Modele osiedlania się: Jak sprawić, by przejście do przedszkola było udane
Obecnie większość dzieci w wieku od jednego do sześciu lat chodzi do żłobka lub przedszkola.Przejście od kochającej opieki rodziców do opieki w placówce to ogromny krok dla dziecka i dla Państwa. Aby jak najlepiej dotrzeć …
Napisane przez: Wioletta Woźniak
Opublikowane na:
Modele osiedlania się: Jak sprawić, by przejście do przedszkola było udane
Modele osiedlania się: Jak sprawić, by przejście do przedszkola było udane
Gdzie stosuje się modele zapoznawcze?
Modele oswajania, takie jak model monachijski czy berliński, zostały stworzone przede wszystkim z myślą o dzieciach poniżej trzeciego roku życia, które mają się zadomowić w żłobku.
Jaka jest różnica między modelem monachijskim i berlińskim?
Modele monachijski i berliński różnią się czasem trwania i podejściem. W zależności od modelu okres osiedlenia trwa od dwóch do czterech tygodni.
Jak długo trwa okres adaptacyjny?
Gdy dziecko czuje się bezpiecznie w świetlicy i akceptuje wychowawców jako osoby kontaktowe, okres adaptacyjny dobiega końca.
Obecnie większość dzieci w wieku od jednego do sześciu lat chodzi do żłobka lub przedszkola.Przejście od kochającej opieki rodziców do opieki w placówce to ogromny krok dla dziecka i dla Państwa. Aby jak najlepiej dotrzeć do żłobka, istnieją różne modele zapoznawcze, które chcielibyśmy Państwu tutaj przedstawić wraz z ich zaletami i wadami.
[button]Kup książki o modelach osiedlania online[/button]
Spis treści
1. definicja i cele aklimatyzacji w ośrodku dziennym
Celem kompleksowego okresu aklimatyzacji jest ułatwienie dzieciom przejścia od opieki rodzicielskiej do opieki zewnętrznej w świetlicy. Dlatego wszystkie modele aklimatyzacji zmierzają do tego, aby w ciągu kilku dni lub kilku tygodni przyjąć dziecko do grupy opieki dziennej i dać mu poczucie bezpieczeństwa.
W Niemczech stosowane są głównie dwa modele oswajania: model berliński i model monachijski. Oba podejścia dotyczą zasadniczo dzieci poniżej trzeciego roku życia, ale są też stosowane w zależności od indywidualnych potrzeb.
Przy okazji: Wiele badań pokazuje, że dzieci, które są zadomowione, chorują mniej niż dzieci, które nie są zadomowione lub są zadomowione tylko częściowo. Ponadto rzadziej pojawiają się opóźnienia rozwojowe lub słabo rozwinięte przywiązanie.
BerlińskiModel Aklimatyzacji jest bardzo popularny, ponieważ dzięki czterem fazom jest jasno określony, nie tracąc przy tym elastyczności. W procesie aklimatyzacji dużą rolę odgrywają reakcje i potrzeby dziecka.
Warunkiwstępne do wdrożenia modelu berlińskiego:
Na wstępnym spotkaniu omawiasz z odpowiedzialnym wychowawcą, jak będzie przebiegał proces osiedlania. Opowiadasz o swoim dziecku, o tym, czym lubi się bawić lub co jeść, aby wychowawca mógł uzyskać obraz osobowości małego.
Proces wprowadzanianie odbywa się w okresach, które odbiegają od normalnego rytmu w świetlicy, np. w okresie karnawału, świąt Bożego Narodzenia lub innych świąt.
2.1 Faza podstawowa
Dzieci mogą zapoznać się z nowym otoczeniem we wstępnej fazie próbnej.
Aby rozpocząć, należy odwiedzić przedszkole razem z dzieckiem i pozostać w nim przez około jedną do dwóch godzin. Podczas tej fazy dziecko poznaje salę danej grupy i może uczestniczyć w różnych zajęciach, jeśli ma na to ochotę.
Zaaklimatyzowanie następuje zazwyczaj rano, aby dziecko poznało poranne rytuały, takie jak wspólne poranne kółko czy owocowe śniadanie.
