Już jeden procent dzieci w wieku przedszkolnym i dwa procent dzieci w szkole podstawowej jest dotkniętych tym problemem. Statystycznie na depresję cierpi nawet dziesięć procent wszystkich nastolatków. Często temu zaburzeniu towarzyszy lęk lub ADHD.
Ponieważ bliskość rozwojowych wahań nastroju jest bardzo silna, ważne jest wykonanie dokładnych badań. W wielu przypadkach przeprowadza się nawet wywiad z rodzicami, nauczycielami lub innymi osobami związanymi z dzieckiem.
Ta forma terapii ma na celu pomóc dziecku poznać własne myśli i postawy dotyczące jakiegoś zagadnienia. Intencją jest zmiana stresujących przekonań, ponieważ nie zawsze problemu należy szukać w samej sytuacji.
Czy Twoje dziecko jest skruszone, wycofane, smutne, znudzone, drażliwe lub po prostu nieszczęśliwe? W takim razie Twoje dziecko po prostu zmaga się ze wzlotami i upadkami okresu dojrzewania lub Twoje dziecko należy do grupy nastolatków z depresją.
Nie bój się zmierzyć z tym zjawiskiem i zdaj się na profesjonalne wsparcie terapeuty. W tym poradniku wyjaśniamy, jak można rozpoznać depresję u młodych dorosłych i jak właściwie zachowywać się w obliczu tej choroby psychicznej.
[button]Poradnik dla przyjaciół i krewnych osób z depresją[/button]
Spis treści
1. dzieci i młodzież z depresją nie są rzadkością
Depresja nie kończy się nawet na dzieciach i nastolatkach. To sprawia, że jest najczęstszą chorobą psychiczną w młodym wieku. Już jeden procent dzieci w wieku przedszkolnym i dwa procent dzieci w szkole podstawowej jest dotkniętych tym problemem. Statystycznie na depresję cierpi nawet dziesięć procent wszystkich nastolatków. Chorobie tej często towarzyszy lęk lub ADHD.
Ponieważ rozwój nastolatków z natury przynosi wahania nastroju, często nie jest łatwo prawidłowo zinterpretować objawy depresji u nastolatków. Ponadto, zachowanie nastolatków ma tendencję do ukrywania depresji i wielu twarzy tej choroby. Ze wstydu wiele osób dotkniętych chorobą – a dotyczy to zarówno nastolatków z depresją, jak i rodziców – zbyt późno zwraca się do lekarza.
2. te znaki mówią ci, że twoje dziecko może cierpieć na depresję
Zwróć uwagę na te objawy, które wskazują na depresję u młodych dorosłych:
- Spadek samooceny, a dzieci i młodzież coraz częściej wątpią w siebie i nie odnoszą się do innych.
- Myśli o samobójstwie zaprzątają młodego dorosłego.
- Zachowanie i stan umysłu młodej osoby z depresją jest silnie uzależniony od pory dnia.
- Bezsenność, niepokój i brak koncentracji to częste objawy depresji w okresie dojrzewania.
- Młodzież z depresją często skarży się na bóle głowy, bezsenność lub zaburzenia snu, drastycznie traci na wadze.
- Ci młodzi ludzie czują się słabi – emocjonalnie i społecznie.
- Wahania nastroju i problemy z wydajnością charakteryzują życie młodych ludzi z depresją.
Nawet jeśli są Państwo w stanie rozpoznać u swojego dziecka wiele z tych objawów, ostateczną diagnozę może postawić tylko specjalista z zakresu psychiatrii młodzieżowej lub psychoterapii. Ponieważ bliskość rozwojowych wahań nastroju jest bardzo silna, ważne jest, aby przeprowadzić dokładne badania. W wielu przypadkach przesłuchuje się nawet rodziców, nauczycieli lub inne osoby związane z dzieckiem. Zawsze należy traktować depresję poważnie. Deutsche Depressionshilfe posiada test dostępny online, który może Ci pomóc.
