Opóźnienia rozwojowe ujawniają się w bardzo różnym czasie. Deficyty stają się zauważalne zarówno u niemowląt, które późno mówią, w kontekście rozpoczęcia nauki w szkole, jak i podczas przechodzenia do szkoły średniej.
Często nie jest łatwo odróżnić opóźniony rozwój od prawdziwego zaburzenia rozwoju.
Późno-kwitnący mają zwykle nieco trudniejszy okres w młodości, ale później mogą osiągnąć takie same osiągnięcia jak inne dzieci.
[button]Kup Poradnik opóźnienia rozwoju[/button]
Rozwój u dzieci jest bardzo zróżnicowany. Niektóre niemowlęta uczą się chodzić w wieku 8 lub 9 miesięcy, podczas gdy inne potrzebują na ten krok 16 lub 17 miesięcy.
Ale w którym momencie ktoś jest uznawany za późnego rozkwitacza? I co kryje się pod tym pojęciem? I jakie są skutki późniejszego rozpoczęcia nauki w szkole?
W naszym artykule zajmujemy się późnymi rozwojowcami. Dowiesz się, w jakim wieku może jeszcze wystąpić skok rozwojowy, a w jakim momencie pojawia się opóźnienie rozwojowe.
Spis treści
1. rozwój dziecka nie jest nauką ścisłą
Kiedy dziecko przychodzi na świat, od razu wykonuje się kilka badań, aby wcześnie wykryć ewentualne problemy. W miarę upływu czasu odstępy między badaniami zwiększają się, tak że zadanie obserwacji dziecka spada głównie na rodziców.
Raz po raz rodzice zadają sobie pytanie, czy rozwój dziecka przebiega normalnie. Rozmawiając z kimś o swoim maluchu w tym samym wieku, można być pewnym, że jedno dziecko jest dalej niż drugie.
Nie zawsze jednak dotyczy to wszystkich obszarów, a często tylko niektórych aspektów.
Niektóre dzieci początkowo pozostają nieco w tyle w obszarach rozwoju fizycznego, podczas gdy w procesach umysłowych nie ma żadnych problemów. Inne dzieci, które uczęszczają do przedszkola, nie potrafią jeszcze poprawnie mówić i mają duże trudności w kontaktach z innymi małymi dziećmi.
Niejednokrotnie zdarza się tak, że w ciągu bardzo krótkiego czasu dzieci uczą się bardzo dużo, a ich zdolności znacznie się poprawiają. Zdarza się, że dziecko, które początkowo uważane jest za opóźnione w rozwoju, w krótkim czasie dogania inne dzieci.
Nie jest to związane tylko z wczesnym dzieciństwem, ale obejmuje cały okres aż do dorosłości. Szczególnie w okresie dojrzewania występują duże różnice w zakresie rozwoju fizycznego.
Rada: Jeśli dziecko jest nieco wolniejsze, nie jest to początkowo powód do niepokoju. Należy jednak uważnie obserwować rozwój i w razie pytań skonsultować się z pediatrą, aby w razie zaburzeń rozwoju lub wzrostu podjąć odpowiednie środki zaradcze.
2. nie porównuj się
Dla wielu rodziców porównania z innymi dziećmi są zgubne. W przypadku późnego rozkwitu jest to całkowicie normalne, że wszystko przebiega nieco później.
Nie wynika to w żaden sposób z tego, że mózg nie nadąża, ale po prostu oznacza, że dziecko potrzebuje trochę więcej czasu. W większości przypadków bardzo szybko udaje się to ująć.
Szczególna ostrożność zalecana jest przy orientowaniu się w średniej. Dziecko nie jest bynajmniej opóźnione w rozwoju tylko dlatego, że jest trochę mniejsze lub pierwsze słowa wypowiada dopiero po kilku miesiącach.
Niektóre późne dzieci mają nawet tendencję do tego, by przez długi czas prawie nie mówić, zanim nie nastąpi bezpośrednie przejście do zdań dwuwyrazowych.
Inne dzieci późno raczkują, ale dość wcześnie chodzą, albo nie chodzą aż do 18 miesiąca życia, ale biegają po łące z innymi dziećmi w wieku dwóch lat.
