Przyczyny są wielorakie i mogą leżeć już w ciąży lub w genach.
Dysplazja stawów biodrowych jest diagnozowana poprzez badanie ultrasonograficzne. Mając na uwadze zmierzone wartości, przeprowadza się następnie leczenie lub obserwację normalnego dojrzewania.
Im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym krótszy jest czas leczenia i mniejsze ryzyko wystąpienia późnych skutków.
Dysplazja stawu biodrowego u dzieci jest wadą rozwojową biodra. Uszkodzeniu ulega tak zwana panewka. Do grupy ryzyka należą zwłaszcza dziewczynki. Ważne jest, aby rozpoznać dysplazję biodra u dziecka. Bez terapii i leczenia późne skutki, takie jak trwałe uszkodzenie biodra, mogą prowadzić do trudności w chodzeniu lub bolesnego, przedwczesnego zużycia. Ten artykuł zawiera informacje na temat objawów, przyczyn i możliwości leczenia.
[button]Dalsze czytanie na temat zdrowia dzieci[/button]
Spis treści
1. dysplazja stawów biodrowych u dzieci: czym właściwie jest?
Wada rozwojowa biodra o nieporęcznej nazwie dysplazja stawu biodrowego może być wrodzona lub nabyta. Rezultat jest zawsze taki sam: głowa kości udowej dziecka z dysplazją stawu biodrowego nie może znaleźć miejsca w panewce. Najpoważniejszą formą dysplazji stawów biodrowych u niemowląt jest luksacja stawu biodrowego. Może to doprowadzić nawet do tego, że kość udowa dosłownie wysunie się z panewki. Deformacja może dotyczyć jednego lub obu stawów.
1,1 Dysplazja stawów biodrowych u niemowląt występuje u dwóch do trzech procent noworodków.
Poważniejsza forma, zwichnięcie stawu biodrowego, jest jeszcze rzadsza. Choroba dotyczy głównie dziewczynek. Trudność w rozpoznaniu i leczeniu tego schorzenia polega na tym, że dziecko z dysplazją stawów biodrowych nie ma widocznych objawów.
Inaczej jest w przypadku zwichnięcia biodra. Jeśli kość udowa wyskoczy z panewki, uniemożliwia to rozstawienie nóżek dziecka – i wada rozwojowa staje się wyraźnie widoczna. Inne możliwe widoczne objawy to różne długości nóg, przesunięta bruzda odbytu i fałd łonowy.
Uwaga: Jeśli luksacja biodra pozostanie niewykryta, pusta panewka może ulec takiemu zniekształceniu, że niemożliwe będzie ponowne umieszczenie kości udowej na miejscu (bez interwencji chirurgicznej).
1.2 Jeżeli dysplazja stawu biodrowego dziecka pozostanie nieleczona, istnieje ryzyko wystąpienia późnych konsekwencji
Jako dorośli, osoby dotknięte chorobą cierpią wtedy na późne konsekwencje dziecięcej dysplazji stawu biodrowego, jeśli wada rozwojowa pozostaje niewykryta. W dzieciństwie i okresie dojrzewania nieleczona deformacja powoduje już ból. Nieleczona dysplazja stawu biodrowego u dzieci objawia się często wydrążonymi plecami lub nieprawidłowościami w chodzeniu, tzw. chodem kładącym się. Skutek: kości ulegają zużyciu. Rozwija się artroza. Ograniczone są możliwości prywatne i zawodowe.
2 Takie są przyczyny deformacji zwanej „dysplazją stawu biodrowego”.
Nie da się określić stałego katalogu przyczyn dysplazji stawów biodrowych u niemowląt i dzieci. Istnieje jednak szereg czynników ryzyka, które mogą sprzyjać powstawaniu tej deformacji. Wskazują na to doświadczenia lekarzy.
- Ciąża: Czas spędzony w łonie matki może stanowić ryzyko, jeśli na przykład nie ma wystarczająco dużo miejsca na poruszanie się nienarodzonego dziecka. Tak często dzieje się w przypadku wieloraczków. Ponadto, jeśli nienarodzone dziecko spędza czas w łonie matki nie w pozycji urodzeniowej, ale w pozycji breech, ryzyko dysplazji bioder dziecka jest wyższe.
- Hormony: Hormon ciążowy progesteron jest również czynnikiem ryzyka. Ten hormon jest w rzeczywistości odpowiedzialny za rozluźnienie pierścienia miednicy przyszłej matki, aby ułatwić dziecku przyjście. Jednakże, jeśli dziecko jest dziewczynką, hormon ten może również poluzować torebkę stawu biodrowego nienarodzonego dziecka.
