Zdrowie, sukces, ale i szczęście w mniejszym stopniu zależą od inteligencji logicznej niż od bezpiecznego i świadomego radzenia sobie z własnymi uczuciami – kompetencje emocjonalne u dzieci.
Kompetencję emocjonalną i społeczną można długofalowo kształcić poprzez ukierunkowane szkolenia. Również wychowawcy w przedszkolu powinni stosować w tym celu zdecydowane strategie.
Zaburzenia rozwojowe można rozpoznać tylko w bezpośrednim porównaniu z dziećmi w tym samym wieku. W przypadku podejrzenia zaburzeń rozwojowych należy zwrócić się o poradę do pediatry.
Nawet najmłodsi wśród nas mają wszystkie emocje, jakie można sobie wyobrazić – ale nie wiedzą, jak sobie z nimi radzić. Uczucia takie jak strach, złość czy radość często są dla dzieci bardzo przytłaczające, dlatego nie wiedzą, jak się właściwie zachować. Jako rodzic, to do Ciebie należy trenowanie umiejętności emocjonalnych Twojego dziecka, wyjaśnianie, czym w ogóle są uczucia i modelowanie, jak Twoje dziecko może sobie z nimi radzić. W poniższym artykule chcielibyśmy udzielić Ci kilku rad, jak to zrobić.
[button]Dalsza lektura na temat kompetencji emocjonalnych dzieci[/button]
Spis treści
1. kompetencje emocjonalne są ważne dla pokojowego współżycia
Wzoruj się na swoim dziecku, jak należy zachowywać się w grupie.
Kompetencja emocjonalna rozwija się u dzieci samoistnie. Jako rodzic musisz jedynie modelować pozytywne zachowania, których oczekujesz od swojego dziecka. Mając utrwalony zestaw emocji, wzmacniasz swoje dzieci na nadchodzące problemy.
Istnieje wiele różnych umiejętności społecznych. Należą do nich na przykład: nawiązywanie kontaktów z innymi ludźmi, motywowanie innych do wspólnego poszukiwania rozwiązań, wzajemne docenianie się, angażowanie ludzi, ale także rozpoznawanie problemów i wspólne szukanie rozwiązania.
Przez kompetencje emocjonalne u dzieci rozumiemy wyuczone umiejętności i postawy przydatne do pokojowego współżycia. Nie są one jednak mierzalne, jak np. umiejętności matematyczne czy wiedza z zakresu takich przedmiotów jak fizyka czy chemia. Niemniej jednak pewne radzenie sobie z własnymi emocjami, a także empatia, mają ogromne znaczenie dla przyszłego życia emocjonalnego, prywatnego i zawodowego dziecka.
2 Kompetencje emocjonalne u dzieci można wzmacniać w domu lub w świetlicy.
Istnieją różne sposoby wspierania rozwoju emocjonalnego u dzieci. Dzięki ukierunkowanemu treningowi, który można łatwo włączyć do codziennego życia, można długofalowo kształcić kompetencje emocjonalne i społeczne. Ponadto wychowawcy w świetlicy powinni stosować zdecydowane strategie, aby pomóc dzieciom w osiągnięciu stabilności emocjonalnej.
2.1 Zwróć uwagę na sygnały dziecka
Jeśli dziecko od początku otrzymuje odpowiednią czułą uwagę, to już w młodym wieku będzie uwrażliwione na własne uczucia. Dlatego najbardziej kluczową wskazówką jest duża wrażliwość oraz szybkie i adekwatne reagowanie na sygnały dziecka. W ten sposób dziecko uczy się, że jego własne uczucia są ważne i uczy się lepiej radzić sobie z nimi w młodym wieku.
2.2 Dzieciom wolno okazywać uczucia
Twoje dzieci powinny wiedzieć, że wolno im w każdej chwili okazywać uczucia wszelkiego rodzaju. Nawet złość zdarza się dzieciom czasami. Ważne jest, aby przekazać dziecku, że jest to normalna emocja, która zdarza się każdemu. Następnie można udzielić dziecku osobistej porady, jak radzić sobie z jego złością. Należy starać się jak najbardziej indywidualnie reagować na świat emocjonalny dziecka.
Rada: Zawsze upewnij się, że dajesz dziecku jasno do zrozumienia, że nigdy nie krytykujesz jego osoby, a jedynie jego zachowanie. W ten sposób trenujesz również umiejętność krytykowania, która jest również umiejętnością społeczną.
