To, w jakim stopniu różnica w zachowaniu jest uwarunkowana genetycznie, czy raczej dziedziczona, nie zostało jeszcze naukowo wyjaśnione. Wielu naukowców przestrzega jednak przed przecenianiem wpływu biologii.
Jeśli chodzi o ducha walki i próbę sił, hormon testosteron z pewnością odgrywa rolę. Ale ponieważ bardziej agresywne zachowanie chłopców jest powszechnie akceptowane w naszym społeczeństwie, rodzice i wychowawcy są również bardziej szorstcy wobec chłopców.
Motywujcie swoje dzieci do wyłamywania się z ról płciowych i rozwijania ich indywidualnego potencjału. Na przykład, zaufaj swoim dzieciom, aby mogły robić rzeczy, dzięki którym rozwiną pewność siebie i siłę.
Każdy zna te banały: „chłopcy są agresywni i dzicy”, „dziewczynki są dobre i bardzo towarzyskie”. Na szczęście to spojrzenie na typowe wzorce do naśladowania w ostatnich latach coraz bardziej się zmienia. Idee „typowego chłopca” i „typowej dziewczynki” są już w wielu dziedzinach daleko przestarzałe.
Ale czy rzeczywiście istnieją różnice między chłopcami i dziewczynkami? Jaki wpływ ma genetyka i w jakim stopniu dane zachowanie jest dziedziczone? W tym artykule chcielibyśmy przeanalizować zachowania płci i wyjaśnić kwestię, w jakim stopniu rodzice i wychowawcy mogą i powinni przełamywać te stereotypy.
[button]Badanie skutków normatywności płci[/button]
Spis treści
1. dziewczynki bawią się lalkami, chłopcy samochodami – jaka jest prawda tego banału?
Bardzo ekscytujące w przedszkolu jest obserwowanie, jak i czym bawią się chłopcy i dziewczynki. Podczas gdy większość chłopców sięga po zabawki takie jak samochody czy samoloty, dziewczynki bawią się w kąciku lalek „ojciec, matka, dziecko”. Chłopcy lubią bawić się w większych grupach, dziewczynki znacznie lepiej czują się w konstelacji dwóch lub trzech osób.
W wieku około trzech lat dziewczynki i chłopcy uczą się przynależności do danej płci. W tym czasie u chłopców podwaja się również poziom testosteronu, więc automatycznie stają się bardziej szorstcy i zbuntowani. Czy jednak biologia ma aż tak duży wpływ na zachowanie dzieci?
To, że istnieją różnice między chłopcami i dziewczynkami, jest bezsporne. Pytanie jednak, jak bardzo są one wyraźne. Największą różnicę robi hormon testosteron, który jest produkowany w męskich jądrach. Ponieważ obszary związane z seksualnością i agresją są bardziej wyraziste, mózgi rozwijają się zupełnie inaczej.
W jakim stopniu różne zachowania są uwarunkowane genetycznie, czy raczej dziedziczone, nie zostało jeszcze naukowo wyjaśnione. Wielu naukowców przestrzega jednak przed przecenianiem wpływu biologii. Typowe zachowanie kobiety lub mężczyzny jest w dużej mierze kształtowane przez społeczeństwo.
Ciekawy wykład na temat „wzorców” można zobaczyć tutaj:
2. chłopiec vs. dziewczynka – typowe uprzedzenia dotyczące wzorców zachowań
Istnieje wiele uprzedzeń dotyczących „typowego chłopca” lub „typowej dziewczynki”. Oczywiście często zdarza się więc, że chłopiec lub dziewczynka całkowicie wypełniają ten stereotyp. Jednak zawsze istnieją wyjątki. Dlatego chcielibyśmy przeanalizować najbardziej znane uprzedzenia dotyczące chłopców i dziewcząt w następujący sposób.
2.1 Chłopcy są bardziej agresywni, dziewczynki bardziej opiekuńcze
Chłopcy szaleją, rzucają przedmiotami i biją się z innymi towarzyszami zabaw. U dziewczynek takie zachowania obserwuje się bardzo rzadko. Szczególnie w przypadku ducha walki i próby sił dużą rolę odgrywa hormon testosteron.
Ponieważ jednak to bardziej agresywne zachowanie chłopców jest powszechnie akceptowane w naszym społeczeństwie, rodzice i wychowawcy są również bardziej surowi wobec chłopców. Z drugiej strony, gdy dziewczynki zaczynają się szamotać i wygłupiać, takie zachowanie nie jest tolerowane.
