Szczególnie w młodym wieku dzieci potrzebują dużo kontaktu fizycznego i bliskości rodziców. Pozwalanie dziecku na spanie w łóżku rodziców na początku również ma sens, zwłaszcza w pierwszych miesiącach, aby potrzeby dziecka mogły być szybko zaspokojone w każdej chwili w nocy.
Jednak prędzej czy później przychodzi czas na przyzwyczajenie dziecka do własnego łóżka – a to może być prawdziwe wyzwanie dla nowych rodziców. Podajemy kilka wskazówek, jak ułatwić przejście od łóżka rodziców, poprzez dostawkę, aż do łóżeczka we własnym pokoju dziecka.
Spis treści
1) termin wprowadzenia zmian jest indywidualny
Zastanawiając się nad tym, jak przyzwyczaić dziecko do własnego łóżka, pierwsze pytanie, jakie się nasuwa, to kiedy jest na to idealny czas? Przewidujemy odpowiedź – nie ma czegoś takiego. Każde dziecko ma indywidualny rytm i rozwój przebiega w różnym tempie.
Z reguły dzieci w pewnym momencie rozwijają chęć samodzielności z własnej woli, ale nie ma na to sztywnego czasu. Dla większości dzieci najpóźniej w wieku szkoły podstawowej przychodzi czas na własne łóżko i pokój, choć zdarzają się jeszcze wyjątki, które wpychają dziecko do łóżka rodziców.
Panuje błędne przekonanie, że spanie w łóżku rodziców ma negatywny wpływ na rozwój dziecka, np. rozpieszcza je lub sprawia, że staje się miękkie. Szczególnie w pierwszych 24 miesiącach może to budować głęboką więź emocjonalną, która może przynieść dziecku tylko korzyści.
Jednak niemowlęta w żadnym wypadku nie powinny zbyt wcześnie spać same: zwłaszcza matki instynktownie mają tendencję do szybszego budzenia się, jeśli na przykład zmienia się oddech dziecka, więc mogą natychmiast zareagować, jeśli dziecko śpi w tym samym pokoju, co minimalizuje ryzyko zespołu nagłej śmierci niemowląt.
Jeśli jednak dziecko od początku śpi w łóżku rodziców, należy pamiętać, że łóżko dla dorosłych rzadko jest przystosowane do potrzeb niemowlaka. Duże poduszki, bardzo miękkie materace czy puszyste koce i narzuty niosą ryzyko niezamierzonego zakrycia otworów oddechowych.
Idealnym rozwiązaniem jest łóżko boczne, które wyposaża się w wysokiej jakości materac dziecięcy. Takie materace są zazwyczaj twardsze, aby zapobiec zbytniemu zapadaniu się główki i mają przyjazny dla skóry dziecka pokrowiec. Jeśli łóżeczko jest używane od początku – nawet jeśli tylko sporadycznie – łatwiej jest przyzwyczaić dziecko do stałego miejsca do spania.
2. Wskazówki dotyczące przyzwyczajenia do własnego łóżka dla wszystkich grup wiekowych
Jeśli chcesz mieć trochę więcej spokoju w sypialni rodziców i czujesz, że nadszedł czas, aby przyzwyczaić dziecko do jego własnego łóżka, możesz zacząć od jego własnego łóżeczka w tym samym pokoju.
Jeśli nocne spanie we własnym łóżku na razie się nie sprawdza, można też zacząć od samych drzemek we własnym łóżku. Im lepszy będzie sen w ciągu dnia, tym łatwiej będzie w nocy.
Rada: Dzięki przykryciu lub zabawce, która pachnie jak mama, dziecko może nadal postrzegać tę znajomość.
Sensowne jest wprowadzenie rutyny i małych rytuałów na czas snu, takich jak śpiewanie dziecku, czytanie mu lub po prostu wspólne przytulanie. W ten sposób czas przed snem spędzany jest intensywnie razem, a spanie we własnym łóżku wiąże się z pozytywnymi uczuciami.
Dla nieco starszych dzieci pokój zaprojektowany zgodnie z życzeniem dziecka lub specjalna pościelmogą stanowić zachętę do uczynienia własnego pokoju bardziej przyjaznym.
Zorientuj się zgodnie z preferencjami dziecka, na przykład hobby, ulubiony kolor lub postać z serialu dla dzieci.
Powolna adaptacja jest zwykle bardziej skuteczna niż radykalna. Każde dziecko potrzebuje innej ilości czasu na przyzwyczajenie się do nowej sytuacji.
Na początek można ustalić stałe dni w tygodniu, kiedy dziecko śpi we własnym łóżku, a następnie dni, kiedy wolno mu spać w łóżku rodziców. Te czasy można następnie wydłużać, aż dziecko poczuje się całkowicie komfortowo we własnym łóżku i pokoju.
3. Nie bądź zbyt surowy i dopuszczaj wyjątki
Lęki nocne są normalne
W wieku od trzech do pięciu lat dzieci często boją się ciemności. Jeśli jednak lękom towarzyszy pocenie się, nudności, drżenie lub kołatanie serca, należy omówić te objawy z pediatrą.
Szczególnie w wieku niemowlęcym i szkolnym dzieci są od czasu do czasu dręczone przez koszmary lub lęki przed ciemnością w nocy.
Aby przekazać najmłodszym, że ich własny pokój dziecięcy jest miejscem bezpiecznym, można najpierw przeciwdziałać ich lękom za pomocą mniejszych środków.
Dla wielu dzieci pomocna jest mała lampka nocna do gniazdka, która nie świeci zbyt jasno, ale jest wystarczająca, aby pokonać ich lęki przed ciemnością.
Świecące w ciemności gwiazdki na suficie lub sznur lampek z wyłącznikiem czasowym również mogą korzystnie wpłynąć na ich samopoczucie i pomóc w zasypianiu.
Słuchowiska, dawniej na kasetach magnetofonowych, dziś w formie cyfrowej, również okazały się małym cudownym lekarstwem na zasypianie. Gdy dziecko skupi się słuchowo na pasjonującej opowieści, szybko zapomina o myślach o potworach pod łóżkiem. Nawet w dorosłym życiu nierzadko zdarza się, że słuchowisko lub podcast nadal jest skuteczną metodą na zasypianie.
A jeśli dziecko rzeczywiście ponownie znajdzie się w nocy przed łóżkiem rodziców, również wolno robić wyjątki. Po koszmarze lub w trakcie choroby należy dać maluchowi poczucie bezpieczeństwa, którego potrzebuje w takich chwilach.