Metoda think-pair-share jest jedną z kooperacyjnych form uczenia się. Zasadniczo polega ona na pracy nad tematem lub pytaniem w trzech różnych fazach. Po tym jak uczniowie pracują nad zadaniem indywidualnie, mogą wymieniać się pomysłami z partnerem. Następnie zespoły prezentują wyniki całej grupie.
Ponieważ metoda Think-Pair-Share jest tak uniwersalna, można ją stosować zarówno w szkole podstawowej, jak i średniej. To samo dotyczy przedmiotów. Niezależnie od tego, czy chodzi o matematykę, język niemiecki czy muzykę, metoda ta może być wykorzystywana do nauczania wielu różnych przedmiotów.
Zalety tej metody są oczywiste. Uczniowie są aktywizowani i motywowani do udziału w opracowywaniu tematu. Ponadto, nauczyciel może indywidualnie zaprojektować podejście i pytania. Z drugiej strony, poszczególni uczniowie mogą unikać pracy indywidualnej.
W nauczaniu frontalnym zazwyczaj uczestniczą zawsze ci sami uczniowie. Często prowadzi to do tego, że pozostali uczniowie wyłączają się i przestają myśleć. Aby tego uniknąć, nauczyciele mogą od czasu do czasu stosować różne metody wspólnego uczenia się. Jedną z nich jest metoda think-pair-share.
W tym artykule dowiesz się , co oznacza ta metoda, jak działa i w jakich klasach i nauczyciele mogą ją stosować na różnych przedmiotach. Ponadto pokażemy odmiany oraz najważniejsze zalety i wady tej metody.
[button]Kupuj dalszą literaturę na ten temat bezpośrednio online[/button]
Spis treści
1. metoda think-pair-share polega na intensywnym zajmowaniu się jakimś tematem
Efektywność metod uczenia się opartych na współpracy
W przeprowadzonej niedawno metaanalizie badacze stwierdzili, że kooperatywne uczenie się ma pozytywny wpływ na osiągnięcia uczniów w porównaniu z regularnym nauczaniem. Wzrost wyników dotyczy zwłaszcza przedmiotów ścisłych i matematyki.Kiedy nauczyciel zadaje pytanie w klasie, niektórzy uczniowie odpowiadają tak szybko, że reszta klasy nie zdążyła się nawet dobrze zastanowić. Jeśli taka sytuacja zdarza się częściej, w najgorszym wypadku może doprowadzić do tego, że niektórzy uczniowie nawet nie zaczną się zastanawiać nad pytaniem.
Metoda Think-Pair-Share może pomóc w ponownym zmotywowaniu uczniów do aktywnego uczestnictwa w zajęciach. Metoda „Myślenie w parach”, podobnie jak metoda „kładki”, jest metodą uczenia się przez współpracę.
Uczniowie uczą się samodzielnie robić notatki i wymieniać się wynikami w formie ustnej. Dzięki późniejszej prezentacji wyników, mają również możliwość przedstawienia wyników pracy grupowej przed klasą w formie referatu.
Metoda Think-Pair-Share przebiega w następujących trzech fazach:
- Think: Nauczyciel zadaje pytanie lub rozdaje zadanie. W tej pierwszej fazie zadaniem jest indywidualna praca nad tematem. W określonym czasie uczniowie indywidualnie robią notatki, podobnie jak w metodzie burzy mózgów.
- Para: W kolejnej fazie uczniowie dobierają się w dwuosobowe zespoły. W pracy w parach celem jest przedstawienie sobie nawzajem własnych wyników, a następnie wymiana notatek. Grupy powinny mieć na tę wymianę co najmniej 5-10 minut.
- Share: W ostatniej fazie zespoły dwuosobowe prezentują wyniki zadania na całym plenum. Możliwe jest również, że tylko jedna osoba prezentuje wyniki. Dla lepszego zobrazowania uczniowie mogą stworzyć plakat lub prezentację w Power Point.