Traktuj swoje dziecko poważnie! Jeśli Twoje dziecko wykazuje któryś z tych objawów, porozmawiaj z nim i wspólnie poszukajcie pomocy. Im szybciej rozpocznie się leczenie, tym szybciej sytuacja ulegnie poprawie. Otwarta i szczera relacja ze sobą może pomóc wam przejść przez ten trudny etap.
3) Depresja u nastolatków często może być leczona w trybie ambulatoryjnym.
W wielu przypadkach terapia odbywa się w trybie ambulatoryjnym, czasami terapeuta zaleca przebieg leczenia. Do czasu wyboru odpowiednich terapii, Ty i Twoje dziecko możecie spodziewać się takich kroków:
- Twoje dziecko, Ty sam i inne bliskie osoby otrzymają wyjaśnienie na temat choroby i jej konsekwencji.
- Psychoterapia uwzględni Państwa dziecko, całą rodzinę i w razie potrzeby innych opiekunów i krewnych.
- W zależności od obrazu klinicznego i nasilenia choroby może być konieczne przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych.
- W razie potrzeby terapeuta rozszerzy zakres terapii z psychoterapii dziecka z depresją na terapię rodzinną.
Czas trwania i częstotliwość nawrotów: Czas trwania depresji jest różny w zależności od przypadku. Często kończy się po kilku miesiącach, ale jedna na pięć depresji trwa co najmniej rok. Różni się również ryzyko nawrotu. Jeśli nie jest leczona, około połowa pacjentów cierpi na nawrót, który w najgorszym przypadku może trwać nawet do emerytury. W przypadku ciężkiej depresji dotyczy to nawet trzech czwartych. Ryzyko wzrasta jeszcze bardziej w przypadku nadużywania alkoholu i narkotyków. Grupa samopomocowa lub regularny pobyt w uzdrowisku mogą ułatwić czas po terapii.
3.1 Psychoterapia stanowi podstawę leczenia
W każdym przypadku psychoterapia jest podstawą terapii. Jednak dziecko musi mieć ku temu pewne warunki wstępne: Młody człowiek musi utrzymywać kontakty społeczne mimo depresji i zapewnić regularne uczęszczanie do szkoły. Jeśli nie jest to możliwe, konieczne jest leczenie stacjonarne. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy istnieje ryzyko samobójstwa.
Samobójstwo jest trzecią najczęstszą przyczyną śmierci wśród młodych ludzi na całym świecie. Myśli samobójcze są wyraźnym wskaźnikiem depresji. Ryzyko próby samobójczej jest około 20 razy wyższe niż u zdrowych nastolatków.
Około 75% zakończonych samobójstw dotyczy chłopców, podczas gdy dziewczęta są smutnymi liderkami, jeśli chodzi o próby. Jeśli dzieci miały już doświadczenia z samobójstwem w rodzinie lub wśród znajomych, a nawet same próbowały popełnić samobójstwo, są szczególnie zagrożone. Dlatego należy zawsze poważnie traktować groźby i insynuacje oraz dążyć do dialogu z dzieckiem.
3.2 Terapia poznawczo-behawioralna uczy zachowań uspokajających
Ta forma terapii ma na celu pomóc dziecku w poznaniu własnych myśli i postaw na dany temat. Celem jest zmiana stresujących przekonań, ponieważ problemem nie zawsze jest sytuacja, ale raczej znaczenie, jakie dziecko wiąże z tą właśnie sytuacją.
Za pomocą terapii poznawczo-behawioralnej dziecko uczy się rzutować negatywne doświadczenia na inne sytuacje. Celem tej terapii jest nauczenie zachowań uspokajających. Między innymi pacjenci uczą się łagodzenia lęku poprzez ćwiczenia oddechowe. Osoby dotknięte lękiem koncentrują się na swoim oddechu, a nie na lęku lub jego wyzwalaczach.
