Ryzyko jest rzeczywiście znacznie wyższe niż u innych dzieci, co może mieć zarówno przyczyny genetyczne, jak i behawioralne.
Tak, na kilka sposobów, zarówno poznawczo, jak i społecznie oraz emocjonalnie.
Pierwsze kontakty pochodzą zazwyczaj ze środowiska prywatnego lub szkolnego, ale istnieją również stowarzyszenia i ośrodki pomocy, które wspierają całą rodzinę.
Dzieci rodziców chorych psychicznie mogą być upośledzone w rozwoju, jeśli rodzice nie szukają pomocy. Niezamierzone niewłaściwe zachowania, których doświadczają w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, często mają psychospołeczne skutki dla dzieci na całe życie. Tutaj dowiesz się, jakie to są skutki i gdzie można uzyskać pomoc dla dotkniętych nimi rodzin.
[button]Poradnik dla dzieci rodziców chorych psychicznie[/button]
Spis treści
1. dzieci rodziców chorych psychicznie często wykształcają pewne wzorce zachowań
Wzory zachowań osób chorych psychicznie często różnią się od wzorów zachowań osób zdrowych. W związku z tym są one trudne do sklasyfikowania lub odczytania – zwłaszcza przez młodsze dzieci. Z tego powodu dzieci chorych psychicznie rodziców często rozwijają pewne zachowania.
Rada: Jeśli rodzice są uważni, te automatyzmy nie muszą się rozwijać!
1.1 Te wzorce zachowań występują u małych dzieci
Już w niemowlęctwie wyczuwamy, kiedy rodzice są źli. W związku z tym lęk separacyjny można zaobserwować już u dzieci trzy- lub czteroletnich, które mają iść do przedszkola. Nie boją się one jednak przedszkola, ale pozostawienia rodziców samych sobie.
Ze swej natury małe dzieci muszą odnosić wszystko do siebie. Dlatego też uważają również, że są odpowiedzialne za zły nastrój swoich rodziców i czują z tego powodu duże poczucie winy. Często bardzo starają się zadowolić rodziców i sprawić im przyjemność. Wieczne poczucie nieadekwatności, którego doświadczają w tej fazie, trudno później zrewidować.
1.2 U nastolatków często następuje zwrot w drugą stronę
Ci, którzy w dzieciństwie podejmowali wysiłki, aby stworzyć dobrą atmosferę z rodzicami bez perspektyw na sukces, w wieku nastoletnim często przechodzą na odwrót. Rozczarowanie, złość i krytyka zajmują miejsce starań – ale troska i poczucie winy nie znikają. Dorastające dzieci psychicznie chorych rodziców częściej dają im powody do narzekań, gdyż w ten sposób uświadamiają sobie, że ich działania są skuteczne.
Rada: Większość nastolatków buntuje się przeciwko rodzicom – większość po prostu nie martwi się i nie obwinia na boku.
1.3 Młodym dorosłym często nie udaje się zrobić kolejnego kroku
Kiedy nadchodzi moment opuszczenia domu rodzicielskiego przez dzieci chorych psychicznie rodziców, często ujawnia się wpływ ich dotychczasowego życia: nie radzą sobie z opuszczeniem rodziców. Zamiast wyprowadzić się z domu, zdobyć pracę i znaleźć partnera, zostają w domu. Nierzadko taka sytuacja prowadzi do nadużywania substancji, co z kolei może wywołać chorobę psychiczną, do której predyspozycje zostały odziedziczone. Najpóźniej w tym momencie zaczyna się błędne koło, z którego osoby dotknięte chorobą nie mogą się już samodzielnie wyrwać.
Dzieci chorych psychicznie rodziców są obciążone już w młodym wieku.
Depresja, zaburzenia osobowości, psychozy – jest wiele chorób, o których ludzie nie lubią mówić, bo wciąż są stygmatyzowane. Wszystkie one wpływają na dziecko w młodym wieku, jeśli nie podejmie się odpowiednich środków zaradczych. Zaburzenia uzależnień u matki mogą na przykład prowadzić do zaburzeń rozwojowych lub wad rozwojowych u dziecka.
Inne choroby upośledzają interakcje z dzieckiem, czasem aż do zaniedbania, a tym samym prowadzą do deficytów społecznych i emocjonalnych. Mogą one wyrażać się w lęku przed przywiązaniem, chłodzie emocjonalnym, niezdrowym trzymaniu się, a nawet stosowaniu przemocy. Zachowania te wpływają na wszystkie więzi interpersonalne od przyjaźni w przedszkolu po związki miłosne w dorosłym życiu.
