[button]Polecany poradnik efektywnej nauki z ADHD[/button]

Dzieci nadpobudliwe potrzebują dużo uwagi. Z reguły trudno im się skoncentrować i skupić uwagę na jednej rzeczy przez dłuższy czas.

Niespokojne dziecko nie ma jednak automatycznie ADHD. Diagnoza wymaga raczej dokładnego przyjrzenia się konkretnemu dziecku.

W naszym tekście pokazujemy, jakie objawy wskazują na nadpobudliwość, jakie może mieć ona przyczyny i w jakim stopniu można ją leczyć.

1. dzieci nadpobudliwe cierpią na zaburzenia koncentracji uwagi

ADD i ADHD to stosunkowo nowe terminy medyczne. Jednak zespół hiperkinetyczny, który objawia się deficytem uwagi, a także silną impulsywnością, był już leczony w czasach wcześniejszych.

Zespół hiperaktywności z deficytem uwagi charakteryzuje się następującymi objawami:

• Brak koncentracji
• Skrajna chęć do ruchu
• impulsywne zachowanie
• wewnętrzny niepokój

Jak widać z tych ogólnych określeń, trudno jest postawić spójną diagnozę. Jednak dzieci, które są żywe i nie mogą pozostać przy jakimś zadaniu przez szczególnie długi czas, nie cierpią automatycznie na nadpobudliwość.

Zakres uwagi małego dziecka jest stosunkowo ograniczony, a rozwój niekiedy bardzo wyraźnie różni się od siebie, tak że narysowanie linii jest problematyczne.

W żadnym wypadku nie zawsze konieczne jest leczenie rzekomo nadpobudliwych dzieci. Jeśli jednak dzieci wykazują wyraźne objawy pewnych zaburzeń uwagi lub silnej impulsywności, nie należy przegapić wizyty u lekarza.

2 Leczenie nadpobudliwości – w niektórych przypadkach doskonały pomysł

Przede wszystkim należy prawidłowo interpretować objawy nadpobudliwości. Jeśli dziecko jest jedynie pogodne i ekscytuje się wieloma rzeczami, rodzice powinni się przede wszystkim cieszyć.
Istnieje cienka granica między dzieckiem aktywnym a nadpobudliwym. Jeśli jednak dziecko jest w stanie poświęcić się pewnemu zadaniu przez dłuższy czas, nie ma powodu, by klasyfikować to zachowanie jako nadpobudliwość.

Jeśli mimo to zostanie postawiona diagnoza ADHD, dzieci muszą nauczyć się panować nad swoimi kłębiącymi się myślami.

Poprzez terapię psychomotoryczną lub terapię zajęciową dzieci mają możliwość poprawy koncentracji uwagi, co ułatwia im nadążanie za szkołą i życiem w ogóle.

Szczególne znaczenie w tej dziedzinie zyskał trening neurofeedback. Różne badania, takie jak to, pokazują, że w dłuższej perspektywie dzieci rzadziej cierpią z powodu nieuwagi oraz zachowań hiperaktywnych i impulsywnych.

Metoda neurofeedback polega na tym, że dzieci kontrolują pewne obrazy na monitorze za pomocą myśli.
Bardziej szczegółowe spojrzenie można uzyskać w tym filmie na YouTube:

Uwaga: Leki stosuje się tylko w wyjątkowych przypadkach, ponieważ zwalczają one tylko objawy, ale czasami zmieniają osobowość dotkniętych nimi dzieci.

3. wskazówki dotyczące postępowania z dziećmi nadpobudliwymi

Nie zawsze rodzicom łatwo jest zapewnić zajęcie dzieciom nadpobudliwym. Ponieważ jednak właśnie to jest ważne, aby uzyskać długoterminową kontrolę nad zachowaniem, w poniższych akapitach zebraliśmy dla Ciebie wskazówki, które możesz wdrożyć w codziennym życiu.

Przy wszystkich radach z dobrymi intencjami należy jednak pamiętać, że każde dziecko jest indywidualnością i dlatego wskazówki powinny być zawsze oparte na potrzebach dziecka.
Z tego powodu rozmawiaj z dzieckiem tak otwarcie, jak to możliwe, o tym, w jakim stopniu pewne rzeczy działają lub są raczej przeciwskuteczne.

3.1 Wzmacnianie pewności siebie

Prawie wszystkie dzieci nadpobudliwe cierpią z powodu niskiej samooceny. Dlatego, jeśli to możliwe, rób rzeczy, w których dzieci mogą pokazać swoje mocne strony.

Zachęcaj dzieci do próbowania różnych rzeczy i zachęcaj je do tego. Przytulenie, przyjazne spojrzenie lub proste „Dobra robota!” mają znacznie większy wpływ niż wielu rodziców zdaje sobie sprawę.

3.2 Bezpośrednie podejście do dzieci nadpobudliwych

Dużym problemem w komunikacji jest brak uwagi. Dlatego podczas rozmów zawsze upewnij się, że patrzysz dziecku prosto w oczy i upewnij się, że przekazywana informacja dotarła do niego.

Krzyczenie „Posprzątaj swój pokój!”, gdy przechodzisz obok, zwykle nie prowadzi do sukcesu, ponieważ prośba jest po prostu niedostrzegana.

3.3 Naprzemienny odpoczynek i ruch

Dzieci nadpobudliwe potrzebują dużo ruchu. Nie oznacza to jednak wcale, że dziecko musi cały dzień biegać tam i z powrotem. Nawet w przedszkolu w wieku dwóch lub trzech lat konieczne jest dobre połączenie aktywności i odpoczynku.

Jeśli zauważymy, że dziecko nie może się w danej chwili skoncentrować na układance, warto, aby najpierw przez kilka minut pobiegało po ogrodzie, aby mogło znaleźć spokój potrzebny do takiej koncentracji.

Rada: Zbyt duży stres obciąża dzieci nadpobudliwe i prowadzi do większej nerwowości.

3.4 Podział zadań – tak można utrzymać uwagę

Spróbuj podzielić złożone zadania na kilka małych etapów. Po każdym etapie daj dzieciom możliwość skierowania uwagi na coś innego na krótką chwilę, a następnie kontynuuj pracę nad ogólnym zadaniem.

Choć na początku może się to wydawać nieco uciążliwe, dzieci uczą się lepiej utrzymywać skupienie podczas stosunkowo krótkiego okresu wzmożonej koncentracji.

Tak więc nie spiesz się i nie wywieraj presji na nadpobudliwe dzieci, aby poprawić ich objawy.

3.5 Właściwa dieta dla dzieci nadpobudliwych

Nie udowodniono jeszcze jednoznacznego związku między odżywianiem a występowaniem zachowań nadpobudliwych u dzieci. Niemniej jednak różne badania wskazują, że barwniki, konserwanty i wzmacniacze smaku mają negatywny wpływ na nadpobudliwość u dzieci.

Dlatego zadbaj o jak najzdrowszą dietę bez gotowych produktów, słodyczy i napojów zawierających cukier lub substancje słodzące.
Dla wyjaśnienia i przeanalizowania dokładnego wpływu niektórych pokarmów zaleca się niekiedy stosowanie diety oligoantygenowej.

4. poradnik efektywnej nauki z ADHD

No products found.