Podstawowym warunkiem, aby dzieci dzieliły pokój jest to, aby rodzeństwo dobrze się ze sobą dogadywało.
Jeśli pojawią się problemy, spróbuj znaleźć inne rozwiązanie.
W pierwszych latach życia różnice między dziewczynkami i chłopcami nie są jeszcze tak wyraźne, by prowadziło to do trudności. Jednak najpóźniej po przejściu do szkoły średniej, pokój dla rodzeństwa nie jest już dobrym rozwiązaniem.
Elementarne znaczenie ma to, aby każde dziecko mogło wyrazić siebie. Aby to osiągnąć nawet na ograniczonej przestrzeni, najlepiej podzielić pokój na wyraźne strefy.
W ten sposób każde dziecko otrzymuje pewną ilość wolnej przestrzeni.
W odpowiednich rozdziałach dowiesz się, jak to zrobić zarówno w małych, jak i większych pomieszczeniach.
Większość dzieci w dzisiejszych czasach ma swój własny pokój. Nie każda rodzina ma jednak tyle miejsca, aby dla każdego dziecka był osobny pokój.
Dlatego pokażemy Ci, jak urządzić pokój dla rodzeństwa i jakie wskazówki powinieneś wziąć pod uwagę.
[button]Jak najlepiej wykorzystać ograniczoną przestrzeń[/button]
Spis treści
1. dzielenie pokoju – niełatwe zadanie
W pierwszych latach życia dzieci nie potrzebują jeszcze wiele przestrzeni do wyrażania siebie. Zwłaszcza jeśli różnica wieku nie jest jeszcze duża, układ pokoju nie sprawia więc na początku żadnych problemów.
Jednak często jest to trudne, gdy niemowlę i maluch muszą odpoczywać w tym samym pokoju. Dlatego na początku w większości przypadków ma sens, jeśli dziecko może nadal spać w łóżku rodziców lub obok łóżka w pokoju rodziców.
Wraz z postępem życia coraz częściej pojawiają się inne wyzwania, ponieważ dzieci rozwijają poczucie własności i potrzebują przestrzeni, która jest dostępna tylko dla nich.
Jeśli pokój dziecięcy jest stosunkowo niewielki, postaraj się jak najlepiej wykorzystać przestrzeń. Odpowiednie wskazówki na ten temat znajdziesz w następnym rozdziale. Jeśli natomiast macie do dyspozycji nieco większe pomieszczenie, dzielenie pokoju jest mniej kłopotliwe.
Wskazówka: Najłatwiej podzielić pokój, gdy Wasze dzieci są jeszcze stosunkowo małe, a różnica wieku nie przekracza 2 lat.
2. urządzić pokój dla małego rodzeństwa – oto jak to działa
Jeśli dysponujesz stosunkowo niewielką przestrzenią, która pomieści dwójkę dzieci, będziesz musiał wykazać się kreatywnością przy urządzaniu pokoju dziecięcego.
Najlepiej jest podzielić pokój na część sypialną i część do zabawy. Jak tylko jedno z dzieci zacznie uczęszczać do szkoły podstawowej, nastąpi zmiana aranżacji, tak aby wystarczyło miejsca na kącik do pracy.
Aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek, najlepiej od początku zaplanować miejsce do pracy, aby później nie trzeba było ponownie kupować wszystkich mebli.
Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc zaoszczędzić sporo miejsca:
- Łóżko piętrowe: Oczywiście każde dziecko powinno mieć swoją własną przestrzeń do spania. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby zastosować łóżko na poddaszu, tak aby jedno dziecko mogło spać na dole, a drugie na górze.
Alternatywnie można umieścić w pokoju dwa łóżka piętrowe, tak że obszar pod łóżkiem piętrowym można pozostawić wolny na biurko lub jako miejsce do zabawy. - Łóżko jako rama do wspinaczki: Oprócz drabiny, aby dotrzeć do górnego łóżka, można również zintegrować linę. Ponadto dobrym pomysłem są kamienie do wspinaczki, które dzieci mogą wypróbować.
W ten sposób można błyskawicznie stworzyć mały obszar do zabawy, nie marnując przy tym zbyt wiele miejsca. - Szafa: Najlepiej jest użyć tylko jednej nieco większej szafy dla obu dzieci. W ten sposób można łatwo przechowywać rzeczy, które są rzadko używane i jednocześnie zachować porządek.
- Minipółka: Jeśli to możliwe, dzieci powinny mieć do dyspozycji półkę.
W ten sposób każde dziecko może posortować swoje własne pudełko z zabawkami. Z kolei miejsce do zabawy może być wspólne.
3. Wskazówki dotyczące dzielenia większego pokoju
Jeśli pokój dziecięcy jest nieco większy, masz znacznie więcej możliwości atrakcyjnego zaprojektowania dostępnej przestrzeni.
Oczywiście, możesz również skorzystać z powyższych wskazówek dla małego pokoju, aby jak najlepiej wykorzystać przestrzeń.
Ponieważ każde dziecko prędzej czy później będzie potrzebowało trochę miejsca dla siebie, można od początku dobrze podzielić pokój.
Ewentualnie na początku użyj dość dużego wspólnego miejsca do zabawy na środku pokoju dla obojga rodzeństwa.
Po obu zewnętrznych stronach pokoju można ustawić łóżka i biurka, albo obok siebie, albo jedno nad drugim (jako łóżko na poddaszu).
Jako rozgraniczenie pośrodku nadaje się półka, która jest dostępna z obu stron. W ten sposób dzieci mogą uporządkować swoje zabawki według wspólnych i indywidualnych zabawek.
Aby ułatwić ich znalezienie, dobrym pomysłem jest nadanie każdemu dziecku jego własnego koloru.
Na przykład jedno dziecko otrzymuje kolor żółty, drugie kolor czerwony, a wspólne zabawki znajdują się w pomarańczowym pudełku.
Upewnij się również, że każda strona pokoju ma okno, aby do pomieszczenia wpadała odpowiednia ilość światła.
4 Koniec wspólnego czasu – nic nie jest na wieczność
Z pewnością mniejsze, a także nieco starsze dzieci mogą dzielić pokój. Jednak prawdziwej prywatności nie da się osiągnąć nawet przy w dużej mierze wydzielonych strefach.
Dlatego każdy nastolatek powinien mieć swój własny pokój, nawet jeśli jest on nieco mniejszy. Ścianki działowe nie są już wystarczające, gdy dziewczynki i chłopcy powoli odkrywają swoją seksualność i przyprowadzają do domu swojego pierwszego chłopaka lub dziewczynę.
O ile już w szkole podstawowej dzieci rozwijają się inaczej i mają mocno zróżnicowane zainteresowania, to jeszcze wcześniej należy spróbować stworzyć odpowiednie przestrzenie odosobnienia.
Jak dotąd nie ma ustawy, która przyznawałaby dzieciom prawo do własnego pokoju. Odwrotnie, rodzina korzystająca z pomocy społecznej może mieć prawo do własnego pokoju dla każdego dziecka. Odpowiednie orzeczenia na ten temat z różnym skutkiem można znaleźć tutaj.
5 Optymalne wykorzystanie ograniczonej przestrzeni
