To irytujący temat, na który opinie nie mogłyby być bardziej odległe i który czasami doprowadza rodziny na skraj zał amania: mówimy o drogim potomstwie i zasypianiu.
Istnieje wiele podejść: Podczas gdy starsze pokolenie często zaleca, aby po prostu pozwolić dziecku się wypłakać, obecnie tendencja jest bardziej ukierunkowana na zorientowane na potrzeby i przywiązanie wsparcie snu dla dziecka i niemowlęcia. My z kita.de powiemy Ci, o co w tym wszystkim chodzi i dlaczego ukierunkowany trening snu przynosi więcej szkody niż pożytku.
Spis treści
1. co oznacza sleep accompaniment i jak bardzo jest ważny?
Dlaczego niemowlęta i dzieci nie chcą spać same?
W przypadku niemowląt wynika to głównie z przyczyn ewolucyjnych. Po urodzeniu potomstwo jest uzależnione od ochrony osoby dorosłej w celu przetrwania. W okresie niemowlęcym samodzielne zasypianie może być utrudnione przez strach przed ciemnością lub ewentualnymi potworami. Bliskość rodzica podczas zasypiania przekazuje bezpieczeństwo i pewność w każdym wieku.
Rodzic pozostaje w pokoju dziecka lub przy łóżku dziecka lub rodziny, dopóki dziecko nie zaśnie. Ważnym elementem spokojnego wieczornego towarzyszenia przy łóżku są stałe, niezawodne rytuały, które dają dziecku poczucie bezpieczeństwa. Należą do nich np.
- mycie zębów i zakładanie piżamy
- czytanie bajki lub słuchanie słuchowiska
- śpiewanie piosenki na dobranoc
- przytulanie, głaskanie, trzymanie za rękę
- W razie potrzeby karmienie piersią
Pozytywny efekt towarzystwa w łóżku dla niemowlęcia i dziecka polega na tym, że potomstwo doświadcza dużo bliskości i bezpieczeństwa, co pozwala mu rozwinąć głębsze poczucie podstawowego zaufania. Według badań szwajcarskiego pediatry Remo H. Largo, to podstawowe zaufanie z kolei przyczynia się do tego, że dzieci szybciej uczą się czuć bezpiecznie nawet bez bezpośredniej bliskości rodzica.
Ważne: Czas trwania podtrzymywania snu różni się w zależności od dziecka i może wynosić od kilku minut do godziny lub więcej. Aby skrócić czas trwania, wieczorne zajęcia nie powinny być zbyt ekscytujące, ponieważ nadpobudliwe dziecko ma trudności z zasypianiem. Na zmęczenie korzystna może być np. ciepła kąpiel wieczorem. Kojących dodatków do kąpieli czy olejków eterycznych nie powinno zabraknąć w żadnej dziecięcej apteczce.
2 Dlaczego ukierunkowany trening snu nie jest alternatywą
W Internecie można znaleźć wielu dostawców tzw. programów do nauki zasypiania lub uczenia dzieci, od których zdesperowani i przemęczeni rodzice liczą na prawdziwe cuda.
Wiele z nich opiera się jednak na tzw. metodzie Fer bera (od nazwiska amerykańskiego badacza snu i pediatry Richarda Ferbera), która polega na kładzeniu dziecka do łóżka samego o ustalonej porze i nie reagowaniu na płacz i krzyk.
To, cojednak jestproblematyczne i słusznie kontrowersyjne w edukacji „Ferbera”, to fakt, że dziecko jest warunkowane przekonaniem, że rodzice nie przyjdą, gdy będzie ich wołać. Osiągasz swój cel, że dziecko w pewnym momencie przestaje Cię wołać, ale lęk i potrzeba bliskości i bezpieczeństwa nie znikają.
Taki trening snu może mieć nawet poważne konsekwencje dla rozwoju dziecka: Mówi się o zaburzeniach przywiązania, problemach emocjonalnych, wzmożonym czepianiu się, a nawet długotrwałej traumatyzacji.
Dlatego: ukierunkowany trening snu według metody Ferbera nigdy nie powinien być rozwiązaniem. Lepiej poprosić pediatrę o radę i wskazówki, jak pomóc dziecku zasnąć, aby delikatnie uporać się z problemami ze snem.
3. Zakończyć pomoc w zasypianiu: Kiedy jest właściwy czas?
Wielu rodziców zadaje sobie naturalnie pytanie, do jakiego wieku, tzn. jak długo musi być prowadzona pomoc przy zasypianiu i od kiedy potomstwo może spać samodzielnie.
Niestety nie ma ogólnej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ każde dziecko ma swoje indywidualne potrzeby. Każda rodzina musi więc znaleźć odpowiedni dla siebie moment zakończenia rytuału usypiania. Wskazane jest stopniowe skracanie rytuałów.
W chwili zakończenia rytuału na dobranoc niemowlę, maluch lub starsze dziecko powinno być już zmęczone. Aby uniknąć problemów z zasypianiem wieczorem, można rozważyć pominięcie drzemki.
Rada: Nie pozwól, aby osoby postronne wywierały na Tobie presję, nawet jeśli Twoja babcia, teściowa lub opiekunka do dziecka mają różne opinie na temat towarzyszenia dziecku w zasypianiu. Absolutnie nie jest wskazane, aby z dnia na dzień próbować pozbyć się towarzystwa przy zasypianiu – dzieci potrzebują czasu, aby dostosować się do zmian.
4 Brak cierpliwości do towarzyszenia przy zasypianiu: co teraz?
Nie ulega wątpliwości, że pomoc w zasypianiu jest czasochłonna i czasochłonna – nie każdy dorosły ma do niej cierpliwość. Nie jest to powód do wstydu, bo ważne są nie tylko potrzeby dziecka, ale i Twoje własne.
W tym przypadku najlepiej dla wszystkich zainteresowanych będzie, jeśli towarzyszenie dziecku w łóżku zajmie tak mało czasu, jak to konieczne. Jak opisano powyżej, pomocne może być stopniowe skracanie wieczornych rytuałów (bez całkowitego zaprzestania towarzyszenia w łóżku) i upewnienie się, że dziecko wystarczająco wyczerpało się w ciągu dnia.
Dzięki rozłożeniu czasu na przytulanie w ciągu dnia można również zadbać o to, aby wieczorem potrzeba bliskości była już wystarczająco zaspokojona. W partnerstwie może pomóc zrównoważenie sytuacji, jeśli na zmianę będziecie pomagać sobie nawzajem przy zasypianiu. Nie ma też nic złego w towarzyszeniu dziecku w zasypianiu, siedzeniu przy łóżku i włączaniu w to „czasu dla siebie” (pisanie listy rzeczy do zrobienia, sprawdzanie mediów społecznościowych, czytanie książki itp.)