Zachowanie eksploracyjne i zachowanie przywiązania przeciwstawiają się sobie, tzn. nie mogą występować jednocześnie.
Jeśli dziecko cierpi z powodu niepewnego ambiwalentnego przywiązania, często prowadzi to do silnej nierównowagi między zachowaniami eksploracyjnymi a zachowaniami przywiązaniowymi.
Zasadniczo rozróżnia się cztery typy przywiązania. Typ przywiązania ma różny wpływ na zachowania eksploracyjne.
[button]Polecany poradnik dotyczący wzmacniania więzi rodzic-dziecko[/button].
Dzieci potrzebują bezpieczeństwa i pewności, aby zachowania eksploracyjne były możliwe. Ale dlaczego tak właściwie jest? I co ma wspólnego przywiązanie dzieci do rodziców z zachowaniami eksploracyjnymi?
W naszym artykule zajmujemy się znaczeniem zachowań eksploracyjnych i pokazujemy, w jakim stopniu niepewne przywiązanie może negatywnie wpływać na rozwój.
Spis treści
1) sklasyfikować zachowania eksploracyjne dzieci
Wielu rodziców jest dumnych, gdy ich dziecko nie płacze po wyjściu z sali w przedszkolu. Zachowanie ciekawości jest tak duże, że stosunek do matki czy ojca wydaje się nie mieć znaczenia, przynajmniej w tym momencie.
W rzeczywistości teoria przywiązania według Johna Bowlby’ego rozróżnia u podstaw dwa przeciwstawne zachowania w kontekście rozwoju dziecka. Zachowanie eksploracyjne z jednej strony kontrastuje z zachowaniem przywiązania z drugiej.
Z reguły dzieci zaczynają chcieć samodzielnie odkrywać swoje środowisko w wieku około dwóch lat. Jeśli istnieje dobra więź między ojcem lub matką a dzieckiem, dziecko zawsze najpierw sprawdza z rodzicami, czy ewentualne odkrycia są bezpieczne.
Jednak silna więź z dzieckiem może również oznaczać, że zachowania eksploracyjne są nieco bardziej ograniczone, przynajmniej na początku, a dzieci potrzebują bliskości rodziców przez dłuższy czas.
W przeciwieństwie jednak do tego słabe lub zdezorganizowane przywiązanie może również prowadzić do szczególnej zależności dziecka. W związku z tym zachowania eksploracyjne są często mocno ograniczone, ponieważ dzieci zawsze kierują się lękiem przed opuszczeniem.
2 Znaczenie bezpiecznego przywiązania w odniesieniu do zachowań eksploracyjnych
Pierwszeństwo zachowań związanych z przywiązaniem:
W zasadzie na początku dzieci zawsze szukają swojego opiekuna. Zachowania eksploracyjne mogą pojawić się dopiero w momencie, gdy więź została wzmocniona.
Dla zdrowego rozwoju dziecka konieczne jest, aby zachowania przywiązania i zachowania eksploracyjne były ze sobą w harmonii.
Dlatego szczególnie ważne jest, aby rodzice rozwinęli pewną wrażliwość na momenty, w których maluch przede wszystkim potrzebuje bliskości i ciepła, a w których na pierwszy plan wysuwa się chęć eksploracji.
Bezpieczne przywiązanie buduje zaufanie i sprawia, że dzieci coraz częściej odczuwają potrzebę bliższego przyjrzenia się swojemu otoczeniu. Około drugiego roku życia ich własne potrzeby stają się coraz ważniejsze.
Szczególnie podczas pierwszych prób eksploracji zachowanie opiekunów decyduje o tym, czy zostaną one uwieńczone sukcesem. Z reguły, gdy dzieci raczkują, chodzą lub rozglądają się w swoim otoczeniu, po chwili oglądają się za siebie, aby upewnić się, że opiekun jest nadal w pobliżu.
Zachęcające spojrzenie jest zazwyczaj wystarczające, aby uwolnić dziecko od ewentualnego stresu i promować zachowania poszukiwawcze.
Wskazówka: Nie lekceważ wpływu na zachowania poszukiwawcze dziecka i zachęcaj je do samodzielności i poszukiwania rzeczy na własną rękę.
3. Rodzaje przywiązania mają wpływ na zachowanie ciekawości u dzieci
W pedagogice wyróżnia się różne typy przywiązania. W szczególności niepewne przywiązanie do najważniejszych figur przywiązania prowadzi do nieadekwatnych zachowań eksploracyjnych u dzieci.
W wielu przypadkach takie przywiązanie powoduje liczne problemy w całym okresie dzieciństwa i dorastania oraz w dorosłym życiu.
Zasadniczo często istnieje podział na cztery różne typy przywiązania:
- bezpieczne:
Chociaż dzieci cierpią z powodu krótkiej separacji od opiekuna, szybko uspokajają się ponownie, gdy rodzic wraca i mogą ponownie eksplorować środowisko zaledwie kilka minut później.
Zachowania eksploracyjne są więc możliwe na dużą skalę. - Niepewny – unikający:
W takim wzorcu przywiązania nieobecność aktualnego opiekuna jest ignorowana, a dziecko kontynuuje eksplorację środowiska.
Nawet powrót rodziców wydaje się mieć niewielki wpływ na dziecko. Przyczyny leżą w nieadekwatnym przywiązaniu, przez co dzieci nauczyły się ustalać pewien dystans. - Niepewność – ambiwalencja:
Na pierwszy rzut oka zachowanie dziecka przypomina typ bezpieczny. Jednak po krótkim rozstaniu dzieci trudno jest uspokoić, a zachowania eksploracyjne są niewielkie lub nie ma ich wcale.
Dzieci obawiają się pozostawania samemu. - Zdezorganizowany:
Psychologowie mówią o zdezorganizowanym przywiązaniu, gdy nie można znaleźć wyraźnych cech innego typu przywiązania. Raczej dzieci zachowują się bardzo różnie w identycznych sytuacjach, tak że można przyjąć, że poruszają się tam i z powrotem między dwoma niepewnymi typami zachowań.
Jak może wyglądać zderzenie różnych typów przywiązania (z zaburzeniem przywiązania) w dorosłości, można zobaczyć na tym filmie na YouTube:
Więcej informacji, zwłaszcza w odniesieniu do znaczenia nowego opiekuna w przedszkolu, można znaleźć na stronie Dolnosaksońskiego Instytutu Wczesnej Edukacji i Rozwoju w tym miejscu.
4. poradnik dla wzmocnienia więzi rodzic-dziecko
- Gopal, Suma (Author)
- Razo-Gonzalez, Jeanette (Author)
- Books, eVprime (Author)