Jeszcze przed pojawieniem się typowej, bardzo swędzącej wysypki na skórze, choroba objawia się gorączką i wyczerpaniem.
Głównie przez powietrze poprzez kaszel lub kichanie. Jednak płyn z pęcherzyków może być również wdychany.
Między 11. a 14. miesiącem życia można ją podać razem ze szczepieniem MMR. 4 do 6 tygodni później konieczne jest drugie, częściowe szczepienie.
Mamusiu, ależ to swędzi! – Czerwone krostki, które rozprzestrzeniły się po całym ciele Twojego dziecka są nieprzyjemne. Każdy je zna – to klasyczna choroba dziecięca, jaką jest ospa wietrzna. Tutaj dowiesz się, jak rozwija się ospa wietrzna u dzieci, jak możesz pomóc dziecku pokonać chorobę i jakie masz możliwości zapobiegania.
[button]Przyjazne dzieciom książki o ospie wietrznej[/button]
Spis treści
1. obraz kliniczny ospy wietrznej
Ospa wietrzna to jedna z klasycznych chorób wieku dziecięcego. Zazwyczaj są one bardzo nieprzyjemne dla dzieci, ponieważ powodują bardzo swędzącą wysypkę na skórze. Choroba często objawia się najpierw gorączką i wyczerpaniem, od jednego do trzech tygodni po zakażeniu. Po tym czasie rozwija się typowa, bardzo swędząca wysypka skórna. Czerwone plamy pojawiają się zwykle najpierw na twarzy i ciele, a następnie rozprzestrzeniają się na ręce, nogi, a czasem także na błony śluzowe i skórę głowy. Plamy przekształcają się w pęcherze, które mogą pękać przy dotknięciu.
Bakterie, które wnikają w miejsca płaczące i zadrapane mogą powodować komplikacje. Mogą doprowadzić do bardziej rozległego stanu zapalnego skóry, a później do powstania blizn. Jednak ciężkie powikłania są rzadkie u skądinąd zdrowych dzieci. Im później jednak dana osoba zachoruje na ospę wietrzną, tym przebieg choroby jest zwykle cięższy. Młodzież i dorośli mają zatem większe ryzyko zachorowania niż dzieci. Jednak zazwyczaj udaje im się wyjść z choroby bez dalszych konsekwencji.
Ospa wietrzna jest niebezpiecznadla kobiet w ciąży, a zwłaszcza ich nienarodzonych dzieci. Do 20 tygodnia ciąży mogą prowadzić np. do wad rozwojowych. Ospa wietrzna jest również bardzo niebezpieczna dla osób z niezabezpieczoną odpornością lub dzieci chorych na białaczkę i należy je za wszelką cenę leczyć.
Wirusy pozostają w organizmie nawet po pokonaniu choroby. W niektórych przypadkach mogą w późniejszym czasie wywołać gonty.
2. zakażenie
Jak sama nazwa wskazuje, patogeny ospy wietrznej mogą przenosić się z dziecka na dziecko poprzez powietrze. Najczęściej do przeniesienia dochodzi poprzez kaszel lub kichanie. Płyn z pęcherzy może być również wdychany przez powietrze. Dlatego ospa wietrzna jest bardzo zaraźliwa.
Pierwsze objawy choroby pojawiają się zwykle po dwóch do trzech tygodni. Jednak już dwa dni przed pojawieniem się wysypki istnieje ryzyko zakażenia. Dzieci, które przeżyły już zakażenie ospą wietrzną, są odporne na wirusy do końca życia.
Ponieważ ryzyko zakażenia jest bardzo wysokie, dzieci nie mogą wrócić do przedszkola, dopóki wszystkie krostki się nie zagoją. Dopiero wtedy nie są już zakaźne dla innych dzieci.
3. leczenie ospy wietrznej
Jeśli podejrzewasz u siebie ospę wietrzną, koniecznie udaj się do pediatry. On lub ona zdiagnozuje chorobę i da Ci wskazówki dotyczące leczenia. Z reguły głównym sposobem leczenia infekcji jest łagodzenie swędzenia. Ważna jest staranna pielęgnacja skóry, aby nie doszło do zakażenia pęcherzy. W przypadku łagodnej choroby organizm zazwyczaj sam radzi sobie z wirusami. Krostki goją się po około tygodniu.
4. Wskazówki dla małych pacjentów chorych na ospę wietrzną
Z reguły swędzenie jest dla dzieci najgorszą częścią ospy wietrznej. Drapanie dotkniętych obszarów skóry może złagodzić nieprzyjemne swędzenie w krótkim okresie, ale zadrapane miejsca mogą łatwo ulec zakażeniu, a w dłuższej perspektywie mogą na nich powstać blizny. Dlatego należy starać się pomóc dziecku, aby drapało się jak najmniej.
Pomocne może być utrzymywanie krótkich paznokci dziecka, aby nie robiło sobie tak dużych krzywd. Wytłumacz mu, dlaczego tak bardzo swędzi i dlaczego ważne jest, aby nie drapać się tak bardzo. Staraj się w miarę możliwości odwrócić uwagę dziecka. Jeśli stan jest zły, piżama z elementami stóp i dłoni może również zapobiec zbytniemu drapaniu się dziecka podczas snu.
5) szczepienie przeciwko ospie wietrznej
Stały Komitet ds. Szczepień (STIKO) zaleca szczepienie przeciwko ospie wietrznej. Można je podać między 11. a 14. miesiącem życia razem ze szczepieniem przeciwko odrze, śwince i różyczce lub 4 tygodnie później. Drugie częściowe szczepienie jest wtedy konieczne 4 do 6 tygodni później. Inną możliwością jest szczepionka skojarzona, która jest skuteczna jednocześnie przeciwko odrze, śwince, różyczce i ospie wietrznej.
Szczepienie jest na ogół dobrze tolerowane. Może wystąpić miejscowe zaczerwienienie lub obrzęk w miejscu wstrzyknięcia. Znikają one po kilku dniach. Znikają również ogólne objawy choroby, takie jak gorączka i zmęczenie. Według STIKO po szczepieniu mogą wystąpić również ciężkie choroby. Zdarza się to jednak bardzo rzadko.
Według Instytutu Roberta Kocha, osoby nieszczepione mogą zaszczepić się do 5 dni po kontakcie z osobami chorymi na ospę wietrzną lub do 3 dni po wystąpieniu wysypki.
Jednak w przypadku ciężkiej choroby wymagającej leczenia, szczepienie należy odłożyć.
W sprawie szczepienia przeciwko ospie wietrznej należy zawsze skonsultować się z pediatrą.
6. źródła i wskazówki dotyczące linków
Dalsze informacje można znaleźć na stronie Federalnej Centrali Edukacji Zdrowotnej oraz na stronie Niemieckiego Zielonego Krzyża.
Zalecenia Stałego Komitetu ds. Szczepień (STIKO) można znaleźć na stronie Instytutu Roberta Kocha.
Niniejszy tekst ma charakter wyłącznie informacyjny i nie zastępuje badania, diagnozy ani konsultacji u licencjonowanego lekarza. Zamieszczone tu informacje nie mogą i nie powinny być wykorzystywane jako podstawa do samodzielnej diagnozy lub samodzielnego leczenia. Ponadto odsyłamy do paragrafu 4, ustęp 2 naszych warunków użytkowania.
7. książki o ospie wietrznej odpowiednie dla dzieci
- Holthausen, Luise (Author)
