Każde niemowlę lub maluch cierpi z powodu bolącej pupy. Wilgotny i ciepły klimat pod pieluszką, kontakt skóry ze stolcem i moczem, a także mechaniczne podrażnienia wywołane przez pieluszkę sprzyjają powstawaniu stanów zapalnych. Są to najlepsze warunki do zakażeń grzybami drożdżowymi, takimi jak Candida albicans. Grzyby tworzą dużą i różnorodną grupę organizmów żywych, które występują również wszędzie w naszym naturalnym środowisku. Ponieważ układ odpornościowy niemowląt i małych dzieci nie jest jeszcze w pełni rozwinięty, grzyby drożdżowe znajdują dogodne warunki do rozwoju. W naszym poradniku rodzice mogą dowiedzieć się, co mogą zrobić, jeśli ich dzieci mają infekcje drożdżakowe.

1. co to jest kandydoza?

Drożdżak Candida albicans jest grzybem, który występuje w jelicie. Jest on nieszkodliwy i nie powoduje żadnych problemów, dopóki ilość grzybów jest w równowadze. Dopiero gdy grzyby się rozmnożą, może dojść do choroby takiej jak kandydoza. kandydoza może wystąpić zarówno w jelitach, jak i w jamie ustnej lub okolicy pieluszkowej dziecka.

1.1 Kandydoza w jelitach

Kandydoza w jelitach może rozwinąć się, gdy układ odpornościowy jest jeszcze osłabiony po infekcji. Drożdżak Candida albicans namnaża się wtedy i w jelicie rozwija się choroba grzybicza. Jeśli flora jelitowa jest zdrowa, drożdże nie mogą się rozmnażać. Dopiero gdy flora jelitowa nie działa prawidłowo, grzyb drożdżowy namnaża się i rozwija się choroba jelit.
Objawami choroby grzybiczej jelit są wodniste biegunki, częste bóle brzucha i nietolerancje pokarmowe. U dzieci często nie tylko czynność jelit jest zaburzona, ale również wyrażają one dyskomfort, muszą wymiotować i mają obolałą pupę.
Ponieważ grzyb drożdżowy jest połykany z codziennym pożywieniem, nie można uchronić dzieci przed kandydozą. Jeśli jednak dojdzie do zakażenia jelit dziecka, szczególnie ważne jest konsekwentne leczenie.
Leczenie prowadzi się za pomocą antymikotyków, czyli leków przeciwgrzybiczych. Dodatkowo, holistyczne leczenie musi zapewnić powrót liczby grzybów drożdżowych w jelicie do normalnego poziomu, rehabilitację flory jelitowej i stabilizację układu odpornościowego.
Odżywianie jest również istotnym elementem w leczeniu choroby grzybiczej jelit. Jeśli dieta zawiera dużo cukru, węglowodanów, produktów zawierających drożdże lub produktów mlecznych, grzyb drożdżowy może się szczególnie dobrze namnażać. Dlatego podczas leczenianależy unikaćtych produktów.

1.2 Inne objawy: Pleśniawka pieluszkowa i kandydoza skóry

Oprócz jelit, kandydoza może dotyczyć także innych obszarów. Może ona pojawić się w ustach lub na języku. Jest to tzw. pleśniawka jamy ustnej.
Skóra w okolicy pieluszkowej jest szczególnie obciążona, ponieważ ma częstszy kontakt z moczem i stolcem. Dlatego też kandydoza może pojawić się również w okolicy pieluszkowej lub u dziewczynek na pochwie. Jest to tzw. pleśniawka pieluszkowa. Pleśniawki pochwowe i pieluszkowe powodują swędzenie , pieczenie i zaczerwienienie skóry w postaci czerwonych krostek z delikatnymi białymi brzegami. Nierzadko pojawia się też otwarta skóra i łuszczenie, które w ciągu kilku godzin rozprzestrzenia się na obszar pieluszkowy.
Jeśli kandydoza występuje na skórze, pojawia się zaczerwienienie i wysypka. Grzyby mogą rozprzestrzeniać się również w jamie ustnej. Typowe dla pleśniawki jamy ustnej są białawe złogi, czyli biały nalot na błonie śluzowej jamy ustnej i na języku. Powłoka ta nie daje się zetrzeć, a dziecko odczuwa ból i ma trudności z piciem. Często pojawia się też nieprzyjemny zapach wydobywający się z ust.

2. choroby grzybicze i ich przyczyny

Przyczyną pleśniawek jest drożdżak Candida albicans. Ten grzyb drożdżowy znajduje się w jelitach wielu ludzi. Jeśli układ odpornościowy jest osłabiony, grzyb drożdżowy w krótkim czasie coraz bardziej się rozmnaża i rozwija się choroba taka jak pleśniawka. Candida albicans czuje się szczególnie dobrze w wilgotnym, ciepłym środowisku, dlatego często można ją znaleźć w ustach, pod wilgotnymi wkładkami pielęgnacyjnymi lub w okolicy pieluszki. 6-miesięczne lub młodsze niemowlęta często mają jeszcze słabo rozwinięty układ odpornościowy. Dlatego niemowlęta i maluchy częściej zapadają na infekcje grzybicze.

3 Jak opanować grzybicę

Leki grzybobójcze (antygrzybiczne) są stosowane w leczeniu choroby grzybiczej. Najczęściej stosowanymi lekami są nystatyna i klotrimazol. W przypadku pleśniawek w jamie ustnej lekarz przepisuje krople lub zawiesinę. Jeśli dotknięte są obszary skóry, maści, kremy i czopki wspomagają proces leczenia. Często dochodzi również do przeniesienia z matki na dziecko. Jeśli sutki matki są dotknięte chorobą, dziecko łapie ją podczas karmienia piersią. Jeśli dzieci są nadal karmione przez matkę, to również matka musi być leczona. Aby zapobiec nawracającym nowym infekcjom, wskazane jest podawanie antybiotyków.

4 Środki zapobiegawcze – unikanie zakażeń grzybiczych

Zapalone sutki są częstą przyczyną zakażeń pleśniawkami. W takim przypadku matki powinny często zmieniać wkładki do karmienia, aby uniknąć wilgotnego środowiska. Również obszar pieluszkowy dziecka musi być utrzymywany w suchości. Dlatego częste zmiany pieluszek są szczególnie ważne, aby zapobiec zakażeniu pleśniawkami. Dobra higiena i czystość powinny być oczywistością w kontaktach z dzieckiem. Oznacza to regularne mycie rąk i dezynfekcję wszystkich przedmiotów (np. smoczków, butelek do picia, gryzaków itp.), które dziecko wkłada do ust. Smoczek, który upadł na podłogę, powinien zostać zmyty.

5. dieta przy kandydozie: jakie pokarmy są dozwolone?

Jeśli dzieci mają kandydozę, należy wyeliminować z diety słodycze, słodkie owoce, soki owocowe, białą mąkę i pokarmy zawierające drożdże. Zamiast tego zaleca się takie pokarmy jak warzywa, brązowy ryż, proso i inne pełne ziarna, ryby, mięso, jaja i rośliny strączkowe.