Istnieją różne przyczyny, które mogą przyczynić się do rozwoju dyskalkulii. Po części są to dyspozycje genetyczne, które są wzmacniane przez inne czynniki.
W większości przypadków trudności stają się zauważalne już w pierwszej lub drugiej klasie szkoły podstawowej. W wielu przypadkach dyskalkulia objawia się długim czasem myślenia, liczeniem palcami i powtarzającymi się błędami.
Tak, na szczęście istnieją obecnie bardzo dobre metody terapii. Najważniejsze jest, aby dyskalkulia została szybko rozpoznana, co pozwoli na szybkie rozpoczęcie leczenia.
Lekcje w szkole podstawowej są podobne dla wszystkich dzieci. Oprócz czytania i pisania, pierwsze lata szkoły zajmują się przede wszystkim nauczaniem umiejętności matematycznych.
Niestety, niektóre dzieci szybko osiągają tu swoje granice, ponieważ trudno im wyobrazić sobie liczby. Więcej o objawach dyskalkulii i o tym, czym różni się ona od ogólnych trudności w uczeniu się, dowiesz się w kolejnych rozdziałach.
[button] Zamów literaturę na temat dyskalkulii [/button]
Spis treści
1 Czym jest dyskalkulia?
Dyskalkulia odnosi się do obniżonych wyników w matematyce. Trudności w arytmetyce pojawiają się już w szkole podstawowej, czyli w obszarze rozwoju podstawowego.
W zależności od tego, jak dzieci radzą sobie z własnymi objawami, nie jest jednak łatwo rozpoznać je od razu, bo w końcu jest też wielu rodziców, którzy z matematyką prowadzą raczej wojnę. Dlatego rzucające się w oczy problemy ujawniają się czasem dopiero w szkole średniej.
Jak można rozpoznać dyskalkulię?
Termin dyskalkulia:
Na określenie dyskalkulii używa się również terminu dyskalkulia. Jednak powszechnie używa się również synonimów dyskalkulia lub słabość matematyczna.
Wiele dzieci ma od czasu do czasu problemy w szkole. Trudności mogą pojawić się nie tylko w pisaniu, ale także w arytmetyce, które nie muszą automatycznie mieć czegoś wspólnego z dyskalkulią. Dlatego zebraliśmy tutaj dla Was najważniejsze objawy, po których można rozpoznać dyskalkulię u dzieci:
- Brak zrozumienia liczb: Często dochodzi do pomylenia liczb odwróconych. Wiele dzieci z dyskalkulią nie potrafi odróżnić 56 od 65 lub szybko myli liczby, które są wizualnie podobne. Nie obliczają w kontekstach matematycznych (liczby w zakresie 50 lub 60), ale za pomocą wzorów (obrazków).
Można to zauważyć, gdy dzieci bardzo długo liczą palcami. - Częste obliczanie palcami: Aby uniknąć błędów w rzeczywistej arytmetyce umysłowej, dzieci cierpiące na dyskalkulię często obliczają za pomocą palców. Dlatego też rozwiązanie zadania zajmuje im zwykle dużo czasu. Ponadto drobne błędy arytmetyczne (jedynie błędne obliczenie o 1) pojawiają się szybko.
- Brak umiejętności szacowania wielkości: Miarki takie jak centymetry, metry i kilometry ułatwiają szybkie zorientowanie się w możliwym do uzyskania wyniku. Dla dzieci z dyskalkulią nie jest jednak oczywiste, że powierzchnia dachu nie jest po prostu 100 cm² mała lub 100 km² duża, ale mierzy około 100 m² (średnio).
- Trudności z zadaniami tekstowymi: Szczególnie w przypadku zadań tekstowych konieczne jest odkrywanie powiązań. Jednak właśnie to staje się dużym wyzwaniem, ponieważ dzieciom z dyskalkulią brakuje wyobraźni matematycznej.
- Powtarzanie podobnych lub identycznych błędów: Ponieważ dzieciom z dyskalkulią brakuje zrozumienia wielu procesów matematycznych, poprawa mimo ćwiczeń jest zazwyczaj niewielka lub żadna.
Możesz sprawdzić, czy Twoje dziecko cierpi na dyskalkulię, zwracając uwagę na wymienione czynniki. Dyskalkulia jest szczególnie widoczna, jeśli stawia się prawie identyczne zadania, a jedynie odwraca lub zmienia liczby.
