Roztocza swędzące dosłownie wwiercają się w skórę. Szczególnie dotknięte są obszary ciała, gdzie jest stosunkowo ciepło, takie jak pod pachami, między palcami u rąk i nóg oraz w okolicach narządów płciowych.
Szereg różnych objawów pozwoli Ci rozpoznać ewentualną infekcję. Powinny one dać ci powód do konsultacji z pediatrą.
Leczenie odbywa się za pomocą specjalnych kremów na skórę, które mają za zadanie zabić roztocza świerzbu.
Świerzbto choroba skóry przenoszona przez małe pasożyty. Ale jak właściwie dochodzi do zarażenia roztoczami świerzbu? Czy choroba jest zakaźna i jak się ją leczy?
W naszym artykule docieramy do sedna przyczyny świerzbu, wyjaśniamy, jak można się zarazić świerzbem i jak rozpoznać chorobę.
[button]Dalsze czytanie na temat zdrowia dziecka[/button]
Spis treści
1. drobne roztocza wwiercają się w skórę
Przez długi czas uważano, że świerzb jest chorobą prawie nieistniejącą i niemal wymarłą. W ostatnich latach jednak to się zmieniło i coraz więcej osób zaraża się chorobą przenoszoną przez pasożyty.
Odpowiedzialne za nią pasożyty mają wielkość zaledwie 0,3 do 0,5 mm, a więc są mało widoczne dla ludzkiego oka, a przynajmniej z trudem. Gdy samica świerzbowca zaatakuje skórę, zagrzebuje się i tworzy własny system tuneli.
W górnych warstwach skóry roztocza świerzbu składają jaja, aby mogły się z nich wykluć kolejne roztocza.
Oprócz samych roztoczy świerzbowca, to głównie wydalane odchody powodują swędzenie i zaczerwienienie skóry. Pojawiają się drobne stany zapalne, które jednak mogą być trwałe.
Uwaga: Świerzb nie ma nic wspólnego z brakiem higieny. Intensywny prysznic, jak również kąpiel nie pomogą więc w leczeniu świerzbu.
2. rozpoznać objawy świerzbu
Świerzb w medycynie:
Lekarze określają świerzb jako świerzb lub świerzb. Termin ten pochodzi od łacińskiego słowa scabere, które oznacza drapać.
Jeśli dojdzie do zakażenia świerzbem, pierwsze reakcje skórne ujawniają się zwykle dopiero po kilku dniach lub tygodniach od zarażenia. Jednocześnie stanowi to poważny problem, ponieważ zakażenie jest możliwe nawet wtedy, gdy dzieci nie wiedzą jeszcze, że cierpią na świerzb.
Ze względu na stosunkowo długi okres inkubacji, często trudno jest ustalić, gdzie dziecko mogło się zarazić.
Dzieci zarażone świerzbowcem można rozpoznać przede wszystkim po zaczerwienieniu i swędzeniu w następujących okolicach ciała:
- Między palcami stóp
- między palcami
- za uszami
- na nadgarstkach
- pod pachą
- w okolicy narządów płciowych
Czasami, jeśli przyjrzysz się dokładnie, możesz zobaczyć małe ciemne linie bezpośrednio pod skórą. Są to kanaliki roztoczy, dzięki którym można wykryć infekcję.
Swędzenie nie jest ograniczone do odpowiednich części ciała, ale może dotyczyć całego ciała. Problemem dla wielu pacjentów jest to, że swędzące części ciała są drapane otwarte i tworzą się krosty, które z kolei mogą ulec zapaleniu. Im dłużej przyczyna choroby skóry pozostaje niewykryta i odpowiednio brakuje leczenia, tym bardziej problematyczna staje się wysypka.
Uwaga: Świerzb jest chorobą, która wymaga leczenia i zgłoszenia zgodnie z § 34 ust. 1 nr 17 ustawy o ochronie przed zakażeniami.
3 Świerzb występuje we wszystkich grupach wiekowych.
