Aby dzieci mogły przeżywać żałobę, trzeba mieć możliwość pożegnania się z nimi. Najlepszym sposobem na to jest jasne zamknięcie.
Trudno jest zmierzyć czas, ponieważ każde dziecko przeżywa żałobę na swój sposób. Zasadniczo należy więc dać dzieciom czas na odnalezienie się, ale zawsze mieć otwarte ucho na pytania i wybuchy emocji.
W wielu przypadkach relacje między dziećmi a zwierzętami domowymi są znacznie bliższe niż między dorosłymi a ich pupilami. Rodzice i przyjaciele powinni więc wykazać zrozumienie dla straty i pozwolić dzieciom się smucić.
Strata bliskiej osoby jest trudna dla każdego. Niezależnie od tego, w jakim jesteśmy wieku, z dnia na dzień świat może wyglądać tylko ponuro i czarno.
Cierpią jednak nie tylko dorośli, ale także dzieci, nawet jeśli czasem jest to mało rozpoznawalne na pierwszy rzut oka, ponieważ nierzadko dzieci ukrywają swój smutek.
Jednak każde dziecko musi mieć możliwość pożegnania się, aby przetworzyć żal. Pełne dobrych intencji powiedzenia są często złym rozwiązaniem.
[button] Radzenie sobie z żałobą – te książki pomagają w zrozumieniu [/button]
Spis treści
1. pożegnanie – warunek konieczny, aby dzieci były zdolne do przeżywania żałoby
Dzieci przeżywają żałobę inaczej niż dorośli. Zwłaszcza małe dzieci biorą wiele rzeczy dosłownie i niewiele mogą z tym zrobić, gdy rodzice próbują wyrazić stratę w obrazowy sposób. Kiedy odeszła bliska osoba, dla każdego dorosłego jest od razu jasne, że chodzi o śmierć.
Nawet parafrazy w rodzaju „twoja mama zapadła w długi sen” lub „żyje w tobie” początkowo nie pomagają dzieciom. Chęć ułatwienia dzieciom przeżywania żałoby jest zrozumiała, ale zwykle prowadzi do przekształcenia obrazu, przez co dzieci nie są w stanie właściwie pogodzić się ze śmiercią, ale w pewnym momencie pytają, kiedy mama wróci, bo przecież tylko odeszła.
Rodzice mają prawo do żałoby i muszą dać dzieciom możliwość zrozumienia śmierci jako ostatecznego zamknięcia. Gdy ten punkt zostanie osiągnięty, dzieci mogą nauczyć się żyć ze stratą.
Rada: Ponieważ towarzyszenie dzieciom na tej drodze nie jest bynajmniej łatwe, można skorzystać z terapii, aby wspólnie podjąć ważne kroki. Więcej informacji na temat możliwych lokalnych ofert wsparcia można znaleźć tutaj.
2. sposoby pożegnania – te aspekty pomagają dzieciom zrozumieć
Zawsze, gdy umierają bliscy, wiąże się z tym wiele uczuć. Aby uzyskać dostęp do tych uczuć, dzieci nie powinny być pomijane w ważnych punktach drogi, nawet jeśli czujesz, że wiek maluchów nie wydaje się pasować całkiem dobrze.
Nawet w wieku trzech lat można więc doskonale pójść na pogrzeb i dotknąć trumny, aby się pożegnać. Wcześniejsze odwiedzenie osoby zmarłej może również pomóc dzieciom w zrozumieniu śmierci jako takiej i pogodzeniu się z żałobą.
W kontekście psychologii moment wyraźnego rozpoznania pełni ważną funkcję. W wielu przypadkach późniejsza terapia nie jest konieczna, o ile pożegnanie było świadomie postrzegane, a śmierć jest otwarcie omawiana w rodzinie.
Jeśli dzieci są trzymane z dala od tego wydarzenia (które zwykle jest postrzegane jako nieprzyjemne), zwykle pojawia się wiele pytań, których można by łatwo uniknąć. Jeśli jednak czas już minął, pomaga to zmierzyć się z pytaniami otwarcie, nawet jeśli może to być bardzo trudne.
Dzieci mają prawo wiedzieć, dlaczego nie mogliście się pożegnać lub co dzieje się z ciałem podczas pogrzebu. Nawet jeśli nie musisz wchodzić w zbyt wiele szczegółów, dzieci mają pełne prawo wiedzieć, że trumna zostanie pochowana w ziemi.
