Istnieją bardzo różne możliwości, dlaczego uczniowie unikają szkoły. Szczególnie częste są lęki i problemy domowe.
Presja związana z osiągnięciami jest czymś, co pobudza niektóre dzieci. Jeśli jednak jest ona zbyt wysoka, cierpi na tym organizm, a niepokój ma czas, by się nagromadzić.
Zawsze można pomóc dzieciom, które przestały chodzić do szkoły. Najlepiej zrobić to jak najwcześniej, bo wtedy szanse na sukces są znacznie większe.
Wagary to trudny temat i może mieć poważne konsekwencje.
W naszym artykule przyglądamy się, jakie są powody, dla których dzieci przestają chodzić do szkoły.
Ponadto przyglądamy się możliwym konsekwencjom i pokazujemy, w jakim stopniu wagarowicze mogą liczyć na pomoc.
[button]Dalsza literatura na ten temat[/button]
Spis treści
1. wagary – problem o wielu obliczach
W zasadzie pójście do szkoły jest dla większości dzieci na początku czymś miłym. Nie ma chyba dziecka, które nie cieszyłoby się na zmianę z przedszkola na szkołę podstawową.
Jednak ten entuzjazm nie u wszystkich dzieci pozostaje na długo. Szczególnie w kontekście dojrzewania coraz więcej uczniów jest nieobecnych na lekcjach.
W najrzadszych przypadkach to same lekcje przyczyniają się do wagarów lub absencji. Przyczyny leżą raczej zwykle znacznie głębiej.
Wagary są szczególnie częste w następujących przypadkach:
- zastraszanie przez kolegów z klasy (rzadziej przez nauczycieli)
- negatywne doświadczenia w szkole
- poważne problemy we własnej rodzinie
- Lęk przed szkołą
- Ogólne lęki, które ujawniają się także poza szkołą
Niektórzy wagarowicze nie mają żadnych perspektyw i czują, że nie są w stanie poradzić sobie z nauką w szkole. Jednak jest też wielu uczniów, którzy rozwijają w sobie lęk przed pewnymi sytuacjami w szkole i starają się ich unikać.
Uwaga: Zmiana z przedszkola na szkołę podstawową, jak również zmiana ze szkoły podstawowej na gimnazjum jest szczególnie problematyczna dla dzieci bardzo wrażliwych.
Obszerny raport na temat odmowy przyjęcia do szkoły można zobaczyć w tym filmie na YouTube:
https://www.youtube.com/watch?v=JplL9upmau0Jeśli dzieci już w szkole podstawowej mają trudności z uczęszczaniem do szkoły, to najczęściej można to prześledzić na podstawie lęków przed separacją i utratą. Jeśli nie ma ku temu powodów (zaniedbanie, porzucenie), można dać dziecku pozytywne wzmocnienie, aby lęk się nie utrwalił.
Stres i presja wykonania utrudniają dzieciom uczęszczanie do szkoły.
Obowiązek szkolny:
Mimo że sektor szkolny podlega jurysdykcji poszczególnych krajów związkowych, nadzór nad nim należy zgodnie z art. 7 Ustawy Zasadniczej do obowiązków państwa.
Obowiązek szkolny dotyczy więc każdego dziecka do momentu, gdy uczęszcza ono do szkoły przez 9 lub 10 lat (w zależności od kraju związkowego).
Mimo że coraz częściej powstrzymuje się od zbyt wczesnego oceniania dzieci, w prawie każdym typie szkoły wcześniej czy później przychodzi moment, w którym trzeba udowodnić, jak dobrze lub słabo zrozumiało się dany przedmiot.
Testy klasowe, wspólne odrabianie zadań domowych czy nawet rozwiązywanie problemów w klasie to rzeczy, które stanowią dla uczniów wyzwanie. Dla większości dzieci nie jest to problem.
Jednak te, które nie nadążają za dużą klasą i tracą kontakt, mają coraz trudniej. Jeśli do tego dochodzi brak wsparcia ze strony rodziców, to spirala spadku jest niemal zaprogramowana.
