Zasadniczo, nieprawidłowości w czynnikach genetycznych, wiek rodziców przy narodzinach dziecka, możliwe czynniki ryzyka w czasie ciąży i nieprawidłowości neurologiczne są najczęstszymi przyczynami autyzmu.
Albo dzieci z autyzmem mają obniżoną inteligencję, albo bardzo wyraźne talenty wyspiarskie, które sprawiają, że równie mocno rzucają się w oczy. Zrozumienie ich natomiast jest sztuką.
Nie ma leczenia w dosłownym tego słowa znaczeniu. Dzieciom z autyzmem daje się jednak szansę na wczesną interwencję. W niektórych przypadkach stosuje się leki.
Autyzm u dzieci, czyli zaburzenie rozwojowe układu nerwowego, objawia się w bardzo różny sposób: w relacjach z otoczeniem, w życiu i w umiejętności dopasowania się do społeczności, a także w funkcjach umysłowych, językowych, motorycznych i emocjonalnych.
Osoby autystyczne mogą przejawiać dziwne zachowania, które mogą być niezwykle stresujące, zwłaszcza dla opiekunów w codziennym życiu. Na tym tle uważa się, że dzieci z autyzmem mają wieloraką niepełnosprawność. Często w przypadku wielorakiej niepełnosprawności, jej punkt ciężkości przesuwa się wraz z wiekiem. Z poniższego artykułu dowiesz się, jak autyzm może objawiać się u dziecka i jakie cechy powinny wzbudzić Twoje podejrzenia.
[button]Dalsza literatura na ten temat[/button]
Spis treści
1. czy autyzm jest wrodzony? Tak, u około 0,5% ludzi.
Czym dokładnie jest autyzm?
Autyzm bywa głębokim zaburzeniem rozwojowym, które ma swoje źródło w złożonych zaburzeniach ośrodkowego układu nerwowego. W medycynie mówi się o autyzmie wczesnodziecięcym, zaburzeniu autystycznym i zespole Aspergera. Centralną cechą jest poważne zaburzenie relacji i komunikacji.
Około 0,2 do 0,5 procent ludzkości jest dotkniętych autyzmem. Chociaż autyzm jest wrodzony, pełne objawy zwykle ujawniają się dopiero w wieku około czterech do pięciu lat. Są prekursorzy nawet wcześniej: dotknięci zwykle już jako niemowlęta mają problemy z jedzeniem lub spaniem. W celu stymulacji wytwarzają one spektrum zachowań. Czasami dochodzą one do samookaleczenia. Czasami może wystąpić również silna agresja lub nalegają na pewne polecenia.
Jeśli Twoje dziecko ma autyzm, największym wyzwaniem dla Ciebie będzie poradzenie sobie ze specyficznymi zachowaniami. Dzieci autystyczne mają szeroki zakres problemów behawioralnych:
- wielka pasja do zbierania,
- stanowczo odmawiają noszenia pewnych ubrań…
- i powtarzają w kółko frazy i słowa oraz pewne zachowania.
Może się też zdarzyć, że dziecko autystyczne w ogóle nie nauczy się mówić. Bardziej niebezpieczne jest to dla tych dzieci autystycznych, u których w trakcie rozwoju nie wykształciła się świadomość zagrożenia.
Możliwości intelektualne dzieci z autyzmem wahają się od upośledzenia umysłowego do inteligencji przeciętnej. Część osób z autyzmem ma też wyjątkowo wyraźne zdolności w pewnych dziedzinach. Są to na przykład geniusze arytmetyki, bardzo uzdolnieni muzycznie, artystycznie lub technicznie.
1.1 Autyzm wczesnodziecięcy nazywany jest zespołem Kannera
Zespół Kannera jest dziedziczną wieloraką niepełnosprawnością, która pojawia się przed trzecim rokiem życia, ale może być wyjaśniona dopiero w wieku 18 miesięcy poprzez testy po stosunkowo bezpiecznej diagnozie autyzmu. Jak można rozpoznać zespół Kannera?
- Dziecko z zespołem Kannera odmawia piersi, a także ma trudności z karmieniem. Ma problemy z żuciem i ma ustalone preferencje co do kilku pokarmów.