- Geny: Zasadniczo ryzyko wystąpienia dysplazji stawów biodrowych u dzieci jest większe, jeśli inni członkowie rodziny byli już dotknięci wadą rozwojową tego rodzaju. Deformacje w obszarze stóp, nóg, kręgosłupa lub nawet otwarte plecy są również często związane z dziecięcą dysplazją biodrową.
Wskazówka: Środkiem zapobiegawczym w przypadku dysplazji stawów biodrowych u niemowląt może być szerokie kołysanie. Rozkłada to nogi i sprzyja prawidłowemu ułożeniu kości biodrowych. Aplikacje z dziedziny osteopatii i fizjoterapii mogą również pomóc w mobilizacji i wzmocnieniu części ciała wokół biodra.
3. w diagnostyce dysplazji stawów biodrowych: badanie USG jest częścią badania przesiewowego U2.
Badanie przesiewowe U2, które wykonuje się u dziecka w pierwszych dniach życia, służy jako pierwsza rutynowa kontrola w celu rozpoznania lub wykluczenia dysplazji stawów biodrowych u dziecka. W celu potwierdzenia diagnozy wykonuje się badanie ultrasonograficzne w ramach badania przesiewowego U3, jeśli istnieją jakiekolwiek czynniki ryzyka.
Podczas badania pediatra zwraca uwagę na te trzy punkty, które są trudne do rozpoznania przez rodziców jako objawy: fałdy skórne u podstawy ud (lub ich asymetria), zdolność nóg do rozstawiania się i stabilność stawu biodrowego.
Ten film zawiera proste instrukcje dotyczące działania pieluchowania z tkaniny:
3.1 Dla przypomnienia: oto co oznaczają wyniki badania ultrasonograficznego
Badanie USG jest bezbolesną formą leczenia, podczas której pediatra mierzy ustawienie bioderek Twojego dziecka. O tym, co mówią poszczególne wyniki USG, można szczegółowo przeczytać na stronie kinderhueftsysplasie.de. Mierzony jest kąt dachu panewki (= kąt alfa) i kąt dachu chrząstki (= kąt beta) po każdej stronie.
Najważniejsze wartości to:
- Terapia nie jest konieczna, jeśli kąt alfa jest większy niż 60 stopni, a kąt beta jest większy lub mniejszy niż 55 stopni.
- Ścisłe monitorowanie, w razie potrzeby wsparte leczeniem usztywniającym, jest ważne dla wartości kąta alfa pomiędzy 50 a 58 stopni oraz dla kąta beta większego niż 55 stopni.
- Leczenie i terapia są obowiązkowe, jeśli kąt alfa jest pomiędzy 43 a 49 stopni lub nawet poniżej 43 stopni, ale kąt beta jest większy niż 77 stopni. W tych skrajnych przypadkach konieczna staje się redukcja i retencja.
4. metody leczenia dysplazji stawów biodrowych u dzieci: dojrzewanie, redukcja, retencja lub operacja
W każdym przypadku ważne jest wczesne rozpoznanie i obserwacja dysplazji stawów biodrowych u dziecka. Dość często deformacja cofa się samoistnie i jest wspomagana jedynie przez „szerokie owijanie”. Do podtrzymania można zastosować spodnie rozpierające lub szynę rozpierającą. Również noszenie dzieci z dysplazją stawów biodrowych w chuście podobno wspomaga dojrzewanie biodra. Metody te wchodzą w zakres „dojrzewania”, któremu towarzyszą pomoce. Czas trwania leczenia w tym przypadku wynosi co najmniej sześć tygodni.
W przypadku wystąpienia luksacji, czyli wysunięcia się głowy kości udowej z panewki, należy to leczyć w dwóch etapach: Po pierwsze, głowa kości udowej musi zostać umieszczona z powrotem na swoim miejscu. W żargonie technicznym zabieg ten nazywany jest redukcją. Następnie należy ustabilizować to miejsce. W żargonie technicznym nazywa się to retencją. Tak zwana opaska redukcyjna może pomóc niemowlętom z dysplazją stawu biodrowego ustawić biodra w sposób, który jest dla nich zdrowy. Jednocześnie bandaż redukcyjny służy do stabilizacji dziecka. Jest to opcja bardziej komfortowa niż konieczność siedzenia w szynie gipsowej po ręcznym dopasowaniu.
O powodzeniu lub niepowodzeniu leczenia, a także o czasie jego trwania decyduje przede wszystkim czynnik czasu: im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym większe są szanse na to, że będzie można prowadzić życie bez późnych konsekwencji.
Jeśli opisane tu metody zachowawcze nie pomagają w korekcji wady rozwojowej, konieczna jest operacja.
5 Dalsze lektury na temat zdrowia dziecka
- Schlager, Celine (Author)
- Nolden, Annette (Author)