Krok przyznania się do choroby i jej zdiagnozowania jest dla wielu rodziców trudny. Czują się oni nieadekwatni i obawiają się, że nie funkcjonują prawidłowo. Zdecydowanie musi tu nastąpić zmiana myślenia: Aktualne dane z badań pokazują, że w samych Niemczech 18 procent ludzi cierpi na jakąś formę choroby psychicznej. Im wcześniej rodzice otrzymają pomoc, tym większe prawdopodobieństwo, że ich dzieci nie będą dotknięte ich chorobą psychiczną.
3. Obciążenie dziedziczne i środowisko grają razem
Według statystyk dzieci mają większe ryzyko rozwoju choroby psychicznej, jeśli cierpią na nią ich rodzice lub jedno z rodziców. Jednak ta statystyka nie mówi nic o indywidualnym przypadku: Istnieje cały szereg innych czynników wpływających, które możesz sam kształtować. Jeśli jesteś rodzicem chorym psychicznie i szukasz leczenia oraz pilnujesz swojego dziecka, możesz zrobić wiele, aby zminimalizować to ryzyko.
Rada: Nikt nie musi stać się chory psychicznie tylko ze względu na swoje predyspozycje.
4 Jak wzmocnić swoje dziecko
Dzieci potrzebują stabilnych opiekunów i nie tylko opieki fizycznej, ale także bliskości emocjonalnej. Jeśli chory rodzic nie może tego zapewnić, trzeba zadbać o odpowiednie zastępstwo: można na przykład zapewnić to komuś innemu z otoczenia dziecka poprzez mądrze dobrany sponsoring.
Jeśli dziecko wykazuje problemy z zachowaniem, warto też powiedzieć o tym nauczycielom. Wiele zyskuje się dzięki zrozumieniu. Zaufani dorośli z otoczenia dziecka powinni wiedzieć o jego pochodzeniu. Mogą wtedy być czujni na wczesne objawy: To, co u innych dzieci jest fazą defiansu, może być oznaką choroby psychicznej.
Ważniejsza jest jednak pełna otwartość wobec dziecka: Wyjaśnij mu w prostych słowach, że jest kochane, nawet jeśli czasem wydaje się, że jest inaczej. Powiedz mu, że przykra sytuacja nie jest jego winą, ale że dany rodzic jest chory. Do tych wyjaśnień można też wykorzystać jedną lub drugą dobrze napisaną książkę dla dzieci rodziców chorych psychicznie. Z kolei dla rodziców dotkniętych chorobą dobrze nadaje się ten film.
5. pomoc można znaleźć tutaj
Terapeuci zgadzają się co do kilku rzeczy, jeśli chodzi o dzieci rodziców chorych psychicznie:
- Jest zbyt mało usług, które dotyczą całej rodziny.
- Im wcześniej rodzina poszukuje leczenia, tym lepsze są rokowania dla dziecka.
- Ważne jest, aby oferowana pomoc nie obwiniała rodziców.
Informacje na ten trudny temat można znaleźć na różnych stronach internetowych, w tym dane kontaktowe grup osób dotkniętych chorobą. Dobrze uzasadnione informacje można znaleźć na przykład na stronie internetowej Federalnej Grupy Roboczej ds. Dzieci Chorych Psychicznie Rodziców lub inicjatywy Netz und Boden. W wielu miastach w Niemczech istnieje grupa o nazwie Auryn. Tutaj dzieci dotknięte chorobą mogą wymieniać się pomysłami, wzmacniać się wzajemnie i korzystać z doradztwa. Jeśli rodzice są na to otwarci, to są również zaangażowani.
Różne kliniki specjalizują się również w dzieciach rodziców chorych psychicznie. Dla nich najważniejsze jest podejście holistyczne: nie tylko dzieci lub rodzice potrzebują pomocy, ale wszyscy. Terapia może pomóc w opracowaniu odpowiednich strategii, aby życie z chorobą psychiczną było jak najbardziej normalne. W tym filmie dowiesz się więcej o wsparciu, jakie może zaoferować taka poradnia:
6. poradnik dla dzieci rodziców chorych psychicznie
No products found.