- Innym objawem zespołu Kannera mogą być wyraźne zaburzenia rytmu snu i czuwania dziecka.
- Często dzieci z zespołem Kannera wykazują stereotypowe zachowania podczas zabawy.
- Interakcje tych dzieci są zaburzone, komunikacja w postaci języka jest zaburzona, a dziecko wykazuje zwykłe zainteresowania i zachowania.
Formy autyzmu: W powszechnym użyciu wkradł się dziś termin „autyzm” zamiast „autyzm wczesnodziecięcy”. Autyzm wczesnodziecięcy występuje u dwóch na 1000 dzieci. Atypowy autyzm może pojawić się po trzecim roku życia i jest bardzo podobny do autyzmu wczesnodziecięcego. Zespół Aspergera to forma autyzmu, która pojawia się w wieku szkolnym. Inteligencja zazwyczaj nie jest zaburzona przez to zaburzenie. Dobra ekspresja językowa i uzdolnienia są całkiem możliwe u dzieci z zespołem Aspergera. Zespół Aspergera, w którym dzieci wykazują tzw. talenty wyspowe, ale są w tyle pod względem koordynacji i ruchu, dotyczy również dwóch na 1000 dzieci.
2. jak osoba autystyczna postrzega świat? W szczegółach
Osoba autystyczna postrzega swoje otoczenie inaczej niż osoby zdrowe. Zauważa wiele szczegółów, ale nie ma widoku na duży obraz. Na przykład, jeśli pójdziesz do lasu ze swoim autystycznym dzieckiem, twoje dziecko dosłownie nie zobaczy lasu dla drzew. Możesz to potraktować dosłownie. Osoba autystyczna widzi nagromadzenie 1452 drzew (jodły, świerki, modrzewie,…), 326 krzewów (olcha, żarnowiec,…), 12 motyli, 78 grzybów, siedem ślimaków i trzy wiewiórki.
2.1 Osoby autystyczne potrzebują struktury zamiast zmian planów
Ważnym punktem w życiu osoby autystycznej jest jej ubiór. Zapewnia mu ono ochronę przed wpływami zewnętrznymi. Musi być wygodne, znajome i łatwo dostępne. Wybór natomiast jest raczej skromny. Bardzo ważna jest precyzyjnie zorganizowana codzienna rutyna. Zmiany planów mogą stać się torturą. Osoby dotknięte chorobą często czują się wtedy zestresowane i ciągle pytają, kiedy to wydarzenie się skończy.
Wskazówka: Do zobrazowania świata osoby autystycznej często używa się sznura pereł (patrz asperger-wahrnehmung.de). To dość dobrze oddaje codzienną rutynę. Jedna perła = jedno wydarzenie. Wszystko jest ułożone w ustalonej kolejności. Te sekwencje są ogromnie ważne dla dziecka z autyzmem. Jeśli w zwykłej rutynie nastąpią zmiany, powiedz o tym dziecku jak najwcześniej. Wyjaśnij również, dlaczego trzeba to zrobić w sposób, który dziecko rozumie.
Czy dziecko autystyczne może uczęszczać do zwykłego przedszkola lub szkoły? Jest to możliwe, jeśli wdrażana jest tam integracja.
Dzieci autystyczne potrzebują wsparcia w codziennym życiu szkolnym. W przeszłości dziecko autystyczne prawdopodobnie zostałoby wysłane do tak zwanej „szkoły specjalnej”. Obecnie za tę specjalną formę odpowiadają zazwyczaj zwykłe instytucje. Jednak obowiązek ten nie znajduje jeszcze odzwierciedlenia we wszystkich instytucjach.
Uzyskanie miejsca w Kita dla dziecka autystycznego będzie prawdopodobnie trudne. W Niemczech są one bardzo rzadkie. Można jednak porozmawiać z wychowawcami w zwykłej placówce dziennej o szczególnych potrzebach dziecka, takich jak możliwości wycofania się lub problemy z zachowaniem. Należy aktywnie podchodzić do opiekunów i dążyć do rozmowy.
Symptomatologia autyzmu jest zbyt szeroka, aby nauczyciele bez dodatkowego szkolenia mogli sobie z nią poradzić. Wreszcie, dzieci z autyzmem nie są tak łatwe do skategoryzowania i dlatego często nie pasują do dobrze uporządkowanego „systemu”.
