Od kilku lat w centrum uwagi mediów znajduje się szczególnie jedna alternatywna metoda leczenia: osteopatia. Metoda ta nie ma jednak wiele wspólnego z ezoterycznym nakładaniem rąk, lecz raczej działa na styku ortopedii, chiropraktyki i fizjoterapii. Ponieważ jest to szczególnie łagodne zastosowanie, nadaje się szczególnie dla noworodków i niemowląt. Dlatego wielu młodych rodziców konsultuje się z osteopatą w przypadku wielu dolegliwości, takich jak ciągły płacz, kolka i bolesne wzdęcia, aż po problemy z postawą – często za radą położnej .

Tytuł zawodowy osteopaty nie jest chroniony, a nauka jest również sceptycznie nastawiona do tej alternatywnej metody leczenia, ponieważ brakuje odpowiedniej wiedzy i dowodów na jej sposób działania. Z drugiej strony, doświadczenia wielu rodziców są niezwykle pozytywne.

W tym artykule poinformujemy Cię o leczeniu osteopatycznym w ogóle, jak również dla niemowląt, i damy Ci ważne wskazówki, co powinieneś wziąć pod uwagę przy wyborze osteopaty.

1. osteopatia – czym właściwie jest?

Opracowana przez amerykańskiego lekarza Andrew Taylora Stilla w XIX wieku, osteopatia zapewnia holistyczne podejście do ciała. W przeciwieństwie do tradycyjnej medycyny, postrzega ciało jako funkcjonalną jednostkę, która jest zdolna do samoleczenia przy pomocy zrównoważonych funkcji organizmu.

Poprzez różne ruchy rąk osteopaci wyczuwają napięcia, problemy z postawą i stawami, a także zwężenia narządów, które są następnie łagodzone poprzez delikatny ucisk i specjalne pozycje. Te dolegliwości, które dotykają zarówno dzieci jak i dorosłych, określane są jako blokady. Według tej teorii są one przyczyną wielu różnych problemów zdrowotnych, na które skarżą się zwłaszcza rodzice z małymi dziećmi:

• Problemy ze snem
• Kolki i bóle brzucha
• częsty i długotrwały płacz
• Problemy z karmieniem piersią
• Nadmierne wyprostowanie głowy i ogólne problemy z postawą
• Wypluwanie lub zespół refluksu

Medycyna konwencjonalna często nie znajduje rozwiązania i podchodzi do dolegliwości objawowo.

Zasadniczo istnieją trzy obszary zastosowania, które są zorientowane na struktury anatomiczne ciała:

osteopatia ciemieniowa	osteopatia trzewna	osteopatia czaszkowo-krzyżowa
bada mięśnie, tkankę łączną, stawy i kości	Bada narządy i ich osadzenie w tkankach	Badanie głowy i kręgów szyjnych, śledzenie własnych rytmów ciała Uwaga: Bardzo kontrowersyjne nawet w obrębie dyscypliny!

Przy okazji: Osteopata nie przepisuje żadnych leków, a do korygowania niektórych zaburzeń ruchowych używa jedynie swoich rąk.

1.1 Kiedy mogę zacząć chodzić do osteopaty z noworodkiem?

Ponieważ w ostatnich latach gwałtownie wzrosło zapotrzebowanie na wizyty u osteopaty , niektóre kobiety dbają o to już w czasie ciąży, a niektóre kliniki oferują już badanie osteopatyczne jako dodatek do zwykłych badań noworodka .

Zasadniczo lekarze naturopaci, którzy specjalizują się w osteopatycznym leczeniu niemowląt, radzą, aby nie czekać zbyt długo z prezentacją. Można zabrać dziecko do osteopaty już w drugim i trzecim miesiącu życia, zwłaszcza jeśli dziecko cierpi na wymienione już dolegliwości lub na przykład potrafi obracać głowę tylko na jedną stronę lub ma deformacje głowy. Są one spowodowane głównie jednostronnym ułożeniem dziecka w pozycji leżącej i zazwyczaj z czasem same się zrastają.

Jeśli jednak macie wrażenie, że wasze maleństwo dużo płacze, ma problemy z zasypianiem lub bardzo źle śpi i dużo pluje, możecie porozmawiać o tym z pediatrą i/lub położną i zapytać o odpowiednich osteopatów. Pediatra wystawi wtedy skierowanie i nieformalną rekomendację dla osteopatii, którą można zgłosić w kasie chorych.

Ponieważ Techniker Krankenkasse (TK) była pionierem w pokrywaniu kosztów leczenia osteopatycznego dzieci, wiele innych ustawowych kas chorych, takich jak AOK lub Barmer, oferuje obecnie również pełny lub częściowy zwrot kosztów. Dodatkowe ubezpieczenie z reguły nie jest konieczne. W większości przypadków prywatne kasy chorych pokrywają w całości poniesione koszty.