Nie bez powodu większość wagarowiczów uczęszcza do szkół średnich lub specjalnych. Dlatego tym bardziej ważne jest, aby jak najwcześniej zacząć dostarczać dzieciom pozytywnych doświadczeń w nauce.
Jest to możliwe niezależnie od tego, jak wysoki jest iloraz inteligencji poszczególnych uczniów.
Uwaga: Nawet jeśli zdarzają się dzieci wybitnie uzdolnione (z IQ powyżej 130), które przyłapuje się na wagarowaniu, bo lekcje są dla nich zbyt nudne, to są to wyjątki. Z reguły wagarowicze są nadmiernie obciążeni, a nie niedociążeni.
3. problemy psychologiczne prowadzą do wagarów
Nie tylko złe radzenie sobie z presją sprawia dzieciom trudności i może prowadzić do odmowy uczęszczania do szkoły. Szczególnie często przyczyn można doszukiwać się w domu rodzicielskim.
Jeśli dziecko zostało porzucone, jeśli rodzina jako całość znajduje się na poziomie minimum socjalnego lub jeśli we własnych czterech ścianach dochodzi do częstych sporów, to automatycznie odbija się to na dziecku. Szczególnie w przypadku problematycznych relacji i strachu przed stratą, dzieci mogą po prostu nie chodzić do szkoły, bo nie chcą opuszczać rodziców. Boją się, że wrócą ze szkoły i nie zastaną rodzica.
W takich przypadkach Urząd ds. Młodzieży jest wzywany do znalezienia odpowiednich środków dla dzieci, takich jak terapia, aby zapewnić nie tylko tymczasową poprawę, ale także trwałe rozwiązanie.
Brak pewności siebie i prześladowanie w szkole to również przyczyny, które w znacznym stopniu przyczyniają się do odmowy uczęszczania do szkoły przez dzieci. W tych przypadkach terapia może być również bardzo przydatna, abynauczyć się radzić sobie z własnymi lękami.
W każdym przypadku ważne jest, aby wszystkie osoby zaangażowane w sprawę współpracowały w celu znalezienia rozwiązania. Dotyczy to rodziców, nauczycieli, policji, która może zostać wezwana, jak również pracowników urzędu ds. młodzieży, którzy starają się podjąć odpowiednie działania.
4. zaoferować pomoc wagarowiczom – jak zmotywować dzieci do uczęszczania do szkoły
Niestety, statystyki pokazują, że dzieci, które nie ukończą szkoły z powodu wagarów, są znacznie bardziej narażone na bezrobocie i wynikające z niego dalsze problemy niż wszystkie te, które dokonają skoku.
W każdym razie celem powinno być złagodzenie ewentualnych drastycznych konsekwencji odmowy uczęszczania do szkoły i uniknięcie ewentualnych problemów prawnych z urzędami do spraw młodzieży.
Jeśli dziecko nie chodzi do szkoły, nie należy zaczynać obwiniać dziecka. Zamiast tego należy otwarcie zapytać, jakie są powody, że nie chodzi do szkoły.
W ten sposób dzieci i młodzież, niezależnie od wieku, znacznie chętniej rozmawiają o ewentualnych problemach i trudnościach.
Z pewnością nie jest to możliwe, jeśli relacje między rodzicami a dziećmi są już trwale zaburzone. Jeśli jednak istnieją tylko chwilowe różnice, wiele spraw można rozwiązać.
Wkażdym razie miejscowy urząd ds. młodzieży jest dobrym punktem kontaktowym i pomaga również w znalezieniu prywatnych ośrodków pomocy, takich jak Caritas lub inne organizacje opiekuńcze.
Rada: Im szybciej podejmiesz działania, tym szybciej problem zostanie rozwiązany i przyszłość Twojego dziecka będzie zabezpieczona.
5 Dalsza literatura na ten temat
- Müller, Margot (Author)