Rada: Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko cierpi na dyskalkulię, ważna jest kompleksowa diagnoza. Dlatego najpierw należy porozmawiać z wychowawcą klasy. Ewentualnie można zwrócić się bezpośrednio do psychologa dziecięcego lub młodzieżowego.
Adresy odpowiednich związków krajowych dla dyskalkulii i dysleksji BVL można znaleźć tutaj.
Jakie są przyczyny dyskalkulii?
Istnieje wiele przyczyn, które mogą prowadzić do problemów w dziedzinie matematyki. Szczególnie często nie jest to jedna przyczyna, która jest decydująca. Dochodzi raczej do połączenia różnych czynników, które ostatecznie przyczyniają się do rozwoju dyskalkulii.
W centrum uwagi znajdują się następujące aspekty:
- czynniki genetyczne
- zaburzenia rozwojowe we wczesnym dzieciństwie
- stres rodzinny
- lęk społeczny
- problemy szkolne
W większości przypadków pewna skłonność do trudności w dziedzinie matematyki jest już dziedziczona genetycznie. Nie musi to jednak oznaczać, że dyskalkulia rzeczywiście się objawi.
Ponieważ jednak arytmetyka wykorzystuje wiele różnych obszarów mózgu, pozornie absurdalne połączenia również mogą mieć charakter przyczynowy. Na przykład dzieci z dyskalkulią w okresie niemowlęcym czasami mają już trudności z drobną motoryką.
Strach przed szkołą, skomplikowane środowisko domowe, brak poczucia własnej wartości i problemy z przystosowaniem się do szkoły mogą nasilić problem lub nawet wywołać go w pierwszej kolejności.
Zwłaszcza gdy dzieci przegapią początki lub nie do końca rozumieją, dalsze zadania okazują się trudne.
Początkowe negatywne doświadczenia w przedszkolu i w szkole również mogą się wypalić i doprowadzić do spirali spadkowej, w której dzieci szybko postrzegają siebie jako głupie i mówią, że i tak nie rozumieją matematyki.
Uwaga: Często problemem w szkole jest to, że nie akceptuje się innych sposobów liczenia i myślenia. Jeśli jednak w pewnych obszarach występują zaburzenia, można je rozwiązać tylko za pomocą innych technik.
Czy istnieje terapia, która pomaga w walce z dyskalkulią?
Na szczęście istnieją obecnie liczne terapie, które można bardzo skutecznie stosować w leczeniu dyskalkulii u dzieci. Terapia uczenia się skupia się na podstawowych umiejętnościach matematycznych. Nie chodzi więc o powtarzanie czy nadrabianie bieżącego materiału szkolnego, jak to zwykle bywa np. w kontekście korepetycji.
Jednak oprócz czystej terapii, która koncentruje się na nauce podstawowych umiejętności, nie należy lekceważyć przekazywania radości. Bez przyjemności lub przynajmniej zasadniczo otwartego podejścia do matematyki trudno będzie trwale rozwiązać problemy.
Gdy tylko dzieci mogą w ten sposób osiągnąć sukces, automatycznie ma to pozytywny wpływ na ich motywację do nauki.
Doskonała realizacja wymaga udanego współdziałania rodziców, nauczycieli i terapeutów.
Jak najlepiej pomóc dziecku z dyskalkulią?
Istnieje wiele materiałów, które mogą pomóc dzieciom z dyskalkulią. Mogą one być przydatne, jeśli chcesz zapobiec rozwojowi dyskalkulii.
Jednak dorośli mogą zrobić więcej niż aktywnie pomagać dzieciom w arytmetyce. Chodzi tu przede wszystkim o zdrową wiarę w siebie. Nawet jeśli dzieci cierpią na dyskalkulię, nie zmienia to faktu, że są wartościowymi ludźmi i potrafią bardzo dobrze robić wiele innych rzeczy.
Dlatego należy podjąć świadomy wysiłek, aby pokazać dzieciom te możliwości, tak aby stworzyć pozytywny obraz. Ważne jest, aby pracować nad słabościami. Nie powinno to jednak determinować całego życia.
6 Dalsza lektura: Te książki dostarczają informacji o dyskalkulii u dzieci
- Clayton, Pauline (Author)
