Co do zasady, prawa rodziców w kontekście wychowania dzieci są stosunkowo szerokie. Tym samym areszt domowy w normalnych granicach nie jest sprzeczny z prawem.
Co do zasady, areszt domowy nie ma sensu jako środek wychowawczy. Niestety, w następnym czasie mniej będzie chodziło o radzenie sobie z własnym niewłaściwym zachowaniem, a bardziej o samą karę.
Kluczem do życia razem jako rodzina pod jednym dachem jest wypracowanie zasad wspólnego życia.
Jeśli dziecko ich nie przestrzega, mogą oczywiście nastąpić konsekwencje, które najlepiej dopasować do danej sytuacji.
Gdyby zapytać dzieci, czy areszt domowy jest rozsądny, prawie żadne nie opowiedziałoby się za nim.
Tak jednak było zawsze i niewiele mówi o tym, co jest rzeczywiście właściwe lub czy kara jest nadmierna.
W naszym artykule nie chcemy całkowicie lekceważyć opinii dzieci, ale chcemy rzeczowo przyjrzeć się, czy klasyczne narzędzie wychowawcze, jakim jest areszt domowy, ma dziś jeszcze jakąś realną wartość.
[button] Zalecenia literatury dotyczące kar dla dzieci [/button]
Spis treści
1. sytuacja prawna w Niemczech – te środki wychowawcze są dozwolone przez prawo
Wychowanie dziecka należy do obowiązków rodziców. To oni ponoszą odpowiedzialność za swoje dziecko i w związku z tym odpowiadają również za to, czy i w jakim zakresie wymierzane są kary.
Nawet jeśli niejeden 16-letni nastolatek chciałby usłyszeć, że areszt domowy jest rodzajem pozbawienia wolności, a więc ma nawet znaczenie karne, to tak naprawdę dzieje się tak tylko w wyjątkowych sytuacjach.
Zgodnie z prawem, kary są niedozwolone tylko wtedy, gdy nie naruszają praw dziecka.
Może to stać się nieco jaśniejsze, jeśli przyjrzymy się dwóm przykładom dozwolonego lub zabronionego aresztu domowego:
Granice edukacji:
Zgodnie z § 1631 (2) niemieckiego kodeksu cywilnego dzieci mają prawo do wychowania wolnego od przemocy. Nie dotyczy to jednak tylko zdrowia fizycznego, ale także zakazu przemocy psychicznej.- Peter w wieku 16 lat wraca późno do domu, bo zapomniał spojrzeć na zegarek. Oczywiście myśli, że taka sytuacja może zdarzyć się każdemu i ma rację.
Niestety nie zmienia to faktu, że rodzice dają mu szlaban na najbliższy weekend.
Choć może nie jest to do końca właściwa konsekwencja, to z czysto prawnego punktu widzenia nie budzi zastrzeżeń. - Z kolei Emilie ma jeszcze trudniejszy kontakt z rodzicami. W wieku 16 lat bez pozwolenia spędza noc w domu swojego chłopaka, co wcale nie podoba się jej rodzicom.
Do tego czasu jest to z pewnością zrozumiałe. Jednak teraz rodzice wysyłają Emilie do jej pokoju, zapewniają jej wodę i zamykają drzwi.
Jeśli dziecku odmawia się dostępu do toalety lub nie pozwala się na swobodne poruszanie się w mieszkaniu lub wewnątrz domu(przez dłuższy czas) , istnieją poważne konsekwencje prawne.
W przypadkach przemocy wobec dzieci i nadużyć o charakterze emocjonalnym właściwymi osobami do kontaktu są lokalne biura pomocy młodzieży.
Nawet jeśli areszt domowy nie jest zakazany, lecz dopuszczalny w ramach zwyczajowych, to nadal powstaje pytanie, na ile sensowny jest areszt domowy.
2 Areszt domowy dla dzieci – rozwiązanie, które z reguły nie ma sensu
Dla dzieci i młodzieży brak możliwości opuszczenia domu przez jakiś czas jest z pewnością środkiem wychowawczym. Przyjaciele są często niezwykle ważni na tym etapie życia i wyraźnie ważniejsi niż szkoła, zadania domowe czy ogólne zasady panujące w domu.
Jednak zamknięcie w kocu jest zazwyczaj oznaką bezradności. W ten sposób sytuacja domowa często staje się jeszcze bardziej skomplikowana.
