Dla dorosłych zakażenie jest zwykle tylko problemem kosmetycznym, ale dla niemowląt opryszczka może być zagrożeniem życia. Dlatego szczególnie ważne jest, aby uniknąć zakażenia. Dowiedz się, co robić, aby uchronić dziecko przed chorobą, jakie są jej objawy i jakie leczenie jest przydatne .

1. wirusy wysoce zakaźne zagrażają dziecku

Opryszczka u niemowląt jest infekcją wywołaną przez wirus opryszczki pospolitej (Herpes simplex ). Szczególnie dwa rodzaje wirusów opryszczki powodują powstawanie nieprzyjemnych pęcherzyków:

• Herpes simplex virus 1 (HSV 1) dotyka głównie warg i ust, ale może pojawić się także na uszach i oczach.
• Herpes simplex virus 2 (HSV 2) pojawia się częściej na narządach płciowych i odbycie.

Opryszczka wybucha głównie wtedy, gdy układ odpornościowy jest bardzo słaby lub w ogóle mocno osłabiony – na przykład w towarzystwie innych chorób, stresu lub silnego światła słonecznego. Raz zakażony wirus pozostaje w organizmie przez całe życie.

Okres inkubacji opryszczki u niemowląt – czyli czas od zakażenia do pojawienia się ogniska zakażenia – wynosi około tygodnia.

Noworodki są szczególnie zagrożone, ponieważ ich mechanizmy obronne nie są jeszcze w pełni rozwinięte. Wirusy mogą rozprzestrzeniać się do mózgu i narządów wewnętrznych i powodować zagrażające życiu infekcje, takie jak zapalenie opon mózgowych. Po pierwszych 6-8 tygodniach życia ryzyko jeszcze bardziej maleje, choć nadal zaleca się ostrożność w przypadku dzieci w wieku 2 lub 4 miesięcy.

Nadal istnieje ryzyko, że niemowlęta łatwiej zarażą się opryszczką, gdy mają już 6 miesięcy. Nie można ogólnie powiedzieć, jak długo wirus jest niebezpieczny. Z reguły jednak starsze niemowl ęta, na przykład w wieku 9 miesięcy lub 11 miesięcy, nie są już w grupie wysokiego ryzyka, ale w najgorszym wypadku po zakażeniu rozwija się u nich rodzaj bólu ust. Jest to nieprzyjemne, ale nie zagraża życiu. W wieku około półtora roku wirusy opryszczki zwykle nie stanowią już zagrożenia dla życia dziecka, jeśli ma ono nienaruszony układ odpornościowy.

Oprócz wirusów HSV1 i HSV2 istnieją inne wirusy opryszczki. Mogą one powodować różne choroby, takie jak gorączka trzydniowa, ospa wietrzna, mononukleoza czy gonty.

2 Nie zawsze pęcherze, ale ryzyko chorób wtórnych

Kiedy małe dzieci dostają opryszczkę, jest to niebezpieczne, a objawy są zwykle gorsze niż u starszych dzieci lub nawet dorosłych. Zwróć więc uwagę na takie oznaki jak senność i słabość w piciu, gorączka, obrzęk węzłów chłonnych i ogólne poczucie choroby.

Przy dwóch typach wirusa mogą wystąpić również następujące objawy:

Gdy niemowlęta chorują na opryszczkę, jest to zazwyczaj HSV 1. Jeśli na ustach lub wardze utworzyły się pęcherze, w normalnym przebiegu pękają one po kilku dniach, a następnie zasychają tworząc ropne skorupy. Te zwykle goją się całkowicie w ciągu 7 do 10 dni. Nawiasem mówiąc, tylko około dwóch trzecich niemowląt z opryszczką wykazuje typowe pęcherze na skórze. Tak więc ciężka infekcja wirusowa może być obecna również wtedy, gdy nie pojawiają się żadne objawy skórne.

Ze względu na słaby układ odpornościowy małego pacjenta, zakażenie opryszczką może również powodować poważne dolegliwości lub choroby:

• Wirusy rozprzestrzeniają się do oczu – konsekwencją może być zapalenie spojówek lub trwałe uszkodzenie wzroku.
• Wpływ na ośrodkowy układ nerwowy – istnieje ryzyko uszkodzenia mózgu i zaburzeń rozwojowych, w niektórych przypadkach zakażenie jest śmiertelne.
• Wpływ na cały układ narządów – pogarsza się oddychanie, szwankuje wątroba, istnieje ryzyko niewydolności wielonarządowej.