Sposób zarażenia się świerzbem jest różny. Generalnie jednak konieczny jest długotrwały kontakt ze skórą, aby roztocza świerzbu miały czas na migrację.
Ponieważ świerzb jest przenoszony z osoby na osobę, szczególnie obiekty komunalne są łatwym celem dla roztoczy świerzbu. Tak więc podczas gdy seniorzy zwykle zarażają się w domach starców, dzieci są często przenoszone w przedszkolach lub szkołach.
Jednak nie tylko osoby z osłabionym układem odpornościowym mogą się zarazić, ale także wychowawcy, nauczyciele czy opiekunowie w danej placówce.
W związkach partnerskich bardzo prawdopodobne jest zakażenie poprzez przytulanie, stosunek seksualny lub spanie w jednym łóżku.
Rada: Jeśli kontakt fizyczny jest tylko krótkotrwały, przeniesienie zakażenia jest niemożliwe.
Bezpośredni kontakt z ciałem musi trwać około 5 do 10 minut. Jedynie w przypadku rzadko występującego specjalnego wariantu świerzbu kory (Scabies norvegica) może wystarczyć krótki kontakt cielesny, ponieważ liczba roztoczy jest bardzo wysoka.
Oprócz bezpośredniego kontaktu ze skórą roztocza mogą jednak wnikać w odzież, pościel lub meble tapicerowane i w ten sposób się rozprzestrzeniać.
Roztocza świerzbu przeżywają poza skórą przez około 24 do 72 godzin. Ryzyko zakażenia jest tu jednak znacznie mniejsze niż w przypadku dłużej trwającego bezpośredniego kontaktu ze skórą.
Przeniesienie od zwierząt domowych jest możliwe, ale niezwykle rzadkie. Z reguły roztocza giną podczas takiej zmiany żywiciela.
4 Terapia przeciwko świerzbowi
Jak pozbyć się świerzbu? To chyba najważniejsze pytanie, które zadają sobie wszyscy cierpiący na tę chorobę.
Jeśli zauważysz objawy u siebie lub swojego dziecka, udaj się do lekarza, aby uzyskać dokładną diagnozę. Oprócz lekarza pierwszego kontaktu, w leczeniu świerzbu specjalizują się zwłaszcza dermatolodzy.
Aby pozbyć się świerzbu, lekarze zazwyczaj najpierw stosują środki owadobójcze w postaci maści i kremów.
Jeśli musisz leczyć się tymi kremami, konieczne jest zastosowanie ich na całym ciele. Jeśli zapomni się o pojedynczych miejscach, istnieje duże niebezpieczeństwo, że roztocza przetrwają i leczenie będzie nieskuteczne.
Jeśli początkowe leczenie maściami i kremami nie przyniosło rezultatów, można sięgnąć po leki w postaci tabletek.
W tym czasie należy unikać bliskiego kontaktu z ciałem , a noszone ubrania, ręczniki i pościel prać w temperaturze 60°. To skutecznie zabije roztocza.
Odkurz dokładnie sofę i nie używaj jej przez około 48 godzin, aby uniknąć ponownego zakażenia.
Uwaga: Od momentu rozpoznania objawów do ostatecznego zabicia roztoczy, dzieci nie mogą odwiedzać przedszkola.
5. uważaj na ponowne zakażenie
Ponieważ świerzb jest zakażeniem pasożytniczym, nie należy do chorób, w których może wytworzyć się odporność na ponowne zakażenie.
Często objawy u pacjentów, którzy już zostali zarażeni świerzbem, pojawiają się nie po tygodniach, ale już po kilku dniach.
Jeśli na świerzb chorują Państwo sami lub ktoś z Państwa najbliższego otoczenia, należy unikać bliskiego kontaktu fizycznego przez najbliższe 6-8 tygodni, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby.
Szczególnie w rodzinie może się zdarzyć, że jeden członek rodziny zaraził drugiego, a następnie po udanym wyzdrowieniu ponownie się zaraził.
6 Więcej informacji na temat zdrowia dzieci
- Nase, Jörg (Author)
