieciom wartości i aktywnie włączać ich w kształtowanie życia rodzinnego. Dziecko jest w dużej mierze pozostawione samemu sobie, co jest postrzegane przez przedstawicieli tego stylu wychowania jako pozytywne.
1.1 Cechy te charakteryzują leseferystyczny styl wychowania:
- Brakpochwał i kar: dziecko nie jest ani chwalone, ani nagradzane za dobre uczynki.
- Brak zasad: Celowo unika się wszelkiego rodzaju reguł i wytycznych, aby dziecko mogło się swobodnie rozwijać.
- Brak ingerencji w codzienne życie dziecka: Dziecku pozwala się na samodzielne decydowanie o tym, jak zorganizować swój dzień i czy chce np. realizować hobby.
- Brak oczekiwań co do zachowania dziecka: Rodzice nie oczekują zachowań adekwatnych do wieku i przestrzegania wartości moralnych.
2. konsekwencje leseferystycznego stylu wychowania
Cele tego stylu rodzicielskiego są zrozumiałe: Dzieciom należy dać jak najwięcej wolności, aby mogły się również swobodnie rozwijać. Jednak obecnie wiadomo, że dzieci potrzebują także wzorców i struktur, które zapewnią im orientację.
Szczególnie małe dzieci naśladują zachowania swoich rodziców: Jeśli tata lubi w weekendy pracować w ogrodzie, dzieci będą chciały przynajmniej zobaczyć, co tam jest do odkrycia. Jeśli mama pracuje przy komputerze, dzieci chcą tam być i grać na klawiszach. Jeśli rodzice traktują siebie nawzajem z miłością i szacunkiem, służy to dzieciom jako wzór do naśladowania.
Ci, którzy żyją w stylu laissez-faire parenting, nie dbają o to, jak oni, jako rodzice, natkną się na dziecko. Jeśli dziecko pomaga w sprzątaniu stołu, jest to tak samo cenione jak to, że odmawia jedzenia lub nawet nie siada przy stole.
Nie ma tu mowy o nauczaniu wartości, a więc rodzice nie są postrzegani jako autorytet moralny. Ponieważ dzieci nie są również angażowane w podejmowanie decyzji, w rodzinie panuje raczej współistnienie niż wspólnota.
Uwaga: W swojej najbardziej wyrazistej formie leseferystyczny styl wychowania może stanowić rodzaj zaniedbania, ponieważ dzieci są w dużej mierze pozostawione same sobie. Jeśli dzieje się to w młodym wieku, ten styl wychowania może prowadzić do poważnych zaburzeń psychicznych.
3 Zalety i wady leseferystycznego stylu rodzicielstwa
Pedagodzy i eksperci ds. edukacji bardzo krytycznie oceniają leseferystyczny styl rodzicielstwa, ponieważ nie wynikają z niego żadne korzyści dla dziecka. Rodzice biorą na siebie niewielką lub żadną odpowiedzialność i nie działają w najlepszym interesie dziecka, lecz wybierają drogę najmniejszego oporu.
Z tej perspektywy początkowo istnieją tylko korzyści dla rodziców. Szybko się to jednak zmienia, ponieważ styl wychowawczy ma trwały, negatywny wpływ na rozwój dziecka.
3.1 Zaburzone zachowania społeczne
Badania pokazują, że dzieci, które zostały wychowane w duchu laissez faire, mają duże trudności z dopasowaniem się do struktur społecznych. Ponieważ dorastały one w dużej mierze bez zasad i norm, nie mają wyrobionych zachowań społecznych.
Młodsze dzieci niszczą zabawki innych dzieci i nie mają regularnego rytmu dnia. Starsze dzieci mają trudności w szkole, gdzie muszą przestrzegać zasad i wykazywać się dyscypliną, aby osiągnąć sukces.
3.2 Trudności z przywiązaniem
Laissez-faire parenting nie kładzie nacisku na przystępną, opartą na emocjach komunikację między rodzicem a dzieckiem. Ton w rodzinie jest co najwyżej przyjazny, bardzo często neutralny. Tymczasem fundamenty rozwoju emocjonalnego dziecka są tworzone w dzieciństwie. Pozorna obojętność i brak zainteresowania dobrem dziecka odbija się na jego rozwoju.
Dzieci w młodym wieku mają trudności z nawiązywaniem przyjaźni. Później dorośli, którzy zostali wychowani w leseferystyczny sposób, mają problemy z tworzeniem związków i zaangażowaniem się.
Nie nauczyli się okazywać emocji i rozumieć wzorców emocjonalnych. Taki niedorozwój często można skorygować dopiero w dorosłym życiu poprzez terapię.
3.3 Brak orientacji w planowaniu życia
Ponieważ rodzice nie pełnią roli wzorców, dzieciom często brakuje wskazówek. Nikt nie mówi im, co jest dobre, a co złe, ani co powinny robić. Ta pozorna wolność jest wielkim ciężarem. Bez granic, dyskusji, wymiany myśli i opinii nie ma refleksji, która jest ważna dla wypracowania własnych poglądów.
Pustka emocjonalna i bezcelowość działania często prowadzą do zachowań uzależniających u dzieci, które były narażone na leseferystyczny styl wychowania. Wśród konsekwencji może być nadużywanie alkoholu i narkotyków.
| Styl | Pedagogika |
|---|---|
| Wychowanie autorytarne | Dzieci nie mają nic do powiedzenia i nie są włączane w rodzinne procesy decyzyjne. Przeważa struktura kar i pochwał, ukierunkowana na maksymalne osiągnięcia w nauce. Nie bierze się pod uwagę indywidualnych życzeń i możliwości dziecka. Wychowanie autorytarne jest więc lustrzanym ekstremum wychowania leseferystycznego. |
| Edukacja demokratyczna | Dziś wiele dzieci wychowuje się tak, by aktywnie uczestniczyły w życiu rodzinnym. Muszą przestrzegać zasad i akceptować hierarchię, ale są pytane o swoje życzenia i indywidualnie wspierane. |
| Edukacja leseferystyczna (Laissez Faire) | Jest to szczególnie wyrazista forma wychowania antyautorytarnego, w którym brak jest jakichkolwiek orientacji i struktur dla dorastającego dziecka. |
4 Literatura informacyjna na temat różnych stylów wychowania
- Krasel, Maria (Author)
- Liebenwein, Sylva (Author)