Uwaga: Dzięki swoistej ochronie gniazdowej noworodki są stosunkowo dobrze chronione przed wirusami opryszczki, dzięki czemu w wielu przypadkach – choć bez gwarancji – są zabezpieczone przed ciężką chorobą.

3. leczenie objawów u dziecka i u matki

Jednak nie musi to iść tak daleko, jak właśnie opisaliśmy! Aby zapobiec gorszym rzeczom, w przypadku wystąpienia wyżej wymienionych objawów należy bezwzględnie w odpowiednim czasie udać się do lekarza lub nawet do poradni pediatrycznej. Zwłaszcza jeśli Twój mały ulubieniec nie chce pić, przyjęcie do szpitala może być najrozsądniejszą terapią.

Im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym szybszy będzie proces zdrowienia. Nie jest możliwe całkowite zniszczenie wirusa opryszczki. Ale można złagodzić objawy i zapobiec chorobom wtórnym. W leczeniu stosuje się na przykład leki obniżające gorączkę i zmniejszające świąd. W cięższych przypadkach może być konieczna terapia przeciwwirusowa przez żyłę. Zazwyczaj stosuje się do tego substancję czynną aciclovir. Łagodzi ona świąd i ból, zapobiega namnażaniu się wirusów i w dużym stopniu minimalizuje ryzyko wtórnych uszkodzeń. W rzadkich przypadkach przeprowadza się leczenie za pomocą leków działających miejscowo – na przykład w przypadku zapalenia spojówek.

Również w przypadku opryszczki u jednego z rodziców, zwłaszcza u matki, zasadne jest zapobiegawcze leczenie lekami hamującymi rozwój wirusa. Dla dorosłych z opryszczką przeznaczone są np. kremy przeciwwirusowe z substancjami czynnymi pencivir lub aciclovir, a także specjalne maści z cynkiem lub wyciągiem z melisy. Ponadto należy przestrzegać pewnych środków higieny i zachowań, aby dziecko nie zaraziło się opryszczką w pierwszej kolejności.

Uwaga: Opryszczka stanowi zagrożenie dla życia małych dzieci. Dlatego też wczesne leczenie jest absolutnie konieczne i w przypadku podejrzenia infekcji należy koniecznie udać się do lekarza.

4. unikaj kontaktu dziecka z wirusami opryszczki

Zawartość pęcherzyków opryszczki jest bardzo zakaźna i przenosi się drogą kropelkową lub maziową. Dotyczy to całowania się i dzielenia łyżkami, szklankami, szczoteczkami do zębów czy ręcznikami. Nie wolno też wkładać do ust smoczka dziecka, dopóki cierpisz na opryszczkę.

Aby zapobiec zarażeniu się dziecka, powinnaś zastosować się do tych wskazówek:

• Nakładając preparaty na pęcherze, najlepiej używać bawełnianych wacików , a po wszystkim dokładnie umyć ręce.
• Pęcherze opryszczki przykryj specjalnymi plastrami, aby zakaźna zawartość nie rozprzestrzeniała się.
• Aby zapobiec przeniesieniu wirusów na dziecko, stosuj osłonę na usta.
• Nie dotykaj pęcherzyków opryszczki rękami lub myj je po przypadkowym kontakcie i ZAWSZE przed kontaktem z dzieckiem.
• W miarę możliwości trzymaj wszystkie inne osoby z opryszczką z dala od dziecka.

HSV 2, który znacznie rzadziej występuje u dziecka, może zostać przeniesiony podczas porodu, gdy dziecko prześlizguje się przez kanał rodny. Dlatego konieczne jest leczenie ciężarnej z opryszczką narządów płciowych, a w razie potrzeby rozważenie cesarskiego cięcia, aby ryzyko zakażenia dziecka było jak najmniejsze.

Rada: Możesz kontynuować karmienie dziecka piersią pomimo opryszczki, o ile pęcherzyki opryszczki nie powstały również na brodawce sutkowej. Noś ochraniacz na usta podczas karmienia piersią.