Uwaga: Kremacja, gdzie pochówek odbywa się w urnie, jest mniej namacalna, zwłaszcza dla małych dzieci. Jeśli to możliwe, powinien mieć miejsce tradycyjny pochówek, aby lepiej towarzyszyć dzieciom na ich drodze żałoby.
3 Nowa codzienność po wielkiej stracie
Choć może trudno to sobie wyobrazić, świat nadal się kręci, nawet po odejściu osoby. Aby ułożyć sobie nowe życie codzienne i nauczyć się radzić sobie z żałobą, dorośli i dzieci potrzebują czasu.
Średnio za normalny uważa się okres trzech miesięcy, aby przynajmniej w miarę możliwości przyzwyczaić się do nowych okoliczności. Czas ten zależy jednak w dużej mierze od okoliczności śmierci, rodzaju przywiązania i rozumienia żałoby przez każde dziecko i trudno go uogólniać.
Dzieciom często pomaga dziecięca grupa żałobna, w której dzieci mogą zadawać także krytyczne pytania, a nie tylko rozmawiać o stracie z rodzicem lub dziadkiem. Taka pomoc jest zwykle nieco inna niż ta, której oczekiwaliby dorośli, bo oni też zajmują się rękodziełem czy grają w piłkę.
Kiedy dzieci się smucą, dorośli powinni słuchać.
Etapy żałoby:
Zasadniczo dzieci smucą się nieco inaczej niż dorośli. Niemniej jednak ich zachowanie można zazwyczaj podzielić na cztery fazy. Po początkowym szoku, w którym śmierć często nie jest akceptowana, następuje faza kontrolowanych emocji, w której dzieci zachowują się tak, jakby nic się nie stało.
Dopiero potem dzieci intensywnie zajmują się stratą w kontekście regresji, aż w końcu w fazie adaptacji powoli uczą się układać swoje życie i iść dalej.
Nawet jeśli dorośli są zajęci własnymi problemami, a życie bez partnera jest trudne, tym bardziej należy poważnie traktować szczególne uczucia dzieci.
Jednocześnie dorośli nie zawsze muszą być silni, ale z pewnością mogą okazywać uczucia. W porządku jest płakać przy dziecku, o ile nie staje się to trwałe.
Ponieważ dzieci czasami żałują bardzo różnie, ważne jest, aby rodzice i inni członkowie rodziny oferowali siebie, ale nie popychają dzieci do niczego. Każda osoba ma swoje własne ramy czasowe i musi nauczyć się w częściach, aby poradzić sobie z żalem na własną rękę.
Jeśli na początku nie będzie to oznaczało, że prawie nic się nie dzieje, to tak właśnie jest. Jednak gdy tylko dzieci mają coś do powiedzenia, należy mieć otwarte ucho i towarzyszyć dzieciom podczas podejmowania dalszych kroków.
Należy przy tym zachować delikatność, ponieważ próby ułatwienia dzieciom fazy żałoby nie zawsze są pomocne.
5. Żałoba po zwierzęciu – zwierzęta również mogą być bardzo ważne
Nie tylko żałoba po bliskiej osobie może być dramatyczna, bo dla wielu dzieci ich własny pupil jest jednocześnie partnerem do zabawy, a często także najlepszym przyjacielem.
Jeśli dzieci dorastały z psem lub kotem, zwierzaki są tak samo częścią rodziny jak mama, tata i rodzeństwo. Dlatego również w tym przypadku należy pozwolić dzieciom na żałobę i dać im możliwość pożegnania się.
Jeśli zwierzę musi zostać uśpione, można zabrać ze sobą dziecko, jeśli chce ono tam być. Często jednak wystarcza możliwość krótkiego pożegnania po tym zabiegu.
Pamiętaj,aby traktować uczucia poważnie, ponieważ są one prawdziwe. W wielu przypadkach nie różnią się one w przypadku śmierci dziadków, ponieważ kontakt ze zwierzakiem może być dla dziecka jeszcze bardziej intensywny.
Nie ma nic przeciwko nowemu zwierzakowi. Nie może on jednak zastąpić poprzedniego, a jedynie powinien wnieść do domu nową radość. Dlatego o nowym zwierzaku nie powinno się myśleć następnego dnia.
6. odpowiednia literatura do radzenia sobie z żałobą u dzieci
- Perkins, Janice (Author)
- Ramos, Yvette (Author)
- Levy, Alexander (Author)