Na tym filmie można również zobaczyć,jak działa metoda think-pair-share:
2. zastosowanie metody jest wielorakie
Ponieważ metoda Think-Pair-Share jest tak uniwersalna, można ją bardzo różnorodnie stosować w klasie. Już dzieci w szkole podstawowej potrafią wymyślać własne myśli, dzielić się nimi z partnerem, a następnie przedstawiać je klasie. Podstawowym warunkiem jest jednak to, by wszyscy uczniowie potrafili pisać i wymieniać pomysły ustnie, dlatego metoda ta ma sens dopiero od trzeciej klasy.
Zarówno w szkole podstawowej, jak i średniej, metoda ta może być stosowana na różnych przedmiotach. W zależności od tematu wszystkie dwuosobowe zespoły mogą pracować nad takimi samymi lub zupełnie innymi zadaniami.
Metoda ta może służyć jako wprowadzenie do tematu lub być przydatna do powtórzenia tego, co zostało już poznane. Ponadto metoda Think-Pair-Share umożliwia zrozumienie i intensywną pracę nad tekstami.
3. metoda think-pair-share – oto jej wady i zalety
Uczenie się poprzez współpracę jest ważne w poruszaniu się w połączonym świecie. Wymagając od uczniów koordynacji i uzgodnienia wyników podczas pracy nad zadaniem, trenuje się umiejętności współpracy.
Metoda „myśl – para – dziel się” jest bardzo dobrym sposobem promowania tej kompetencji. Jednak może ona również powodować problemy. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy nauczyciel nie towarzyszy w wystarczającym stopniu tej procedurze.
Poniżej chcielibyśmy przedstawić najważniejsze zalety i wady metody think -pair-share:
- Uczniowie są aktywizowani i motywowani.
- Uczniowie cisi i słabi mają możliwość samodzielnego myślenia, a następnie wspierania się w pracy partnerskiej.
- Uczniowie czują się pewniej podczas prezentacji, ponieważ chodzi o wyniki grupowe
- Prosta zasada, która nie wymaga dodatkowych materiałów
- poszczególni uczniowie starają się unikać pracy w pojedynkę
- W niektórych przypadkach uczeń może polegać na partnerze, rozwiązując zadanie samodzielnie.
- W niektórych przypadkach okres czasu jest zbyt krótki, przez co uczniowie z trudem wymieniają się pomysłami.
4. Warianty mogą być różnorodne
Mimo że do przeprowadzenia metody potrzebne są niewielkie przygotowania, nauczyciele powinni zadbać o precyzyjne sformułowanie pytania. Ponadto ważne jest przygotowanie dokładnego planu czasowego dla poszczególnych faz.
Wyniki pracy poszczególnych grup powinny być zapisane na końcu, np. na tablicy, aby wszyscy uczniowie mogli je zapisać. Dodatkowo przydatne może być uzyskanie informacji zwrotnej od uczniów, aby lepiej dostosować metodę do indywidualnego składu klasy.
Aby metoda nie stała się nudna, można ją od czasu do czasu urozmaicać w następujący sposób:
- Think-Pair-Square: W tej wariacji faza Share jest po prostu zastąpiona fazą Square. Oznacza to, że po dyskusji partnerskiej następuje jedynie dyskusja w grupie czteroosobowej. Uczniowie nie muszą potem prezentować swoich wyników na plenum.
- Think-Pair-Square-Share: W metodzie think-pair-square proces rozwiązywania problemu podzielony jest na cztery fazy. Zanim wyniki zostaną przedstawione klasie, dwuosobowe zespoły zbierają się w czteroosobowe grupy.
- Think-Write-Pair-Square: Poprzez rozszerzenie fazy „Write” uczniowie są ponownie wyraźnie proszeni nie tylko o przemyślenie pytania, ale także o zapisanie go w formie notatek lub tekstu.
Wskazówka: Należy wcześniej przemyśleć, w jaki sposób zostaną utworzone poszczególne grupy robocze. W ten sposób można uniknąć sytuacji, w której tylko jeden uczeń wykonuje całą pracę lub nie ma prawdziwej wymiany w grupie. Optymalne jest wymieszanie grupy pod względem sprawności intelektualnej, płci i pochodzenia kulturowego.
5. dalsza literatura przedmiotu
- Lamberti, Stefania (Author)
- Kagan, Spencer (Author)