Staraj się jak najmniej porównywać swoje dziecko z innymi dziećmi z sąsiedztwa. W razie wątpliwości usłyszysz tylko to, co dziecko i tak potrafi, a nie rzeczy, które jeszcze nie działają. W końcu która matka lubi opowiadać, że jej własne dziecko w wieku 3 lat nadal potrzebuje pieluszki, kiedy można też powiedzieć, że dziecko w wieku 2 1/2 lat tworzy już 3-słowne zdania?
3. rozpoznać opóźnienia rozwojowe
Nawet jeśli porównania z innymi dziećmi są trudne, to i tak należy zwracać uwagę na to, czy faktycznie istnieją przesłanki wskazujące na zaburzenia rozwoju językowego lub inne opóźnienia rozwojowe.
W szczególności słaba wymowa, bardzo mało dźwięków i brak ruchów chwytnych mogą wskazywać na zaburzenia wymagające leczenia.
Oto kilka typowych przykładów tego, co dzieci powinny umieć w jakim wieku:
- swobodnie i samodzielnie chodzić: najpóźniej w wieku 16-17 miesięcy
- bezpiecznie chwytać dwoma palcami (pincer grip): w wieku 12 miesięcy
- posiadanie słownictwa składającego się z 15 słów: w wieku 18 miesięcy (w wieku 2 lat już 50 słów)
- trzymanie nożyczek i cięcie nimi: w wieku około 3 i pół roku
- liczyć do 10: do czasu rozpoczęcia nauki w szkole
- potrafi samodzielnie zająć się sobą przez co najmniej 15 do 20 minut: najpóźniej w wieku 6 lat
W większości przypadków opóźnienia rozwojowe ujawniają się już w wieku przedszkolnym. Dziedzina języka ma tu elementarne znaczenie, ponieważ prawie wszystkie inne umiejętności są związane z umiejętnością mówienia.
Późno rozkwitające dzieci opanowują jednak w pewnym stopniu wszystkie te etapy w ramach, ale szybciej osiągają swoje granice.
Uwaga: Nie wahajcie się skonsultować z pediatrą, aby zbadać podejrzenie opóźnienia rozwojowego i uzyskać pomoc.
4. spóźnialscy w szkole
Większość chłopców i dziewczynek rozpoczyna naukę w szkole w wieku sześciu lat. Jeśli jednak wzrost i waga nie są właściwe w momencie badania zapisów do szkoły lub jeśli występują inne deficyty, zapisy do szkoły mogą nastąpić rok później.
Wiele dzieci bardzo korzysta z tego czasu, tak że później nie ma prawie żadnych problemów. Inne dzieci mają duże problemy z przejściem do szkoły średniej.
Zwiększone wymagania sprawiają, że szczególnie trudno jest późno rozwijającym się dzieciom nie stracić kontaktu. Wykonanie zadań często zajmuje im więcej czasu i są mniej sprawni.
Jeśli dzieci są słabiej rozwinięte fizycznie, to z reguły zgrzyta to w ich pewności siebie, przez co mają mniejszą wiarę w siebie. Jednak szczególnie ten aspekt może prowadzić również do wzmocnienia charakteru, co potwierdza niniejsze badanie.
W kontekście dojrzewania problemy fizyczne częściowo szybko się rozwiązują, gdy następuje skokowy wzrost.
5. Wskazówki dotyczące postępowania z osobami, które późno przekwitają
Spóźnialscy prowadzą normalne życie jako dorośli, nawet jeśli często potrzebowali nieco więcej czasu we wczesnym lub późniejszym dzieciństwie.
Ważne jest jednak, aby rodzice wzięli to pod uwagę i nie wywierali presji na swoje dzieci.
Częstsze przerwy na odrabianie lekcji, a także odkładanie zapisów do szkoły czy powtarzanie klasy nie są problemami, które trwale wpływają na życie. To raczej właśnie takie sytuacje pomagają dzieciom w rozwoju.
Zachęcajcie swoje dzieci i oferujcie im możliwości poprawy. Zawsze jednak uważajcie, aby nie wymagać zbyt wiele i wzmacniać często nieco nadszarpniętą samoocenę waszego późno przekwitającego dziecka.
6. kup poradnik o opóźnieniach rozwojowych
- Muggleton, Joshua (Author)
- Blake, MJ (Author)
- Mountstephen, Mary (Author)