Starasz się pozostać w tle. Jeśli dziecko szuka kontaktu z Tobą i chce śledzić to, co się dzieje z Twoich kolan, to również jest w porządku. Wychowawca, a zwłaszcza przyszły opiekun, już w tej fazie stara się aktywnie nawiązać kontakt z dzieckiem, zwracając się bezpośrednio do niego i pytając, czy chciałoby się przyłączyć do zabawy.
Jako rodzic zachowujesz ciszę i nie powinieneśbraćudziału w zajęciach, a jedynie obserwować. Razem z opiekunem przejdźcie przez typowe w tej fazie czynności, takie jak pieluchy oraz ubieranie i rozbieranie.
W ten sposób dziecko rozumie, że uważacie za słuszne, aby wychowawca był obecny przy tych czynnościach i że może je potem wykonywać samodzielnie. Ta pierwsza faza poznawania się trwa w berlińskim modelu aklimatyzacji od trzech do czterech dni.
Wskazówka: Wychowawcy zapytają Cię, czy Twoje dziecko ma jakąś szczególnie ukochaną przytulankę lub kołdrę. Jest to wykorzystywane jako tzw. przedmiot przejściowy, który daje dziecku poczucie bezpieczeństwa w tej stresującej i emocjonalnej fazie.
2.2 Pierwsza próba separacji
Test sytuacji obcej
Ten eksperyment z zakresu psychologii rozwojowej autorstwa psycholog Mary Ainsworth ma na celu pokazanie, czy dziecko ma bezpieczną czy też niepewną relację z matką. W tym celu matka wychodzi na krótko z pokoju, po czym analizowana jest reakcja dziecka. Test ten w zmodyfikowanej formie wykorzystywany jest w Modelu Berlińskim.
Jeśli proces oswajania został rozpoczęty w poniedziałek, to pierwszą próbę separacji można rozpocząć w czwartek. W tym celu przyprowadzasz dziecko rano do świetlicy i żegnasz się z nim. Jest to również duży krok dla Ciebie, ponieważ nawet jeśli dziecko natychmiast płacze lub krzyczy, powinieneś trzymać się swojej decyzji i opuścić pokój. Ta pierwsza rozłąka trwa zwykle pół godziny, które spędzacie w bocznym pokoju. Po tym czasie odbierasz swoje dziecko.
W tej fazie reakcja dziecka określi, jak długa będzie reszta fazy osiedlania. Jeśli dziecko płacze, ale potem w krótkim czasie pozwala się uspokoić opiekunowi edukacyjnemu, to dobry znak. Wówczas okres zadomowienia będzie trwał prawdopodobnie jeszcze tylko kilka dni.
Niektóre dzieci nie dają się jednak uspokoić i reagują bardzo wrażliwie na tę próbę rozdzielenia. Wtym przypadku potrzebny jest dłuższy okres os iadania, aby dać dziecku niezbędne bezpieczeństwo. Zgodnie z modelem berlińskim to decydujące zachowanie dziecka opiera się na tym, czy jest ono bezpiecznie czy niepewnie przywiązane. Aby dziecko miało zapewnione niezbędne bezpieczeństwo, nie powinniście Państwo sami poprzez płacz lub przepraszające zachowanie sygnalizować, że nie chcecie tego rozstania.
2.3 Faza stabilizacji
Wkrótce dziecko w pełni zadomowi się w codziennej rutynie przedszkola.
W trzeciej fazie jesteś obecny co najwyżej jako osoba towarzysząca. Opiekun przejmuje teraz opiekę nad Państwa dzieckiem, ogląda z nim książkę i zachęca do wspólnej zabawy. Zajmuje się również pieluchowaniem i ubieraniem dziecka.
W kolejnych dniach okres ten jest stopniowo wydłużany, aż do momentu, gdy tylko przyprowadzicie dziecko do przedszkola i odbierzecie je o umówionej godzinie. Jeśli dziecko ma problemy z rozłąką, wówczas czeka się do następnego tygodnia, aby ponownie powtórzyć próbę rozłąki.
