Jako jedno ze środków wychowawczych, nauczyciele mogą również nakładać prace karne.
Każdy nauczyciel musi przestrzegać zasady proporcjonalności. Ponadto środek wychowawczy powinien zawsze realizować konkretny cel, a nie służyć jedynie karaniu.
Ogólnie rzecz biorąc, praca karna powinna być stosowana tylko z umiarem. Ponadto ważne jest, aby dana praca była dostosowana do zakłóceń.
Prawie każdy uczeń musiał w którymś momencie swojej kariery szkolnej napisać pracę karną. Czy jednak faktycznie ma to sens i w jakim stopniu można dzięki temu zmienić zachowanie w klasie?
W naszym artykule wyjaśniamy , co jest dozwolone, jak może wyglądać sensowna pedagogicznie kartkówka i w jakich przypadkach kartkówki są zabronione.
[button]Dalsza literatura dotycząca postępowania z trudnymi uczniami[/button]
Spis treści
1. praca karna jako środek wychowawczy
Lekcje w szkole bynajmniej nie zawsze prowadzone są w cywilizowany sposób. Nic więc dziwnego, że niejeden nauczyciel działa szybko, aby wyeliminować zakłócenie spokoju w klasie.
Kara jest jednak tylko jednym z możliwych środków wychowawczych, którymi dysponuje nauczyciel. Ponieważ edukacja i szkolnictwo są regulowane przez prawa państwowe, poszczególne wymogi prawne różnią się nieco.
Poszczególne ustawy szkolne są jednak bardzo podobne, tak że w Niemczech nie ma prawie żadnych różnic w zakresie możliwości wymierzania kary.
Oprócz pracy karnej za interwencje wychowawcze można uznać następujące środki:
- Napomnienia (zwykle jako pierwszy środek z wyboru).
- Czasowe wykluczenie z lekcji
- Zabranie telefonu komórkowego (do końca dnia szkolnego)
- Zadania mające na celu uświadomienie uczniom niewłaściwego zachowania (np. zamiatanie placu zabaw, jeśli uczeń upuści tam swoje śmieci).
Jeśli jednak ten portfel zostanie wyczerpany, nauczyciele mogą również sięgnąć po środki dyscyplinarne. W najgorszym wypadku będzie to skutkowało wydaleniem z domu.
2. Praca karna w szkole powinna mieć jakiś cel
Raz po raz w szkole pojawiają się sytuacje, które popychają nauczycieli do granic możliwości. Czasami jednak są to tylko drobiazgi, które ze względu na swoją częstotliwość prowadzą do problemów.
Zwłaszcza w dużej grupie ważne jest, aby traktować siebie nawzajem z szacunkiem. Dzieci powinny się tego nauczyć już w przedszkolu, nawet jeśli w tej czy innej szkole podstawowej może się to nie wydawać.
Z reguły jednak w pierwszej klasie szkoły podstawowej nie stosuje się kar, ponieważ istnieją znacznie lepsze metody uświadamiania dzieciom ich niewłaściwego zachowania.
Poza wyjątkami z bardzo małymi dziećmi, praca karna może być stosowana, jeśli ma cel pedagogiczny.
Każdy, kto jest proszony o skopiowanie tekstu, szybko zastanawia się w tym momencie, o co chodzi. Samo kopiowanie tekstu z pewnością nie zachęca do refleksji. Jedyną karą jest raczej stracony w ten sposób czas.
Dlatego o wiele bardziej sensowne jest dostosowanie zadania do kontekstu. Ci, którzy zapomnieli o pracy domowej, mogą sobie poradzić z dodatkowym zadaniem na następny dzień.
Jeśli jednak takie zachowanie się nawarstwia, to prawdopodobnie sensowniej jest dać danemu uczniowi zatrzymanie (po uprzednim poinformowaniu rodziców).
W ten sposób rzekome zapominalstwo znacznie szybciej odejdzie w przeszłość.
Jeśli dzieci wielokrotnie się spóźniają i tym samym zakłócają pracę klasy, mogą np. za każdym razem, gdy znów się spóźnią, podejść do tablicy, aby rozwiązać zadanie. Nawet jeśli jest to trochę odstraszające, to w ten sposób można dość łatwo usankcjonować niewłaściwe zachowanie.
Jak może wyglądać sensowne i jednocześnie jedno z najsłynniejszych w historii zadań karnych o podłożu matematycznym, możecie zobaczyć na tym filmie na YouTube:
3 Nie wszystko jest dozwolone
Celem każdej pracy karnej powinno być to, aby dzieci czegoś się z niej nauczyły. Te, które muszą skopiować tekst, raczej się tego nie nauczą.
Z pedagogicznego punktu widzenia skopiowanie raz może być jednak uzasadnione.
Jednak w przypadku kopiowania zdania lub całego tekstu regulaminu szkolnego 2 lub nawet więcej razy, staje się to trudne.
Ostatecznie należy skupić się na tym, aby poprzez odpowiednie środki pomóc dzieciom w rozpoznawaniu ich niewłaściwych zachowań. Nie można tego założyć w ramach bezmyślnego ćwiczenia powtórek.
Zamiast więc bezsensownego kopiowania, co powiecie na przykład na pomysł, by uczeń znalazł 10 dobrych postanowień, które chciałby w przyszłości wprowadzić w szkole?
Jeśli wyniki są rzeczywiście dobre, można je wykorzystać jako okazję do stworzenia wspólnych zasad klasowych, ułatwiających współpracę w społeczności klasowej.
W każdym przypadku wszyscy nauczyciele muszą przestrzegać zasady proporcjonalności podczas nauczania. Zgodnie z koncepcją prawną, drobne zakłócenie nie może mieć poważnych konsekwencji.
Konkretnie oznacza to, że po zakłóceniu spokoju powinno nastąpić najpierw upomnienie. Jeśli to nie poskutkuje, należy zagrozić karą, a w przypadku dalszych uchybień również ją wyegzekwować.
Natomiast dalsze groźby bez rzeczywistych konsekwencji sprawią, że nie będziesz godny zaufania. Dlatego staraj się zawsze wypowiadać groźby tylko wtedy, gdy jesteś gotów je zrealizować.
Uwaga: kary zbiorowe skierowane przeciwko całej klasie są zabronione, jeśli za upośledzenie odpowiada tylko jedna grupa lub pojedyncze osoby. Jeśli oceniasz zachowanie nauczyciela jako niewłaściwe, możesz pomyśleć o skardze dyscyplinarnej.
4 Dalsze lektury dotyczące postępowania z trudnymi uczniami