Fronty twardnieją, a niewłaściwe zachowanie, o które w rzeczywistości chodzi, traci na znaczeniu.
Zamiast tego chodzi o sam areszt domowy i rzekomą niesprawiedliwość stojącą za tą karą. W tym momencie niektórzy rodzice z pewnością odpowiedzą, że próbowali już wszystkiego i nic tak naprawdę nie działa.
Areszt domowy nie jest przyjemny, ale jest dość łatwy do wprowadzenia, pod warunkiem, że dzieci nie są wyjątkowymi buntownikami, którzy i tak nie przejmują się zasadami rodziców.
Dzieci, tak samo jak dorośli, są istotami ludzkimi mającymi prawa i obowiązki. Podczas gdydzieci często zapominają o swoich obowiązkach, dorośli mają tendencję do zbyt łatwego etykietowania dzieci i nie traktowania ich jak równych sobie.
Jednak im dzieci są starsze, tym ważniejsze staje się wypracowanie wspólnych zasad, których muszą przestrzegać wszyscy członkowie rodziny.
Rada: Nie marnuj bezsensownie energii na nakładanie na dzieci szlabanu, ponieważ potem nie będzie już chodziło o faktyczne niewłaściwe zachowanie, ale raczej o odpłacenie w jakiś sposób za dostrzeżoną niesprawiedliwość.
3. alternatywy dla aresztu domowego
Kary zawsze mają ten gorzki posmak, że stosuje się je tylko wtedy, gdy nie można znaleźć innego rozwiązania.
Dotyczy to zarówno aresztu domowego, jak i całkowitego zakazu oglądania telewizji czy korzystania z komputera.
Zamiast tego dobrze jest skupić się na tym, co się dzieje. Aktywnie pytaj, dlaczego Twoje dziecko złamało daną zasadę.
Czasem wystarczy proste pytanie, by całkowicie rozładować sytuację. Może okazuje się, że wszyscy znajomi twojej córki lub syna mogą przebywać poza domem dodatkowe pół godziny, więc zawsze dochodzi do tarć.
Czy naprawdę chcesz w tym momencie narażać na szwank domowy spokój tylko po to, by udowodnić, że to Ty masz władzę w domu?
W idealnej sytuacji Twoje dzieci i tak będą miały do Ciebie szacunek i to bez zbędnej surowości.
Dlatego zawsze staraj się konkretnie reagować na daną sytuację i dostosowywać do niej konsekwencję.
W ten sposób pokazujesz dziecku, że nie jest Twoją intencją pokazanie, że to Ty jesteś silniejszy w danej sytuacji, ale raczej, że zależy Ci na tym, aby Twoje dziecko zdało sobie sprawę z niesprawiedliwości i unikało jej w przyszłości.
W kolejnych rozdziałach przedstawimy pokrótce możliwe konsekwencje za niewłaściwe zachowanie dziecka.
3.1. dziecko kradnie
Jeśli Twoje dziecko coś ukradło, karą jest zwrot skradzionych rzeczy i osobiste przeproszenie.
Należy to zrobić bez względu na ewentualne konsekwencje karne.
3.2 Nieuporządkowany pokój
Jeśli dziecko nie sprząta pokoju, nie powinnaś dawać mu szlabanu. Jeśli planujecie wizytę u babci, na którą dziecko bardzo się cieszy, ale odmawia wcześniejszego posprzątania pokoju, staje się to warunkiem.
Dopóki pokój nie będzie posprzątany, nie będzie wizyty. Oczywiście może to dotyczyć również spotkania z przyjaciółmi czy ukochanego sportu w klubie.
3.3 Rozlany napój
W tym przykładzie Twoje dziecko rozlewa napój podczas wspólnego jedzenia.
Oczywiście może się to zdarzyć każdemu i nie jest to nic złego.
Jeśli jednak dziecko odmówi posprzątania bałaganu, nie otrzyma nowego napoju.
Oczywiście w tym przykładzie nie chodzi o odebranie wody, a jedynie o odebranie konkretnego napoju.
4 Dzieci nie potrzebują kar, potrzebują granic.
- Stein Agnieszka (Author)
- Kiara Ulli, Joanna Racewicz (Author)
- Stein Agnieszka (Author)