1.2 Przyczyny zatorów powstają często podczas porodu

Być może zastanawiasz się, dlaczego noworodek już wykazuje nieprawidłowości w postawie, mimo że jest na świecie dopiero od kilku tygodni? Otóż poród to nie tylko mozolny i energochłonny proces dla matki, ale także dla dziecka.

Im większe jest dziecko w łonie matki, tym mniej miejsca jest dla niego dostępne. Kanał rodny, w którym dziecko często leży zwężone przez wiele godzin, a także użycie kleszczy lub ssaka może również prowadzić do nieprawidłowego ustawienia kręgów szyjnych. Nawet niepowikłane cięcie cesarskie często prowadzi do hiperekstensji głowy i szyi po porodzie, ponieważ ściana brzucha nagle przestaje ograniczać pozycję. Tak zwany syndrom KiSS ( górne zaburzeniesymetriiwywołaneprzez stawyszyjne) również może zostać zlikwidowany dzięki tej terapii manualnej.

Dlatego w wielu przypadkach położna zwykle zwróci uwagę na możliwość badania osteopatycznego i poleci specjalistę.

Uwaga:Nie wszyscy osteopaci są przeszkoleni w leczeniu noworodków, dlatego zawsze należy zapytać leczącego o jego wykształcenie.

1.3 Jak wygląda leczenie?

Leczenie dziecka jest szczególnie delikatne i ostrożne, ponieważ wiele kości i stawów jest jeszcze bardzo miękkich i elastycznych. Podobnie jak w przypadku fizjoterapii, możliwe jest, że objawy mogą się nieco pogorszyć, zanim się poprawią. Jest również całkowicie normalne, że Twój maluch będzie czuł się zmęczony po zabiegu.

Ponieważ większość rodziców szuka wsparcia u osteopaty również z powodu ciągłego niepokoju dziecka, Twoje dziecko nie powinno po zabiegu czuć się już niespokojne, ale zrównoważone w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu. Zabieg może trwać kilka wizyt, w zależności od objawów i nasilenia dolegliwości.

2. delikatna metoda niesie ze sobą również ryzyko

Jeśli poczytać odpowiednie wypowiedzi rodziców na forach internetowych, większość z nich entuzjastycznie informuje o skuteczności leczenia osteopatycznego i udziela bez zastrzeżeń rekomendacji dla tej alternatywnej metody leczenia. Należy jednak zdawać sobie sprawę również z zagrożeń, jakie niesie ze sobą osteopatia, a które wynikają głównie z braku przejrzystości szkolenia i niechronionego tytułu zawodowego.

Ponieważ osteopatia nie jest (jeszcze) uznaną praktyką, praktycznie każdy lekarz medycyny alternatywnej, ortopeda, fizjoterapeuta czy lekarz alternatywny może nazywać się osteopatą bez ukończenia niezbędnego pięcioletniego szkolenia z dalszą specjalizacją. Przyspieszone kursy w innych krajach europejskich sprawiają również, że wielu klasycznych lekarzy z gruntu podejrzliwie podchodzi do leczenia osteopatycznego. Szczególnie osteopatia czaszkowo-krzyżowa, która została rozwinięta później, ma tendencję do poruszania się w sferze ezoterycznej i wywołuje sceptycyzm nawet w obrębie tej dyscypliny.

Ponieważ jednak leczenie jest nieinwazyjne i raczej łagodne niż intensywne, ryzyko zdrowotne dla dorosłych jest ograniczone. W najgorszym przypadku nie następuje poprawa objawów. W przypadku małych dzieci sytuacja jest jednak inna, gdyż nieprawidłowo stosowane ruchy rąk mogą powodować uszkodzenia postawy i urazy mięśni, stawów i kręgów!

Dlatego zawsze należy zwracać uwagę na wykształcenie terapeuty i dokładnie poinformować się o wybranym osteopacie u pediatry lub położnej. Ponadto można sprawdzić stowarzyszenia zawodowe osteopatów i poszukać odpowiedniego terapeuty .

3. leczenie osteopatyczne dla niemowląt – tak czy nie?

Zasadniczo łagodne rozładowanie napięcia i istniejących problemów z postawą ma sens i w większości przypadków jest bardzo pomocne. Osteopatia może również przynieść poprawę u niemowląt w przypadku dolegliwości o bardziej organicznym charakterze, takich jak wzdęcia czy refluks. Oczywiście ma to zastosowanie tylko wtedy, gdy jest prowadzone przez doświadczonego i wyspecjalizowanego terapeutę. Po dokładnej anamnezie terapeuta powie również, czy dolegliwości mogą wymagać dodatkowej pomocy medycznej, czy też nie nadają się do leczenia osteopatycznego.