2.4 Faza końcowa
W fazie końcowej Berlińskiego Modelu Osiedlowego dziecko pozostaje w świetlicy przez kilka godzin i powinno mieć dobry kontakt z innymi dziećmi i wychowawcami. Normalne jest, że przy porannym rozdzieleniu dziecko przez dłuższy czas płacze. Może ono jednak zostać szybko uspokojone przez wychowawców.
3. monachijski model aklimatyzacji
Monachijski model aklimatyzacji również przewiduje ostrożny proces aklimatyzacji. W tym punkcie modele aklimatyzacji różnią się jednak od siebie, ponieważ model monachijski skupia się na procesie przejściowym, czyli przejściu od opieki rodziców do opieki zewnętrznej. Zarówno Państwu jako rodzicom, jak i dziecku towarzyszą w tym procesie wychowawcy podczas okresu adaptacyjnego.
3.1 Faza przygotowawcza
W fazie przygotowawczej monachijskiego modelu zasiedlania dochodzi do intensywnej wymiany między rodziną a wychowawcą referencyjnym. Omawiane są statuty i koncepcja pedagogiczna danej placówki, jak również dziecko i jego indywidualne potrzeby.
3.2 Faza poznawania się
Model zapoznawczy w Monachium przewiduje, że matka spędza dłuższy czas razem z dzieckiem w Kicie.
W pierwszym tygodniu poznajesz świetlicę razem ze swoim dzieckiem. Wyruszasz w podróż odkrywczą tak jak Twoje dziecko, możesz poznać wszystkie obszary i dokonać pierwszych doświadczeń.
Monachijski model zasiedlania opiera się na założeniu, że dzieci muszą wielokrotnie obserwować wiele różnych rutynowych czynności, takich jak poranny krąg, lunch, ciche godziny i przekąski, aby je zrozumieć.
Dlatego ważne jest, aby w pierwszym tygodniu przez kilka godzin uczestniczyli Państwo z dzieckiem w codziennych zajęciach w przedszkolu. Jesteście tu niezbędni, ponieważ dajecie dziecku niezbędne poczucie bezpieczeństwa, aby mogło spokojnie ocenić i poradzić sobie z nową sytuacją. Podczas fazy zapoznawczej Państwa dziecko będzie miało również wrażenie, jak traktowane są dzieci w danej placówce i jaką rolę odgrywają wychowawcy.
3.3 Faza bezpieczeństwa
W drugim tygodniu nadal spędzacie Państwo kilka godzin dziennie razem z dzieckiem w świetlicy, nie ma rozdzielania. Dziecko zna już powtarzające się czynności w placówce i może teraz poświęcić więcej czasu na poznanie i zabawę z innymi dziećmi. W tym drugim tygodniu jako rodzic nieco się wycofujesz. Głównywychowawca przejmuje pierwsze zadania, takie jak zmiana pieluch oraz ubieranie i rozbieranie.
Model monachijski opiera się na założeniu, że na zaaklimatyzowanie się dziecka duży wpływ ma interakcja z innymi dziećmi. Z jednej strony dziecko rozumie jak działa system Kita poprzez działania innych dzieci i współpracę z wychowawcami, a z drugiej strony dzieci akceptują „nowego” w grupie, co daje mu poczucie bezpieczeństwa.
3.4 Faza zaufania
Jeśli dziecko ma zaufanie do świetlicy i wychowawców, może być bez problemu przyprowadzane i odbierane.
W fazie zaufania następuje pierwsza separacja. Teraz Twoje dziecko wie, że w świetlicy jest w dobrych rękach i że ma tam kogoś, kto mu pomoże lub pocieszy w trudnych sytuacjach. Jako rodzic masz również dobre samopoczucie, gdy zostawiasz swoje dziecko w świetlicy.
Przy pierwszej próbie żegnasz się na 30 do 60 minut. Próba nie jest też przerywana, jeśli dziecko się nie uspokoi. Ma to na celu danie mu możliwości przetworzenia bólu związanego z rozstaniem.
Jeśli separacja przyniosła efekt, tzn. dziecko po kilku minutach znów się uspokoiło i pobawiło z innymi dziećmi, czas separacji wydłuża się w kolejnych dniach.
3.5 Faza refleksji
W trakcie całego okresu zasiedlenia odbywają się wielokrotne rozmowy rodziców z wychowawcami, w których omawiany jest aktualny stan zas iedlenia, a Ty jako rodzic otrzymujesz również wskazówki, jak postępować z dzieckiem, aby pozytywnie kształtować proces przejścia.