Włączanie częściowo kończy się sukcesem, ale pojawia się też zupełne przeciwieństwo: całkowita bezradność. Nawet eksperci uważają, że nie da się zaspokoić wielostronnych potrzeb uczniów dotkniętych chorobą. Niektóre szkoły mogą jednak już teraz udowodnić, że jest inaczej. Udało im się już zachować równowagę. Jednak zdarzały się też przypadki, że uczniowie byli wykluczani z lekcji. Czasami na całe lata.
Dla osoby, która w codziennym życiu potrzebuje struktury na wylot, jest to oczywiście fatalne. Z reguły nie można winić nadmiernie obciążonych nauczycieli. Nie otrzymują oni ani wsparcia, ani szkoleń, ani mniejszych klas.
4. terapia dla dzieci z autyzmem przewiduje wczesną interwencję
Możliwości łagodzenia skutków zaburzeń autystycznych za pomocą terapii wynikają z następujących czynników:
- Wczesna interwencja: terapia behawioralna osiąga dobre efekty w odniesieniu do umiejętności poznawczych. Interakcja w małych grupach może być z powodzeniem trenowana również w wieku przedszkolnym. Oprócz komunikacji można również rozwiązać problem zachowań kompulsywnych i nauczyć codziennych umiejętności praktycznych. Wczesna interwencja rozpoczyna się w wieku 2 do 3 lat i trwa do wieku szkoły podstawowej.
- W grupie: Trening umiejętności społecznych jest kluczem do pomocy dzieciom z autyzmem w komunikacji i interakcji. Terapia grupowa trwa zwykle od czterech do sześciu miesięcy.
- Leki: Leki psychotropowe są stosowane głównie do leczenia problemów behawioralnych. Agresja, impulsywność i hiperaktywność mogą wymagać leków.
- Dalsze środki terapeutyczne: Terapia mowy, terapia zajęciowa, terapia sztuką i muzyką, fizjoterapia i inne opcje terapii mogą pomóc dzieciom z autyzmem lepiej radzić sobie w życiu.
5 Dalsza literatura przedmiotu
- Cicha przestrzeń w pokoju dla dzieci – uspokajający kącik sensoryczny dla Twojego dziecka do zabawy i wycofania się z zgiełku świata. Namiot sensoryczny jest idealny dla dzieci, które łatwo się podniecają i potrzebują bezpiecznego otoczenia, aby odpocząć w domu lub w szkole.
- Pomoc w szczególnych potrzebach – czarny namiot do zabawy i odpoczynku do użytku wewnątrz zapewnia ciemne, uspokajające otoczenie, również w świetle dziennym. Kącik odpoczynku pomaga dzieciom z SPD, lękiem, autyzmem lub problemami z koncentracją. Dzieci cieszą się spokojną przestrzenią, podczas gdy wokół nich panuje codzienny pośpiech.
- Własna przestrzeń dla zmysłów – dzięki efektowi zaciemnienia jaskinia sensoryczna jest idealna do gier świetlnych. Dzięki światłom UV, projektorom, lampom lawowym i innym zabawkom świetlnym dzieci tworzą własną wyimaginowaną kapsułę marzeń. Również uspokajające rzeczy, takie jak ulubiona zabawka, poduszka i koc znajdą miejsce w namiocie typu pop-up.
- Stoi w ciągu kilku sekund – przenośny namiot można rozłożyć w ciągu kilku sekund, aby zapewnić każdemu dziecku lub maluchowi natychmiast uspokajające miejsce odpoczynku. Mały namiot (90 cm) zapewnia miejsce dla dziecka. Idealne rozwiązanie, gdy Twoje dziecko jest zbyt podekscytowane, ale nie ma oddzielnego pomieszczenia, do którego mogłoby się wycofać, np. w szkole.
- Godna zaufania jakość – naszym sercem jest oferowanie wszystkim naszym klientom najlepszych produktów i usług. Jeśli z jakiegoś powodu nie jesteś zadowolony z naszego produktu, skontaktuj się z nami, a my zwrócimy Ci cenę zakupu – bez zadawania pytań.
- Field, Elizabeth Ives (Author)
