Istnieją różne sposoby łączenia słów. Zazwyczaj nauczyciele stosują alfabet łaciński.
Litery drukowane są łatwiejsze do nauczenia. Zwiększone wymagania związane z kursywą nie powinny więc zniechęcać dzieci.
Zwolennicy i przeciwnicy bywają rozgoryczeni, ponieważ istnieją zarówno dobre argumenty za, jak i przeciw pisaniu kursywnemu.
Na szczególną uwagę zasługuje trening drobnych umiejętności motorycznych, a po stronie negatywnej – duża strata czasu, jaka się z tym wiąże.
Raz po raz pojawia się pytanie o sens pisania kursywą w szkole podstawowej.
Na ile zasadne jest jeszcze wykonywanie ćwiczeń wahadłowych i nauka tradycyjnego pisma, gdy w codziennym życiu dominuje klawiatura komputera?
Zadajemy to zasadne pytanie i w naszym artykule przyglądamy się zarówno zaletom, jak i wadom nauki pisma kursywnego w szkole podstawowej.
[button]Materiały do ćwiczenia pisma kursywnego[/button]
Spis treści
1. trzy skrypty dla tylko jednego języka
W czasach współczesnych dzieci w niemieckich szkołach podstawowych uczone są zasadniczo trzech różnych pism.
Są to:
- Pismo łacińskie (klasyczne pismo ręczne)
- uproszczone pismo oryginalne (jako łącznik między pismem kursywnym a drukowanym)
- oraz pismo podstawowe (które, choć nowe, jest z grubsza porównywalne ze zwykłym pismem drukowanym, ale pozwala na indywidualne wymachy).
Pismo szkolne, które powstało krótko po piśmie łacińskim w byłej NRD, jest do niego bardzo podobne. Często różnice są mało rozpoznawalne dla laika.
Używane jest we wschodnioniemieckich landach Saksonii-Anhalt, Turyngii i Saksonii.
Trzy popularne czcionki można zobaczyć ponownie w tym krótkim filmie na YouTube:
W tym momencie widać, jak poszczególne skrypty różnią się w szczegółach.
2 Pismo kursywne w szkole podstawowej powinno oznaczać indywidualność.
Finlandia jako wzór do naśladowania?
W kraju skandynawskim, który regularnie osiąga doskonałe wyniki w PISA, sytuacja jest inna niż w Niemczech.
Pismo kursywne już nie istnieje. Zamiast tego nauka pisania na maszynie jest częścią programu szkolnego.
Nauka pisania kursywnego nie polega tylko na zapisywaniu poszczególnych liter, ale na łączeniu ich ze sobą. W wielu miejscach nadal obowiązkowa jest nauka połączonego pisma podstawowego, uproszczonego pisma kursywnego lub innego rodzaju kaligrafii.
Celem jest tu rozwijanie przez uczniów ich własnego pisma. Według niektórych zwolenników tradycyjnego pisma nie jest to możliwe w przypadku pisma podstawowego lub drukowanego.
W rzeczywistości jednak pismo wszystkich uczniów w klasie różni się znacznie od siebie, nawet jeśli wszystkie dzieci piszą tylko pismem podstawowym.
Widać to szczególnie wyraźnie, gdy porównuje się pisma dorosłych, którzy piszą albo kursywą, albo używają liter drukowanych.
Wskazówka: W trakcie zajęć z pisania sensownie jest ćwiczyć eleganckie przekleństwa. Elementy kaligraficzne mają również swoje miejsce na lekcjach plastyki. Jednak na wymuszoną zmianę jednego pisma na drugie można spojrzeć krytycznie.
3. najpierw druk, a potem pismo ręczne
Kiedy dzieci poznają litery alfabetu, są to pierwsze litery drukowane. A oznacza małpę i powinno być napisane dokładnie tak.
Po pierwszym roku szkoły nagle się to jednak zmienia i każda litera wygląda nieco inaczej. Pojawiają się falki i linie łączące, dzięki czemu każdą literę można ustawić w szeregu z każdą inną.
Uczniowie muszą więc przemyśleć i potrzebują na ten proces dużo czasu, którego brakuje gdzie indziej. Ale po co w ogóle w podstawówce dodatkowe kwadraty kursywy?
Raz po raz pojawiają się badania, które wskazują, że płynny przepływ myśli może rozwijać się tylko wtedy, gdy ołówek również stale spoczywa na papierze.
Jednak jak dotąd nie ma jednoznacznych dowodów na tę tezę.
Obecnie zadaje się raczej pytanie, czy pisanie na maszynie nie jest jedną z ważniejszych metod na przyszłość.
Z pewnością ma to mniej wspólnego z drobną motoryką, ale nadal rodzi pytanie o trwałość nabytej wiedzy. Bardzo niewielu dorosłych nadal pisze kaligrafią, której nauczyli się w szkole.
Dzieci, które mają już płynne pismo blokowe, muszą więc w większości szkół podstawowych w Niemczech zaczynać wszystko od nowa, aby nauczyć się lepiej pisać.
Dlatego też koncepcja ta wydaje się początkowo krokiem wstecz dla wszystkich tych, którzy potrafią już płynnie pisać.
Jednak konsekwencje są jeszcze bardziej dramatyczne dla uczniów osiągających słabe wyniki w nauce, którzy mają problemy z pisaniem. Dla nich oznacza to ponowne myślenie, zanim jedno pismo zostanie właściwie opanowane.
Pismo kursywne w szkole podstawowej mogłoby być oferowane jako opcja, aby nie każde dziecko było zmuszane do zmiany.
4 Zalety i wady kursywy w szkole podstawowej
Faktem jest, że dzieci prawdopodobnie jeszcze przez dłuższy czas będą musiały uczyć się w szkole pisania kursywnego w języku niemieckim. Przynajmniej większość szkół podstawowych uważa, że połączenie poszczególnych liter w celu utworzenia słów jest przydatne.
Niemniej jednak nie chcemy pozbawiać Was argumentów przeciw, dlatego też znajdziecie tutaj zarówno zalety, jak i wady:
- pismo kursywne wygląda ładniej (co prawda ten argument jest subiektywny)
- ćwiczone są drobne zdolności motoryczne
- czytelne pismo pomaga dzieciom w dalszej karierze szkolnej
- Zmiana jest dla większości dzieci bardzo skomplikowana.
- nauka kursywnego pisma ręcznego w szkole podstawowej kosztuje dużo czasu, który mógłby być wykorzystany gdzie indziej
- Pisanie ręczne praktycznie nie jest wykorzystywane w życiu codziennym.
Ponadto istnieją pewne argumenty, które powszechnie uważa się za zalety pisania kursywnego w szkole podstawowej, ale nie jest do końca jasne, czy tak jest w rzeczywistości.
Przede wszystkim zwiększenie szybkościpisania jest często wymienianym argumentem zwolenników pisania kursywnego. Jednak ze względu na ogólnie bardzo różne tempo pisania uczniów, trudno to porównać. Co więcej, korelacji tej nie udało się potwierdzić w eksperymentach.
5 Materiały do ćwiczenia pisania kursywnego
- Schwertführer, Sabine (Author)
- Graef, Petra (Author)