Jednocześnie dziewczynkisą o wiele bardziej zainteresowane zabawą lalkami i opieką nad nimi z miłością. Czy istnieją biologiczne wyjaśnienia, nie zostało jeszcze odkryte. Pewne jest natomiast, że dużą rolę odgrywa tu naśladownictwo. Dziewczynki widzą zachowanie swojej matki i chcą je natychmiast naśladować.
2.2 Dziewczyny mają znacznie więcej lęków
Dziewczynki krzyczą, wrzeszczą i biegają dziko, gdy się czegoś boją. Chłopcy natomiast nie znają ani strachu, ani bólu. Jest to jednak tylko połowa prawdy. Wprawdzie więcej dziewcząt wykazuje zachowania lękowe, ale wielu chłopców również się boi.
Również w tym przypadku dużą rolę odgrywa wychowanie przez rodziców. Podczas gdy dziewczynki są w wielu przypadkach nadmiernie chronione, chłopcom od początku powierza się więcej. W związku z tym chłopcy są często znacznie bardziej pewni siebie i nieustraszeni.
2.3 Chłopcy są lepsi z matematyki, dziewczynki lepiej rozumieją język.
Nierówne szanse edukacyjne
Wiele osób wie, że chłopcy mają średnio niższe oceny w szkole niż dziewczęta. Ale jakie są tego przyczyny? W badaniu przeprowadzonym przez Instytut Berliński naukowcy odkryli, że gorsze oceny wynikają głównie z zachowania chłopców. Są oni uczeni typowo męskich zachowań, które nie pasują do instytucji szkoły.
Przeprowadzono już wiele badań, w których mierzono inteligencję poszczególnych płci. Stwierdzono, że nie ma różnicy między chłopcami a dziewczynkami. Jednak chłopcy są średnio lepsi w matematyce i naukach ścisłych, natomiast dziewczynki mają swoje mocne strony w dziedzinie językowej.
Zjawisko to jest współdziałaniem czynników biologicznych i wyuczonych zachowań. Męski mózg jest ewolucyjnie szkolony od samego początku w wyobraźni przestrzennej. Z kolei mózg kobiecy jest znacznie bardziej rozwinięty w obszarze językowym.
Chłopcy i dziewczynki zachowują się tak, jak uczy ich rodzina i przyjaciele. Chłopcy od początku uczeni są, że są dobrzy w liczbach i potrafią myśleć logicznie. Ponieważ są przekonani o swoich umiejętnościach, osiągają też lepsze oceny w szkole.
Z kolei wśród dziewcząt powszechne jest to, że dużo czytają także poza lekcjami. Dzięki temu osiągają znacznie lepsze wyniki w tej dziedzinie. Ponadto, rodzice znacznie więcej rozmawiają z córkami, podczas gdy chłopcy skupiają się na ćwiczeniach.
3. co Wy jako rodzice możecie zrobić wbrew utrwalonym wzorcom
Nawet jeśli istnieją niewielkie różnice biologiczne między chłopcami i dziewczynkami, staraj się nie wzmacniać ich poprzez edukację związaną z płcią. Zamiast tego motywuj swoje dzieci do wyłamywania się z ról płciowych i rozwijania ich indywidualnego potencjału.
Poniżej przedstawiamy kilka wskazówek, jak można wywierać wpływ wychowawczy na wzorce naszego społeczeństwa:
- Wychowujcie swoje dzieci w sposób elastyczny na płeć zamiast typowego dla płci.
- Dajcie swoim dzieciom swobodę rozwoju.
- Pozwólcie dzieciom samodzielnie decydować, jakimi zabawkami chcą się bawić, dając im do wyboru różne opcje.
- Daj córce wystarczająco dużo okazji do wyładowania się lub okazania agresji. Z drugiej strony, pokaż swojemu synowi, że konflikty mogą być rozwiązywane pokojowo, poprzez pełną szacunku komunikację.
- Dodawaj dzieciom pewności siebie w wykonywaniu zadań, aby mogły nabrać pewności siebie i siły.
- Bądź wzorem do naśladowania, pokazując dziecku, że nie ma typowego podziału zadań między mężczyznami i kobietami. Każdy wkracza do akcji tam, gdzie jest potrzebny.
Więcej na ten temat można przeczytać w naszym tekście o edukacji neutralnej płciowo.
