Motopädagogik skupia się na aspekcie ruchu.
Oprócz poprawy umiejętności motorycznych brutto i finezyjnych, promowane jest nabycie stabilnej pewności siebie.
Motopedagogika opiera się na naczelnej zasadzie Marii Montessori. Motopedagogika powinna zatem pomagać dzieciom w samodzielnym znalezieniu rozwiązania, a nie je nakazywać.
[button] Dowiedz się więcej o motopedagogice tutaj [/button].
Prawie wszystkie dzieci w zachodnim świecie poruszają się za mało. Zaczyna się to już w przedszkolu, kiedy maluchy bawią się na siedząco, zamiast wykorzystywać dostępną dla nich przestrzeń.
W tym momencie motopedagogika widzi siebie jako łącznik między pedagogiką a ruchem. Ale co to oznacza w szczegółach i czym różni się od psychomotoryki?
W naszym artykule dowiesz się, czym jest pojęcie motopedagogiki i jakie są możliwości kształcenia.
Spis treści
1. tło motopedagogiki
W kontekście motopedii ciało i umysł traktowane są jako jedność. Według założycieli motopedii, Ernsta J. Kipharda, Elisabeth Hecker i Helmuta Hünnekesa, jeśli ciało funkcjonuje tylko w ograniczonym zakresie lub występują problemy motoryczne, wpływa to również na duszę i zdolności umysłowe.
Teoria, która powstała w latach 50. ubiegłego wieku, ponownie dzieli motopedię na.
- motopedagogikę,
- i mototerapię.
W niniejszym artykule zajmujemy się orientacją pedagogiczną, która realizuje podejście polegające na doprowadzeniu ciała i umysłu do harmonii poprzez działania profilaktyczne. Zgodnie z definicją motopedagogiki ruch powinien wspomagać rozwój dzieci.
Jednak motopedagogika nie jest skierowana tylko do dzieci, ale również do młodzieży, dorosłych, a także osób starszych, co można zobaczyć w tym filmie na YouTube:
2. swobodny rozwój osobowości bez nacisku na wykonanie
Zwolennicy Motopädagogik widzą zadanie wychowawcy w przedszkolu lub zerówce jako towarzyszenie i wspieranie. Nie ma tu oceniania i nie ma konkretnych ćwiczeń, które prowadzą do określonego celu. Dzieci powinny raczej nauczyć się odnajdywać i rozwijać własną percepcję swojego ciała, aby nie tylko odnaleźć się w sali, ale także móc przenieść tę świadomość ciała na inne obszary.
Nie oznacza to jednak wcale, że nie ma żadnych konkretnych instrukcji działania i dzieci są pozostawione same sobie. Wykwalifikowana kadra pedagogiczna dba jednak o to, by reagować na indywidualne potrzeby i życzenia dzieci i włączać je do poszczególnych ćwiczeń lub zabaw.
W centrum uwagi znajdują się zajęcia nastawione na doświadczenie, które mają na celu zapoznanie dzieci z różnorodnością ruchu.
Poprzez bieganie, balansowanie, gimnastykę i skakanie dzieci powinny nauczyć się poznawać siebie i swoje ciało, a jednocześnie zapanować nad nim. Zdobyta wiedza powinna mieć wpływ na wszystkie dziedziny życia i pomóc dzieciom rozwinąć wiele pozytywnych cech.
3 Cel Motopädagogik
Motopädagogik stawia sobie za cel wychowanie dzieci na wolnych, kreatywnych i niezależnych ludzi.
Przy pomocy wybranych materiałów dzieci powinny swobodnie eksperymentować, opracowywać kreatywne zabawy lub zajmować się konkretnymi zadaniami. Choć zawsze pojawia się refleksja, nie ma negatywnej oceny, która budziłaby w dzieciach wątpliwości co do samych siebie.
Różnorodne zabawy ruchowe nie tylko sprzyjają rozwojowi drobnej i grubej motoryki, ale także mają na celu kształcenie cech poznawczych.
Społeczna wspólnota w grupach, jak również indywidualne relacje pomiędzy poszczególnymi dziećmi mają być wzmacniane przez liczne zajęcia grupowe, w których wszystkie dzieci dążą do wspólnego celu.
Docelowo koncepcja motopedagogiki powinna umożliwić zdobycie następujących umiejętności:
- wzmocnienie wiary w siebie
- sensowny sposób radzenia sobie z własnymi emocjami
- wyższy poziom sprawności fizycznej
- rozwój doskonałych zdolności motorycznych
- twórcze podejście do zadań
- poprawa zdolności koncentracji
- Wzmocnienie poczucia wspólnoty
Rada: Nie należy pokazywać dzieciom, jak wykonać dane zadanie, ale zachęcać je do samodzielnego wykonania i jedynie wspierać w osiągnięciu celu.
4. szkolenie z zakresu motopedagogiki
Wiele osób, które chcą się dokształcać w zakresie motopedagogiki, a także psychomotoryki, posiada wykształcenie wyższe psychologiczne, wykształcenie pedagogiczne lub pedagogiczne.
Jeśli interesuje Cię dodatkowa kwalifikacja motopedagogiki, istnieją różne możliwości dokształcania. Odpowiednie wykształcenie możesz ukończyć w niektórych wyższych szkołach zawodowych, jak również w specjalnych szkołach technicznych. Ponadto istnieje możliwość ukończenia różnych kursów dokształcających w zakresie motopedagogiki w ramach kształcenia na odległość.
Jeśli natomiast chcieliby Państwo kształcić się jako uznany przez państwo motopedagoga, wiąże się to z nakładem pracy w wymiarze co najmniej 1200 godzin dydaktycznych. Ponadto kształcenie uzupełniane jest praktykami i kończy się egzaminem państwowym.
Dalsze informacje na temat możliwości kształcenia i ewentualnych oferentów szkoleń w zakresie motopedagogiki i psychomotoryki można znaleźć na stronie internetowej Niemieckiego Związku Zawodowego Motopedagogów/Mototerapeutów. Kliknij tutaj, aby przejść bezpośrednio do działu szkoleń.
Uwaga: Jak dotąd nie ma dowodów na skuteczność pedagogicznych i terapeutycznych podejść motopedagogiki. Dlatego nie można przepisać odpowiedniego leczenia i wsparcia.
5. Dowiedz się więcej o motopedagogice tutaj
- Sowa, Martin (Author)