2.3 Rozmawiajcie również o uczuciach
Oczywiście, nawet w świecie uczuć najmłodsze dzieci uczą się przede wszystkim od starszych. Jako rodzice powinniście zawsze starać się tłumaczyć uczucia swoim dzieciom odpowiednio do ich wieku. Regularnie rozmawiaj z dzieckiem o jego uczuciach. Dotyczy to również negatywnych emocji, takich jak złość, strach czy smutek. Należy zawsze zachęcać dziecko do otwartego mówienia o swoich uczuciach. Wzmacnia to kompetencje emocjonalne u dzieci i pomaga im lepiej radzić sobie z własnymi uczuciami.
2.4 Reaguj na uczucia dziecka
Aby wspierać kompetencje emocjonalne u dzieci, najlepiej jest wspierać dziecko w znalezieniu nieagresywnego sposobu radzenia sobie z uczuciami.
W przypadku napady złości warto reagować na emocje dziecka i pocieszać je: „Co myślisz o wspólnym kołysaniu, żebyś się już tak nie złościł?
2.5 Zachęcaj dziecko do empatii
Dobrym „treningiem empatii” jest poproszenie dziecka, aby co jakiś czas postawiło się w sytuacji innych. Na przykład tak:” Wyobraź sobie, że jesteś na jego miejscu. Co byś czuł?”. Przy odpowiedniej praktyce dziecko zinternalizuje to zachowanie i będzie je stosować również w życiu codziennym, rozwijając w ten sposób empatię i ostrożność.
2.6 Unikaj stereotypów
W promowaniu kompetencji emocjonalnych u dzieci ogromne znaczenie ma również wolność. Z tego powodu należy unikać stereotypów, które nakazują dziecku określone zachowanie. Stereotypy to na przykład przestarzałe wyobrażenia, takie jak „Prawdziwy chłopiec nie zna bólu” lub „Dziewczynki nie bawią się samochodami”. Mają one tendencję do czynienia dzieci niepewnymi i prowadzą je do tłumienia swoich emocji. Zamiast tego należy dać dziecku do zrozumienia, że może robić wszystko, co sprawia mu przyjemność i że zawsze może swobodnie wyrażać swoje uczucia.
2.7 Zaoferuj dziecku bliskość
Jeśli Twoje dziecko ma rumieńce na twarzy, potrzebuje uwagi. Bądź blisko dziecka i zaproponuj, że w każdej chwili może do Ciebie przyjść. Nigdy nie należy odsyłać dziecka, gdy jest rozzłoszczone.
2.8 Zachęcanie do korzystania z książek i gier
Ćwiczenia z książek i gier są doskonałe do regulacji emocji. Dzieci mogą odkrywać swoje uczucia i uczyć się, jak sobie z nimi radzić poprzez zabawę. Sprawdza się to w domu, w przedszkolu, a nawet w wieku szkoły podstawowej. Polecane książki to „Ania i złość” lub „A Dino Shows Emotions”.
Również dla rodziców istnieją liczne poradniki, jak najlepiej pomagać dzieciom. Jednym z bardziej znanych poradników jest „Kompetencja emocjonalna u dzieci” Franza Petermanna i Silvii Wiedebusch.
3. zaburzenia rozwojowe są trudne do samodzielnego rozpoznania
Zaburzenia rozwojowe nie zawsze mają możliwe do ustalenia przyczyny, ale mogą mieć duży negatywny wpływ na kompetencje społeczne i emocjonalne u dzieci. Wchodzi w to wiele czynników, takich jak dziedziczność, odżywianie czy interakcje społeczne. Ponadto istnieje wiele zaburzeń rozwojowych o różnym stopniu nasilenia. Ogólne określenie jest więc prawie niemożliwe.
Dopiero w bezpośrednim porównaniu z rówieśnikami można rozpoznać zaburzenia rozwojowe. Jeśli macie odpowiednie podejrzenia, powinniście zlecić pediatrze wydanie odpowiedniego skierowania do psychologa.
4. Zaburzenia rozwojowe powinny być odpowiednio leczone
Zaburzenia rozwojowe mają na ogół niekorzystne rokowania. Jednak nowoczesna terapia i wcześnie wprowadzone leki mogą w dużym stopniu zmniejszyć objawy. Całkowite wyleczenie jest jednak rzadkością.
W przypadku rzeczywistych zaburzeń rozwojowych dziecka ważne jest, abyś zajął się nimi kompleksowo, aby móc odpowiednio reagować na zachowania dziecka. Powinni Państwo wspólnie z lekarzem prowadzącym opracować i wdrożyć plany wsparcia dziecka w ramach jego możliwości. Więcej informacji na temat zaburzeń rozwojowych znajdziesz tutaj.
5 Dalsza literatura dotycząca kompetencji emocjonalnej u dzieci
- Klinkhammer, Julie (Author)