Jeśli aklimatyzacja zostanie uznana za zakończoną, następuje ocena końcowa, która powinna stanowić podstawę do dalszej współpracy. Czas trwania aklimatyzacji według modelu monachijskiego może wynosić do czterech lub pięciu tygodni, w zależności od sytuacji.
4. co rodzice powinni wziąć pod uwagę przed osiedleniem się
Jeżeli chcą Państwo, aby dziecko było zaaklimatyzowane według modelu monachijskiego lub berlińskiego, to przed podpisaniem umowy ze świetlicą należy dowiedzieć się, który z tych dwóch modeli aklimatyzacji jest przez nią stosowany.
Rozpoczynając proces aklimatyzacji należy upewnić się, że w najbliższych tygodniach nie planujecie Państwo żadnych urlopów lub podobnych przedsięwzięć, które mogłyby negatywnie wpłynąć na proces aklimatyzacji. Nalegaj, aby w tym samym czasie co Twoje dziecko, w placówce przebywało nie więcej niż jedno inne dziecko, aby wychowawcy mieli wystarczająco dużo czasu i uwagi dla Twojego dziecka.
W tabeli przedstawiamy istotne zalety i wady modeli zapoznawczych:
Zalety
Wady
Berliński model aklimatyzacji
Koncepcja ta jest uważana za jeden z najstarszych i najbardziej wypróbowanych modeli zapoznawczych, dlatego jest oceniana jako bardzo wiarygodna.
Rodzice mają dobry przegląd sytuacji dzięki wyraźnym fazom.
Ważną krytyką berlińskiego modelu aklimatyzacji jest to, że trudno jest go zrealizować w przypadku dzieci, które mają uczęszczać do świetlicy tylko przez dwa dni – czyli w niepełnym wymiarze godzin. Okres aklimatyzacji musi być tu znacznie dłuższy.
Monachijski model aklimatyzacji
Koncepcja ta aktywnie włącza dzieci i rodziców w proces aklimatyzacji.
Odbywają się regularne spotkania z rodzicami, podczas których otrzymuje się informacje zwrotne na temat stanu procesu aklimatyzacji.
Model monachijski przewiduje długi i intensywny okres aklimatyzacji, co może stanowić problem czasowy dla pracujących rodziców.
5. opcje, jeśli aklimatyzacja się nie uda
Niezależnie od tego, który z modeli zapoznawczych zostanie zastosowany, czasem po prostu nie chce zadziałać.
Osadzenie uważa się za zakończone dopiero wtedy, gdy dziecko dobrze zintegruje się z grupą i będzie mogło być uspokojone przez wychowawców. Jeśli normalny okres trzech do czterech tygodni nie sprawdza się, można go przedłużyć. Niektóre dzieci potrzebują nieco więcej czasu, aby przyzwyczaić się do nowej sytuacji.
Jeśli aklimatyzacja zupełnie nie przebiega, a dziecko się nie dogaduje, przeprowadź otwartą rozmowę z wychowawcami.Być może Twoje dziecko jest obecnie w fazie „obcego”, co utrudnia mu przystosowanie się do opieki zewnętrznej, a może nie jest jeszcze gotowe. W takim przypadku kolejna próba kilka miesięcy później może być przydatna.
Wskazówka: Dzieci, które są przytłoczone wielkością grupy w przedszkolach publicznych, mogą być również pod opieką opiekunki. Tutaj atmosfera jest nieco bardziej kameralna i ze względu na mniejsze grupy nieco mniej stymulująca.
Wioletta jest entuzjastyczną blogerką i matką dwójki dzieci. Jej zainteresowania skupiają się na temacie spędzania wolnego czasu z dziećmi.
Daje rodzicom cenne wskazówki dotyczące planowania wycieczek i zajęć oraz pokazuje, jak zapewnić dzieciom niezapomniane i pełne wrażeń chwile. W szczególności skupia się na kreatywności i różnorodności, a w swoich artykułach dzieli się swoimi doświadczeniami i pomysłami z innymi rodzicami.
