Demokratyczny styl edukacji opiera się na liberalnych ideach edukacji antyautorytarnej, ale opiera się na stałych strukturach.
Jasne ustalenia, w których dzieci mają coś do powiedzenia, powinny ułatwić im współżycie w danej grupie.
Oczywiście, są krytycy każdej teorii. Oto przegląd wszystkich zalet i wad.
Demokracja jest wszechobecna dla każdego z nas. Jak jednak wygląda ona w rzeczywistości w kontekście edukacji? Czy demokratyczny styl edukacji może być rzeczywiście realizowany?
Jakie decyzje można podejmować wspólnie? W jakim stopniu zasady są niezbędne do współżycia rodziców i dzieci? I jakie są zalety i wady demokratycznego podejścia do edukacji?
W naszym artykule dowiesz się, jakie cechy wyróżniają demokratyczny styl wych owania i w jakim stopniu można go realizować w codziennym życiu w rodzinie.
[button]Dalsza literatura na ten temat[/button]
Spis treści
1. definicja podejścia demokratycznego
Określenie demokratyczny styl edukacji w dużej mierze rozumie się samo przez się. Z definicji dzieci powinny nauczyć się podejmować decyzje wspólnie z rodzicami lub daną grupą przedszkolną.
W porównaniu z innymi stylami wychowawczymi, demokratyczne wychowanie dzieci znajduje się w środkowym spektrum. Z jednej strony istnieją jasne zasady, aby dzieci nauczyły się przestrzegać granic. Z drugiej strony swobodny rozwój dziecka nie powinien być zagrożony. Reguły są więc konieczne tylko po to, aby nadać życiu ramy, w których dzieci mogą poruszać się tak swobodnie, jak to tylko możliwe.
Wychowanie demokratyczne opiera się na szerokim współdecydowaniu dzieci. Rodzice lub wychowawcy nadają ogólny kierunek, ale zawsze pozwalają dzieciom na wyrażenie własnych poglądów na dany temat.
Wraz z rosnącym wiekiem, sprawy dzieci są bardziej brane pod uwagę. Ważne jest jednak, aby rodzice i wychowawcy małych dzieci okazywali zrozumienie i poważnie traktowali potrzeby emocjonalne dzieci.
Krótki przegląd czterech skrajnych stylów rodzicielskich i problemów, które powodują, można zobaczyć w tym filmie na YouTube:
2. jak najszersza współpraca o przejrzystej strukturze
Mimo że demokratyczny styl wychowania charakteryzuje się decyzjami podejmowanymi we współpracy, istnieje stała struktura podstawowa, której zawsze się przestrzega.
Nie ma więc potrzeby dyskutowania o wszystkim i o niczym, ponieważ pewne rzeczy są stałe dla każdego członka grupy. Dotyczy to na przykład następujących głównych i mniejszych zasad podstawowych:
- Własna wolność kończy się zawsze tam, gdzie ograniczana jest wolność drugiego człowieka.
- Tabu jest obowiązkowe w celu ochrony zdrowia. (nie przechodzić przez jezdnię, gdy jest ona czerwona, nie wchodzić na wysokie drzewo, nie oddalać się zbytnio od domu bez nadzoru).
Z wieloma innymi rzeczami można jednak otworzyć dyskusję i dać każdej grupie lub członkowi rodziny możliwość reprezentowania siebie i swojego punktu widzenia.
Nadając współdecydowaniu wysoki priorytet w edukacji, trzeba poświęcić mu dużo czasu. Słuchajcie więc uważnie i starajcie się wspólnie znaleźć rozwiązanie, które będzie najlepsze dla wszystkich zainteresowanych.
Wskazówka: Okaż zrozumienie dla życzeń dziecka, nawet jeśli czasem mogą wydawać Ci się absurdalne.
3. właściwa mieszanka – demokratyczny styl edukacji jako ideał
Kurt Lewin – ojciec stylów edukacyjnych
Psycholog społeczny jest uważany za twórcę badań nad stylami eduk acyjnymi i już w latach 30. XX wieku podkreślał zalety edukacji demokratycznej.
Dowiedz się więcej o Kurcie Lewinie i jego badaniach tutaj.
Duża część społeczeństwa uważa demokratyczny i liberalny styl wychowania za szczególnie odpowiedni. Ani wychowawcy, ani rodzice nie skupiają się na szczególnej surowości w tym modelu, ani nie ma zbyt pobłażliwego podejścia. Dzieci mają zatem możliwość zorientowania się na jasne wartości i normy . Oczywiste jest, że mimo wszechstronnych praw dzieci do współdecydowania, ostateczny głos mają rodzice lub wychowawcy.
To sprawia, że większość dzieci szczególnie łatwo przychodzi do Państwa nawet wtedy, gdy ma problemy. We wspólnocie nie zawsze jest możliwe, aby każde życzenie zostało spełnione. Równocześnie jednak istnieje szansa na opowiedzenie się za własnymi celami, dążenie do nich i przekonanie do tego pomysłu innych.
Słowa odgrywają zatem niezwykle ważną rolę w edukacji demokratycznej, dzięki czemu mało które dziecko musi zmagać się z brakiem słownictwa.
Uwaga: kary nie należą do stylu edukacji demokratycznej. Raczej odbywają się intensywne dyskusje o tym, dlaczego zasady zostały zlekceważone.
Z czasem dzieci powinny nauczyć się przyjmować własną odpowiedzialność.
4 Zalety i wady demokratycznego stylu wychowania.
Ze względu na wysoki stopień współdecydowania, dzieci nie tylko szybko rozwijają stosunkowo duży zasób słownictwa, ale także uczą się pewnie bronić czegoś.
Ponieważ jednak demokratycznie podjęte decyzje nie zawsze odpowiadają własnym interesom, dzieci stają się skłonne do kompromisów i potrafią później pracować w zespołach w szkole lub w świecie pracy.
Dzięki wypracowaniu wspólnych strategii i wspólnych celów dzieci są również skłonne do pracy nad sobą, aby osiągnąć coś konkretnego. Szczególnie w szkole podejście demokratyczne może przynieść znacznie lepsze rezultaty niż zachęty w postaci kar lub nagród.
Jak każdy styl edukacji, edukacja demokratyczna nie jest doskonała. Szczególnie w dni, w których harmonogram jest nieco napięty, niekończące się dyskusje mogą stać się prawdziwym testem cierpliwości. Jednak równość jest czymś, co nie działa tylko w poszczególnych dniach, ale musi być stosowane ogólnie.
Poniżej znajdziesz krótkie podsumowanie najważniejszych pozytywnych, jak i negatywnych aspektów demokratycznego stylu edukacji:
- dzieci uczą się być częścią grupy
- wspierana jest gotowość do kompromisu
- słownictwo poszerza się w sposób zabawowy
- Dzieci szybko nabierają pewności siebie
- dzieci budują zaufanie do grupy (rodziców, nauczycieli, innych dzieci)
- od czasu do czasu zdarzają się bezproduktywne, niekończące się dyskusje.
- Wymagana jest duża doza cierpliwości
- Czasami trudno jest postrzegać dzieci jako równorzędnych partnerów.
5. dalsza literatura przedmiotu
No products found.